Κρίση στην οστεοπόρωση...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Το στρες βλάπτει και τα κόκκαλά μας (όπως όλα τα υπόλοιπα όργανα του σώματος) και οδηγεί σε οστεοπόρωση. Οι ορμόνες του στρες (κυρίως η κορτιζόλη),  καθώς και άλλες φλεγμονώδεις ουσίες που παράγονται κατά την αντίδραση του στρες, εμποδίζοντας τη δράση άλλων ορμονών που βοηθούν την δημιουργία οστίτη ιστού,  και δρώντας άμεσα επάνω στα κόκκαλά μας, οδηγούν σε αραίωση των οστών (οστεοπενία, οστεοπόρωση).

Σας έχω αναλύσει το θέμα παλαιότερα σε μία σειρά άρθρων το πρώτο από τα οποία μπορεί όποιος το επιθυμεί να δει κάνοντας κλικ εδώ.

Ωστόσο, στην κλασσική ιατρική η οστεοπόρωση θεραπεύεται ακόμη με φάρμακα,

Η υπερθεραπεία της οστεοπόρωσης (117)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Πρόσφατη Αμερικανική έρευνα που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο τον Ιανουάριο (στο ιατρικό περιοδικό JAMA Internal Medicine), έκανε την διαπίστωση πως οι γυναίκες στην Αμερική, υπερθεραπεύονται για οστεοπόρωση, πράγμα που δεν είναι σωστό.

Οι ερευνητές λένε, πως ένας από τους λόγους, είναι πιθανόν, η μη καλή ενημέρωση των θεραπόντων γιατρών ως προς την ερμηνεία των εξετάσεων οστικής πυκνότητας, που συνιστούν στις ασθενείς τους. Τους συμβουλεύουν λοιπόν,

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/οστεοπόρωση (5)

ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ (5Ο τελευταίο)

Γεια σας φίλοι μου

Θα ολοκληρώσω το θέμα της οστεοπόρωσης σήμερα, αναφέροντάς σας μία ακόμη αιτία που την προκαλεί. Αυτή είναι η υπερβολική οξύτητα του οργανισμού.

Εύκολα μπορεί κανείς να μετρήσει πόσο αλκαλικό ή όξινο είναι το περιβάλλον στον οργανισμό του, με ειδικά χαρτάκια που μετρούν το pΗ, που πουλιούνται στα φαρμακεία. Μπορούμε με αυτά να ελέγξουμε το pH στο σάλιο ή τα ούρα μας.

Το pΗ (προφέρεται πε-χα) είναι δείκτης των ιόντων υδρογόνου που περιέχονται σε ένα υδατικό διάλυμα (ο αρνητικός τους λογάριθμος). Όσο πιο μεγάλο το pH τόσο πιο αλκαλικό το διάλυμα που μετριέται, όσο πιο μικρό τόσο πιο όξινο. Το pH 7, θεωρείται ουδέτερο. Τιμές πάνω από 7 δείχνουν αλκαλικότητα και τιμές κάτω από 7 δείχνουν οξύτητα. Το φυσιολογικό pΗ του σώματός μας πρέπει να είναι ελαφρά αλκαλικό, γύρω στο 7,4  όπως αναφέρεται σε όλα τα βιβλία ιατρικής και βιολογίας. H τιμή αυτή αφορά όμως κυρίως το αίμα μας. Μετρήσεις κάτω από 7,2 δείχνουν πως το περιβάλλον στο σώμα μας είναι πιο όξινο απ όσο πρέπει, πράγμα που εκτός άλλων διαταραχών οδηγεί και σε οστεοπόρωση. Αυτό γίνεται γιατί ο οργανισμός μετακινεί θετικά ιόντα από περιοχές που αυτά είναι αποθηκευμένα, όπως το ασβέστιο στα κόκαλά μας, για να αντιρροπήσει αυτό το pH και να αποκαταστήσει την μεταβολική ισορροπία του. Τα κόκαλά μας με αυτόν τον τρόπο γίνονται σιγά-σιγά οστεοπορωτικά.

Οι τιμές μέτρησης του pH στο σάλιο μας είναι διαφορετικές από αυτές του αίματός μας όμως. Μέτρηση γύρω στο 6,5 δείχνει σχετική οξύτητα ενώ τιμές κάτω από 4,5 δείχνουν πολύ σοβαρή οξύτητα.

