Γεια σας και πάλι
Πραγματικά καταπληκτική ετούτη η εποχή για τον κήπο. Τα πάντα θέλουν φροντίδα.
Τα παρτέρια καθάρισμα από τα αγριόχορτα, κλάδεμα των θάμνων και μεταφυτεύσεις εδώ κι εκεί μικρών φυτών που μεγάλωσα μόνη μου σε γλαστράκια από τα διάφορα φυτά του κήπου, καθώς και προσθήκη κάποιων εποχιακών που αγόρασα για περισσότερο χρώμα.
Τα οπωροφόρα θέλουν κι αυτά κλαδέματα και ραντίσματα. Κι ενώ πίστευα πριν χρόνια πως γίνεται να διατηρήσεις τα οπωροφόρα δίχως χημικά ραντίσματα, μετά από το ξαφνικό χάσιμο τριών μεγάλων δέντρων που χάριζαν πορτοκάλια σε φίλους και περαστικούς από ένα είδος μελίγκρας που κατέστρεψε όλα τα εσπεριδοειδή στο νησί, αποφάσισα πως πρέπει να ραντίσω κι εγώ με χημικά φάρμακα, αν ήθελα να σώσω τη λεμονιά που με τόσο κόπο μεγάλωσα για χρόνια, και τη μικρή μου μανταρινιά.
Η τελευταία πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά της εποχής στον κήπο είναι η σπορά λαχανικών. Οι σπόροι από τις ποικιλίες ντόπιας ντομάτας που έχω φυλάξει από το περσινό καλοκαίρι, μπαίνουν με προσοχή και αγάπη σε μικρά "θερμοκηπιάκια" που έχω γι αυτόν τον σκοπό (πλαστικά κουτάκια με σκέπασμα). Το ίδιο και σπόροι από κίτρινη κολοκύθα που έχω φυλάξει, καθώς και διάφοροι άλλοι σπόροι που αγόρασα πρόσφατα.
Το μεγάλωμα φυτών από σπόρους έχει μία μαγεία που δύσκολα περιγράφεται... Σε κάνει να διαλογίζεσαι πάνω στη ζωή και τον θάνατο περισσότερο από κάθε άλλη μέθοδο. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με μένα. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, δοκιμάστε το και πέστε μου τις σκέψεις σας. Θα χαρώ πολύ να τις συζητήσω μαζί σας.
Ζηλεύουν και τα φυτά;;;