Πώς αρρωσταίνουμε...

Βλέπουμε, ακούμε, ή σκεπτόμαστε κάτι… 

Αμέσως, με βάση τις παλιές μας μνήμες, (που είναι καταγεγραμμένες στα κύτταρά μας) η συνείδησή μας δημιουργεί μέσα μας ένα συναίσθημα…

Μια μικρή ορμόνη  (νευροπεπτίδιο), που αντιστοιχεί σε αυτό το συναίσθημα, παράγεται από τα κύτταρά μας και κυκλοφορεί στο αίμα μας.  Δεσμεύεται στις μεμβράνες διαφόρων κυττάρων μας, προσθέτοντας και αυτό το καινούργιο συναίσθημα στις μνήμες τους.

Το μήνυμα αυτού του συναισθήματος φτάνει και στα κύτταρα του εγκεφάλου.
Αυτός, ως συντονιστής της λειτουργίας ολόκληρου του οργανισμού, κατατάσσει το συναίσθημα αυτό σε αρνητικό ή θετικό (με βάση όλες τις προηγούμενες καταγραφές που υπάρχουν στα κύτταρά μας) και δίνει της ανάλογες οδηγίες στο σώμα. Αν το θεωρήσει αρνητικό (υπεύθυνη για αυτή την απόφαση είναι η αμυγδαλή, ένας μικρός αδένας του εγκεφάλου) ξεκινάει στον εγκέφαλο  η αντίδραση του στρες. Το αρνητικό  αυτό συναίσθημα που η συνείδησή μας έχει δημιουργήσει, κάνει τον εγκέφαλο να παράγει έναν καταρράκτη ορμονικών αντιδράσεων που χρησιμεύει στο να δώσει δύναμη στο σώμα να αντιμετωπίσει την εχθρική γι αυτό κατάσταση.

Αν αυτό το «κακό» (κατά την άποψή μας) μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, παλεύοντας μαζί του,  τρέχοντας μακριά του, ή δημιουργώντας κάτι (υλικό ή όχι), ο ι ορμόνες αυτές του στρες θα μεταβολιστούν (καούν) και δεν θα βλάψουν το σώμα μας. Αν επίσης το συναίσθημα που μας έχει προκαλέσει αυτό το «κακό» το εκφράσουμε, με κάποιο τρόπο που να μην βλάπτει κανέναν και το διαχειριστούμε κατανοώντας τις αιτίες που μας το προκάλεσαν και μετατρέποντάς το σε κάποιο θετικό συναίσθημα (συμπόνια, κατανόηση κ.λπ), η μικρή του ορμόνη (νευροπεπτίδιο) θα μεταβολιστεί και αυτή και δεν θα μείνει κολλημένη στα κύτταρά μας καταγράφοντας σε αυτά άλλη μια μνήμη φόβου. Έτσι όλα θα τελειώσουν καλά…

Στην αντίθετη περίπτωση, ο καινούργιος φόβος  που κρύβεται μέσα στο αρνητικό μας συναίσθημα θα καταγραφεί και αυτός στα κύτταρά μας, οδηγώντας μας σε πανικούς, όταν ο αριθμός τους αυξηθεί πολύ, οι δε ορμόνες του στρες θα καταστρέψουν την υγεία μας.

Αυτός είναι με λίγα και απλά λόγια ο μηχανισμός με τον οποίο αρρωσταίνουμε. Ο ρόλος της συνείδησής μας είναι, όπως βλέπετε πολύ σημαντικός. Γι αυτό και στο καινούργιο μου βιβλίο, που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβριο, της έχω αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο.

Οι απόψεις που έχουμε διαμορφώσει μέσα από τις εμπειρίες της ζωής μας, καθορίζουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την υγεία και την ποιότητα αυτής της ζωής. Αν τα δύο τελευταία δεν είναι όπως εμείς επιθυμούμε, η λύση είναι να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας  και όχι να μελαγχολούμε  και να τα φορτώνουμε όλα στην κακή μας τύχη…

Με αγάπη