Την κατάσταση του οργανισμού μας από πλευράς οξύτητας επηρεάζουν οι ασθένειες και η διατροφή μας. Η γνωστή Δυτική λεγόμενη διατροφή, με πολύ κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα και λίπη οδηγεί σε αύξηση της οξύτητας του οργανισμού, ενώ αντίθετα μία διατροφή πλούσια σε λαχανικά και φρούτα οδηγεί τον οργανισμό σε αλκαλική κατάσταση και τον προφυλάσσει από την οστεοπόρωση, όπως έχουν διαπιστώσει πρόσφατες ιατρικές έρευνες.

Η σωστή διατροφή λοιπόν φίλοι μου έχει διπλό ρόλο στην προφύλαξη από την οστεοπόρωση. Αφενός προσφέροντας αντιοξειδωτικές ουσίες βοηθάει στην αντιμετώπιση του στρες (ο πρώτος σοβαρός παράγων της οστεοπόρωσης) και αφετέρου βελτιώνει την οξύτητα του οργανισμού (δεύτερος παράγων της οστεοπόρωσης).
Δεν είναι βλέπετε μόνον θέμα χαμηλού ασβεστίου η οστεοπόρωση, όπως οι περισσότεροι νομίζουν.

Η διατροφή αυτή που αλκαλοποιεί τον οργανισμό μας δεν μας προφυλάσσει όμως μόνον από την οστεοπόρωση, αλλά και από πολλές άλλες επικίνδυνες για τον οργανισμό μας καταστάσεις όπως ο καρκίνος. Αυτά όμως θα τα συζητήσουμε μία άλλη φορά.

Με αγάπη

Πηγές:  http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18567759  

            http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19954569

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/οστεοπόρωση (4)

Ο Σ Τ Ε Ο Π Ο Ρ Ω Σ Η  (4ο)

Γεια σας φίλοι μου

Σήμερα θα τελειώσουμε το κεφάλαιο των φαρμάκων της οστεοπόρωσης, που έχω αρχίσει να σας περιγράφω εδώ και κάποιες μέρες.

Το τελευταίο φάρμακο που σας ανέφερα, από αυτά που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της, οι εκλεκτικοί διαμορφωτές υποδοχέων οιστρογόνων (φάρμακα που δίνονται και στον καρκίνο του μαστού, όπως η ραλοξιφένη), φαίνεται να είναι το μόνο που δεν επηρεάζει αρνητικά τη καρδιακή λειτουργία, αλλά αντίθετα την βοηθάει, βοηθώντας συγχρόνως και την οστεοπόρωση. Μελέτες αναφέρουν μάλιστα, πως οι γυναίκες που έπαιρναν τα φάρμακα αυτά για θεραπεία οστεοπόρωσης είχαν και λιγότερα ποσοστά εμφάνισης καρκίνου του μαστού.

Το σημαντικό που πρέπει να καταλάβετε όμως, δεν είναι μόνον το ποιό φάρμακο είναι καλύτερο σε παρενέργειες από το άλλο, αλλά και τι είναι αυτό που σας προκαλεί την οστεοπόρωση.

Αν λοιπόν μετρηθείτε και δεν έχετε έλλειψη ασβεστίου ή βιταμίνης D (αυτή η τελευταία έλλειψη είναι σπάνια στη χώρα μας που έχει τόση ηλιοφάνεια), τότε για την οστεοπόρωσή σας δεν φταίει η μητέρα σας και η κληρονομικότητά σας όπως νομίζετε. Φταίνε τα στρες της ζωής. Αυτά κρύβονται κάτω από όλα σχεδόν τα νοσήματα που μας παιδεύουν. Αν δεν αντιμετωπίσετε σωστά αυτά τα στρες, όσα φάρμακα και αν πάρετε, δεν θα δείτε όφελος για την οστεοπόρωσή σας και συγχρόνως θα παιδεύεστε από τις παρενέργειες των φαρμάκων που παίρνετε για να τη διορθώσετε.

Δείτε σας παρακαλώ με προσοχή την πιο κάτω εικόνα. Είναι παρμένη από τα σεμινάρια που κάνω για το στρες, και θα σας βοηθήσει να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει και χαλάνε εξ αιτίας του, τα κόκαλά σας.

Οι διακεκομμένες γραμμές δείχνουν αναστολή της λειτουργίας, ενώ οι γεμάτες γραμμές δείχνουν διέγερση της λειτουργίας. Δείτε λοιπόν πώς το στρες μέσω της παραγωγής κορτιζόνης (γλυκοκορτικοειδή), καταστρέφει τα οστά μας και άμεσα (είναι γνωστό σε όλους πως η κορτιζόνη προκαλεί οστεοπόρωση), αλλά και έμμεσα μέσω αναστολής της παραγωγής της αυξητικής ορμόνης (GH) που είναι η ορμόνη που ενισχύει την παραγωγή οστού και μας προφυλάσσει από την οστεοπόρωση.

Το στρες επίσης , όπως βλέπετε στην αριστερή επάνω άκρη της εικόνας, διεγείρει την παραγωγή μια άλλης ορμόνης, της σωματοστατίνης (STS), η οποία με τη σειρά της αναστέλλει και αυτή την παραγωγή αυξητικής ορμόνης, που είναι απαραίτητη για την καλή κατάσταση των οστών μας. Όχι με έναν μόνον λοιπόν, αλλά με τρεις διαφορετικούς τρόπους το στρες καταστρέφει τα κόκαλά μας.

Πιστεύετε λοιπόν πως μπορούν τα φάρμακα να σώσουν το σώμα μας από μια τέτοια καταστροφή; Θα πρέπει να είναι κουτός νομίζω κανείς για να πιστέψει κάτι τέτοιο…..

Με αγάπη

Συνεχίζεται

Ολιστική ή ενοποιημένη Ιατρική/οστεοπόρωση (3)

Ο Σ Τ Ε Ο Π Ο Ρ Ω Σ Η (3)

Γεια σας φίλοι μου

Θα συνεχίσω σήμερα το θέμα της οστεοπόρωσης με την ομάδα φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της, που λέγεται διφωσφονικά. Πρόσφατες εργασίες έδειξαν πως τα φάρμακα αυτά αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιακές επιπλοκές, κυρίως αρρυθμίες. Μελέτη που ανακοινώθηκε στο 74ο ετήσιο συνέδριο των Αμερικανών πνευμονολόγων το 2008, έδειξε πως οι ασθενείς που έπαιρναν αυτά τα φάρμακα για θεραπεία ή πρόληψη οστεοπόρωσης εμφάνισαν σε σημαντικά μεγαλύτερο βαθμό κολπική μαρμαρυγή, μία καρδιακή αρρυθμία που μπορεί να οδηγήσει και στον θάνατο, σε σχέση με αυτούς που έπαιρναν εικονικό φάρμακο (placebo). Γι αυτό οι ερευνητές συνιστούν σε όσους ασθενείς έχουν φόβο για εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής, να αποφεύγουν τη θεραπεία με διφωσφονικά. Τα ευρήματα αυτά επαληθεύθηκαν και από δύο ακόμη ερευνητικές μελέτες, στις οποίες, καρδιακές αρρυθμίες εμφανίστηκαν κατά 50% συχνότερα σε άτομα που έπαιρναν θεραπείες με διφωσφονικά. Παρ όλα αυτά, το Αμερικανικό FDA, ο οργανισμός που είναι υπεύθυνος για την έγκριση των φαρμάκων που υπάρχουν στην αγορά, δεν θεώρησε πως τα στοιχεία ήταν αρκετά για να θεωρηθούν τα φάρμακα αυτά επικίνδυνα και συνέστησε να συνεχίσουν να χορηγούνται.

Πολύ πρόσφατα όμως, ένα νέο πρόβλημα με τα διφωσφονικά εμφανίστηκε. Γιατροί ανακοίνωσαν κατάγματα μηριαίου οστού σε ασθενείς που έπαιρναν για καιρό τα φάρμακα για την οστεοπόρωσή τους. Κατάγματα που κατά τους θεράποντες γιατρούς δεν θα έπρεπε να έχουν συμβεί με τους ελαφριούς τραυματισμούς που υπέστησαν οι ασθενείς αυτοί. Το FDA όμως και πάλι, τον Μάρτιο του 2010 δήλωσε πως δεν υπάρχουν διασυνδέσεις μεταξύ των διφωσφονικών και καταγμάτων των μηριαίων οστών και πως τα φάρμακα μπορούν να χορηγούνται κανονικά, αλλά να είναι υποψιασμένοι οι γιατροί για την πιθανή εμφάνιση καταγμάτων σε αυτούς του ασθενείς!!!...

Πρόσφατες μελέτες όμως με βιοψίες οστών, διαπίστωσαν, πως τα φάρμακα αυτά ενισχύουν τα οστά στα πρώτα 4-5 χρόνια λήψης τους, το φαινόμενο όμως αυτό δεν συνεχίζεται όταν τα φάρμακα αυτά συνεχίζουν να λαμβάνονται για μεγαλύτερο διάστημα. Αντίθετα η συνεχιζόμενη λήψη τους, εμποδίζοντας τον μεταβολισμό των οστών, τα κάνει πιο ευπαθή στα κατάγματα, γι αυτό και οι ερευνητές, Αμερικανοί Ορθοπεδικοί, στο ετήσιο συνέδριό τους, τον Μάρτιο του 2010, συνιστούν ένα διάλειμμα στη χορήγησή τους, μετά τα πέντε συνεχή χρόνια, παρά την αντίθετη άποψη του FDA.

Τεράστια τα οικονομικά συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών, όπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί μου αναγνώστες και μένει σε μας να αποφασίσουμε, ρίχνοντας κορώνα- γράμματα, τι είναι καλύτερο να κάνουμε για την υγεία μας…..

Πολύ σύντομα θα συνεχίσω όμως να σας μιλάω για το θέμα αυτό με κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες, που δεν θα αφορούν άλλο τα φάρμακα, αλλά τον τρόπο ζωής σας.

Με αγάπη

Πηγές : http://www.chestnet.org/

             http://www.raysahelian.com/bisphosphonate.html

             http://www.reuters.com/article/idUSN1016397620100311

             http://www.medscape.com/viewarticle/718403

             http://www.medscape.com/viewarticle/721972

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/οστεοπόρωση (2)

Οστεοπόρωση (2)

Γεια σας φίλοι μου

Βρίσκομαι σήμερα μαζί σας για να συνεχίσουμε την κουβέντα μας για την οστεοπόρωση. Είναι μία νόσος πολύ συχνή, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Το ένα τρίτο των γυναικών ηλικίας 60-70 ετών παγκοσμίως εκτιμάται πως εμφανίζει την νόσο και το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στα δύο τρίτα για τις ηλικίες άνω των 80 ετών. Παρ όλα αυτά, η νόσος μπορεί να εμφανιστεί πολύ νωρίτερα, και στις γυναίκες ιδιαίτερα, η απώλεια οστού μπορεί να αρχίσει ακόμη και από την ηλικία των 25 ετών. Γι αυτό είναι απαραίτητο να χτίζει κανείς γερά κόκκαλα και να φτάνει το μάξιμουμ της οστικής πυκνότητας, πριν τα 30 του χρόνια.

Η οστεοπόρωση, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αποτελεί το δεύτερο σημαντικό παγκόσμιο πρόβλημα υγείας μετά τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Και ενώ χορηγούνται στους πάσχοντες διάφορα φάρμακα, στη πραγματικότητα δεν υπάρχει θεραπεία για την νόσο αυτή.

Η έγκαιρη ανακάλυψη της νόσου είναι σημαντική για την σωστή της αντιμετώπιση. Η διάγνωσή της γίνεται σε ακτινολογικά εργαστήρια, όπου μπορεί να μετρηθεί με ειδικές μεθόδους η οστική πυκνότητα διαφόρων σημείων του σκελετού μας.

Η σωστή αντιμετώπισή της όμως, δεν είναι μόνον τα διάφορα φάρμακα, αλλά και η σωστή διατροφή, η άσκηση και γενικά η αλλαγή του τρόπου ζωής. Αυτά τα τελευταία γίνονται όλο και περισσότερο αναγκαία, καθώς πρόσφατα, έρευνες ιατρικές έχουν δείξει πως τα φάρμακα που δίνονται για την αντιμετώπισή της έχουν σημαντικές παρενέργειες.

Και αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα και ο λόγος που αποφάσισα να σας μιλήσω εδώ για την νόσο αυτή.

Τα νέα, αναλυτικά, που έχουν να κάνουν με τις παρενέργειες των φαρμάκων που χορηγούνται στην οστεοπόρωση έχουν ως εξής:

1. Ασβέστιο

Πολύ πρόσφατα δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό British Medical Journal (BMJ 2010;341:c3691)από τους ερευνητές Bolland και συν. τα αποτελέσματα μια μετα-ανάλυσης που έδειξαν πως οι γυναίκες που έπαιρναν ασβέστιο παρουσίασαν 30% περισσότερα Εμφράγματα Μυοκαρδίου από αυτές που δεν έπαιρναν τέτοιο φάρμακο. Οι ερευνητές ανέλυσαν 15 μελέτες που είχαν γίνει σε γυναίκες που έπαιρναν συμπληρώματα ασβεστίου, αλλά χωρίς να παίρνουν συγχρόνως και βιταμίνη D και κατέληξαν στο πιο πάνω συμπέρασμα.

Ως εκ τούτου συνιστούν στις γυναίκες να παίρνουν για την οστοπόρωσή τους ασβέστιο, βιταμίνη D, (υπάρχει μελέτη που έδειξε πως γυναίκες που έπαιρναν συμπληρώματα ασβεστίου συγχρόνως με βιταμίνη D, δεν παρουσίασαν παρόμοια προβλήματα από το καρδιαγγειακό τους σύστημα) και διφωσφονικά (γνωστά Ελληνικά σκευάσματα είναι το fosamax, actonel κ.λ.π.) ή εκλεκτικούς διαμορφωτές υποδοχέων οιστρογόνων (φάρμακα που δίνονται και στον καρκίνο του μαστού, όπως το Nolvadex).

Οι υπεύθυνοι της σύνταξης του πιο πάνω περιοδικού, σε άρθρο τους, στο ίδιο τεύχος επισημαίνουν και εκείνοι, πως τα σκευάσματα ασβεστίου, μόνα τους, μπορεί να αυξάνουν την πυκνότητα του οστού αλλά δεν επηρεάζουν τη συχνότητα των καταγμάτων, όπως φαίνεται από τη βιβλιογραφία, ενώ συγχρόνως αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακών επεισοδίων και γιαυτό δεν χρειάζονται σε άτομα που τρέφονται σωστά.

Η βιταμίνη D από την άλλη, συνεχίζουν στο άρθρο τους, μπορεί να λιγοστεύει τους θανάτους από καρδιαγγειακά επεισόδια που προκαλούνται από τη χορήγηση ασβεστίου, όμως δεν υπάρχουν συγκεντρωμένες πληροφορίες που να λένε πως οι συνήθεις δόσεις βιταμίνης D που χορηγούνται με ή χωρίς ασβέστιο, λιγοστεύουν τα κατάγματα.

Επομένως, καταλήγουν, κανένα από τα δύο πιο πάνω συμπληρώματα δεν πρέπει να δίνεται χωρίς τη σύγχρονη χορήγηση ενός από τα φάρμακα που βοηθούν πραγματικά την οστεοπόρωση, όπως τα διφωσφονικά και οι εκλεκτικοί διαμορφωτές υποδοχέων οιστρογόνων.

Το πρόβλημα είναι όμως πως, δυστυχώς, πρόσφατες μελέτες έδειξαν πως και τα διφωσφονικά είναι φάρμακα που βλάπτουν τη λειτουργία της καρδιάς μας.
Υπάρχουν πειραματικά δεδομένα από την άλλη, που λένε πως όσοι έχουν μειωμένο ποσό ασβεστίου στο αίμα τους έχουν κατά 170%  μεγαλύτερο κίνδυνο ασβέστωσης των αγγείων τους (πράγμα που οδηγεί σε αρτηριοσκλήρυνση και καρδιαγγειακά προβλήματα) ενώ σε αυτούς που παίρνουν συμπληρώματα ασβεστίου ο κίνδυνος φαίνεται να μειώνεται κατά 62%
Αρκετά μπερδεμένα τα πράγματα όπως βλέπετε.

Θα σταματήσω όμως εδώ για σήμερα, για να μη σας κουράσω περισσότερο και θα τα ξαναπούμε σύντομα.

Με αγάπη

Φωτογραφία: αριστερά βλέπετε το οστεοπορωτικό κόκαλο και δεξιά το φυσιολογικό
Πηγή: http://medicinesocialjustice.blogspot.com/2010/08/calcium-heart-attack-and-osteoporosis.html
        http://www.lef.org/featured-articles/Flawed-Analysis-Misleads-Public-About-Calcium-Heart-Attack-Risk.htm

Ολιστική ή ενοποιημένη Ιατρική/οστεοπόρωση (1)

Οστεοπόρωση (1)              
Γεια σας φίλοι μου

Ένα νέο ενδιαφέρον θέμα αποφάσισα να συζητήσω σήμερα μαζί σας , το θέμα της οστεοπόρωσης. Το θέμα είναι βέβαια αρκετά μεγάλο και ίσως χρειαστούν περισσότερες από μία συναντήσεις μας για να το ολοκληρώσουμε. Θα πρέπει να είστε για αυτό υπομονετικοί.

Τον τελευταίο καιρό έχει αναστατωθεί η επιστημονική κοινότητα αλλά και πολύς κόσμος που παρακολουθεί τα μέσα ενημέρωσης, από ανακοινώσεις σχετικές με επιπλοκές που έχουν παρουσιασθεί σε ασθενείς που παίρνουν επί αρκετό χρονικό διάστημα φάρμακα για τη θεραπεία αυτής της νόσου, που πλήττει συχνότερα τις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση. Υπάρχουν αρκετά πράγματα που πρέπει να συζητήσουμε για να ενημερωθείτε όσο γίνεται πιο αντικειμενικά και σωστά.

Όπως καταλαβαίνετε, τα οικονομικά συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών διακυβεύονται με τέτοιου είδους ανακοινώσεις και οι εταιρείες επιστρατεύουν γιατρούς που αντικρούουν τους ερευνητές συναδέλφους τους με νέες ανακοινώσεις, έτσι που τελικά είναι δύσκολο σε κάποιον που είναι τελείως έξω από αυτά τα παιχνίδια συμφερόντων να καταλάβει πού βρίσκεται η αλήθεια και πού κρύβεται το ψέμα.

Θα προσπαθήσω λοιπόν να σας βοηθήσω, όσο μπορώ, μεταφέροντάς σας ανακοινώσεις από έγκυρες πηγές επάνω στο θέμα, ώστε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.

Πρώτα- πρώτα πρέπει να πούμε δυο λόγια για την ίδια τη νόσο, την οστεοπόρωση.

Η οστεοπόρωση είναι χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους, ώστε αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και λεπτά. Έτσι προκαλείται αυξανόμενος κίνδυνος κατάγματος (σπασίματος) των οστών, καθώς μειώνεται η ανθεκτικότητα και η ελαστικότητά τους.

Τα οστά ή κόκκαλά μας αποτελούνται από ασβέστιο, φωσφόρο και μαγνήσιο. Το 99% του ολικού ασβεστίου του σώματός μας βρίσκεται στα οστά μας. Σε αυτά, εκτός από τα οστικά κύτταρα, λειτουργούν δύο ακόμη ομάδες κυττάρων. Οι οστεοβλάστες και οι οστεοκλάστες. Η πρώτη ομάδα είναι υπεύθυνη για τη παραγωγή καινούργιου οστού και η δεύτερη ομάδα που αποτελείται από μεγάλα κύτταρα με πολλούς πυρήνες,  καταστρέφει το παλιό οστό, με τη βοήθεια και ενός είδους λευκών αιμοσφαιρίων, που λέγονται μακροφάγα. Όταν η λειτουργία αυτών των δύο ομάδων κυττάρων είναι σε ισορροπία, τα κόκκαλά μας είναι γερά και ανανεώνονται. Όταν υπερτερεί η λειτουργία των οστεοκλαστών, τα κόκκαλά μας καταστρέφονται με αποτέλεσμα την οστεοπόρωση. Αυτή μπορεί να οφείλεται σε διάφορα νοσήματα και τότε λέγεται δευτεροπαθής, ενώ όταν συμβαίνει χωρίς να υπάρχει άλλο νόσημα που την προκαλεί, λέγεται πρωτοπαθής.

Ο έλεγχος της νόσου γίνεται σε ειδικά εργαστήρια, είτε με μέτρηση της οστικής πυκνότητας με ειδικά μηχανήματα είτε με αξονική τομογραφία.

Εμφανίζεται πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, επειδή τότε παύει η προστατευτική δράση που ασκούν στα οστά οι θηλυκές ορμόνες, τα γνωστά οιστρογόνα.

Και οι άνδρες όμως μπορεί να εμφανίσουν την νόσο. Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι το κάπνισμα, το αλκοόλ και η έλλειψη κίνησης, όπως και η λήψη κορτιζόνης.

Τα συμπτώματα με τα οποία εμφανίζεται η νόσος είναι οίδημα (πρήξιμο) και πόνος σε αρθρώσεις, πόνοι στην ράχη και σταδιακή κύφωση και εύκολα κατάγματα.

Συνεχίζεται