Κήπος και ευγνωμοσύνη

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Στην ηλιόλουστη σημερινή μέρα μια πρωινή βόλτα στον κήπο, φωτογραφίζοντας τριαντάφυλλα ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Αυτά τα φυτά, όταν έρθει η εποχή της άνθισής τους, είναι οι πραγματικές βασίλισσες του κήπου. Με το άρωμα και την εμφάνισή τους, κάνουν όλα τα υπόλοιπα φυτά να μοιάζουν απλοί κομπάρσοι στο θεατρικό παιχνίδι που ξεδιπλώνεται στον κήπο, αυτή την εποχή.

Φωτογράφισα μερικά, τα μύρισα, τους μίλησα και το πιο σημαντικό τους είπα με τη καρδιά μου «ευχαριστώ»…

Ευχαριστώ, γιατί κάνουν τη ζωή μου πιο όμορφη με τη παρουσία τους. Ευχαριστώ γιατί όταν τα μυρίζω, ξεχνάω για λίγο όλες τις ασχήμιες της ζωής. Ευχαριστώ γιατί τη φροντίδα που τους δίνω, μου την δίνουν πίσω απλόχερα, γεμίζοντας ομορφιά τα μάτια και  τη καρδιά μου.

Τελικά είναι και η κηπουρική μία άσκηση ευγνωμοσύνης.

Σήμερα το συνειδητοποίησα αυτό… Περπατώντας μέσα στον κήπο, ένιωθα ευγνωμοσύνη για κάθε φυτό, μικρό ή μεγάλο, ανθισμένο ή όχι. Όλα γύρω μου έμοιαζαν να μου στέλνουν αγάπη, καθώς έσφυζαν από ζωή. Οι μικρές αράχνες ύφαιναν ιστούς ανάμεσα στα κλαδιά, έντομα πετούσαν από λουλούδι σε λουλούδι ρουφώντας νέκταρ, πουλιά κελαηδούσαν πάνω στο ψηλό βιβούρνο, μία γάτα κοιτούσε επίμονα το κόι (Γιαπωνέζικο χρυσόψαρο) στη μικρή λιμνούλα που το νερό της λαμπύριζε από τις αχτίνες του ήλιου. Έζησα για λίγο σε μία ιδανική κοινωνία, όπου όλοι είχαν το ίδιο μερίδιο στη χαρά και την απόλαυση.

Όσοι δεν έχετε κήπο, ή μπαλκόνι ώστε να απολαμβάνετε τη συντροφιά φυτών, σας συμβουλεύω να πηγαίνετε συχνά να περνάτε λίγη ώρα σε κάποιο κήπο ή ανοιχτό χώρο με φυτά που υπάρχει κοντά στο σπίτι σας. Η επαφή με τα φυτά οδηγεί σε χαλάρωση, θετικό συναίσθημα και φιλοσοφική διάθεση. Όλα τα πιο πάνω βοηθούν στη βελτίωση υγείας και ζωής.

Με αγάπη

Το δίχτυ της ζωής και τα λαμπάκια

 Γεια σας και πάλι

Το πρώτο κολοκυθάκι έκανε την εμφάνισή του στον κήπο σήμερα. Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Τα μαρουλάκια και τα κρεμμυδάκια μου μεγαλώνουν, ενώ οι αγκινάρες μου κάνουν πάρτι, στην άλλη μεριά του κήπου. και με μεγάλη μου χαρά τις μοιράζομαι με φίλες.

Μαγική εποχή η άνοιξη. Ακόμη και έτσι όπως την έχουν καταντήσει με τις διάφορες παρεμβάσεις που κάνουν με πολλούς τρόπους στον καιρό. Η φύση έχει τον τρόπο της να επιβιώνει σε όλες τις συνθήκες. Η δύναμη της ζωής είναι πολύ μεγάλη. Πολύ μεγαλύτερη από τον ανθρώπινο υπερφίαλο νου και τα συμφέροντά του...

Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη μεγαλοσύνη που κρύβεται σ΄ αυτό που λέμε "ζωή, γι αυτό και δεν με αγγίζουν εύκολα ούτε με φοβίζουν πια οι διάφορες δύσκολες καταστάσεις που εμφανίζονται εμπρός μου. Περιμένω με υπομονή να δω τι ακολουθεί πίσω τους... Γιατί έχω πειστεί πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα πάντα είναι συνδεδεμένα σ' έναν ενεργειακό ιστό. Είμαστε όλοι και όλα ενωμένοι με θαυμαστή νοημοσύνη σε ένα δίχτυ, μέσα στο οποίο παίζουμε ο καθένας κάποιο ρόλο που συντηρεί αυτό το δίχτυ για όσο πρέπει να συντηρηθεί και αναβοσβήνουμε σ΄ αυτό σαν λαμπάκια, ερχόμενοι και φεύγοντας από τη ζωή... 

Πολλά τα όμορφα ετούτης της ζωής και πολλά τα άσχημα. Η ύλη, όπως είναι γνωστό, χαρακτηρίζεται από την δυαδικότητα. Και ξέρουμε τώρα πως αυτή η "ύλη" είναι πυκνή ενέργεια. Η ενέργεια όμως είναι δόνηση και για να υπάρχει δόνηση πρέπει να υπάρχουν δύο αντίθετοι πόλοι.  Δεν γίνεται επομένως, όσο και αν το θέλουμε κάποιοι, όσο κι αν το προσπαθήσουμε να καταργήσουμε τον αρνητικό πόλο στη ζωή. Αποκλείεται να γίνουν όλα καλά στον πλανήτη μας. Πάντα θα υπάρχει το αρνητικό, όσο και αν δεν μας αρέσει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ρίχνουμε το βάρος ο καθένας μας στο θετικό, με σκέψεις, όνειρα και στόχους, για  να κρατάμε τη συνολική δόνηση του πλανήτη προς το θετικό πόλο, ώστε λιγότεροι να ταλαιπωρούνται. 

Οι κάθε είδους εξουσιαστές με πολλούς τρόπους προσπαθούν να μας κάνουν να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, γιατί τα οικονομικά τους οφέλη ευνοούνται όταν η συνολική ενεργειακή δόνηση της ανθρωπότητας είναι προς τον αρνητικό πόλο, κρατώντας πολλούς σε ταλαιπωρίες. Οι ταλαιπωρημένοι και φοβισμένοι άνθρωποι είναι πολύ ευκολότερα εξουσιαζόμενοι. Αντιδρούν σαν όχλος εύκολα καθοδηγούμενος...

Το προσπαθούν με νύχια και με δόντια. Με τρόπους που είναι πια πολύ εμφανείς, δίχως ενδοιασμούς. Αυτό που ζήσαμε πρόσφατα με τον "ιό" της εποχής και την αντιμετώπισή του ήταν απλά μια τέτοια προσπάθεια. Κατάφεραν να πείσουν πολλούς, ξύπνησαν όμως και κάποιους, που χρειαζόντουσαν κάποιο πολύ γερό σκούντημα για να ξυπνήσουν... Προσωπικά πιστεύω πως η συνολική μας ενεργειακή δόνηση σε τούτον τον πλανήτη βρίσκεται όλο και πιο κοντά στον θετικό πόλο, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται η τόσο απροκάλυπτη προσπάθεια της κάθε είδους εξουσίας να δείχνει τα δόντια της...

Γι αυτό δεν φοβάμαι. Περιμένω με υπομονή και επιμονή, βάζοντας όλο το βάρος της δικής μου ζωής (σκέψεις, πράξεις, όνειρα και στόχους) στον θετικό πόλο να γίνει το ίδιο με τους περισσότερους, ώστε να καταφέρουμε να γίνει πιο όμορφο το έργο που παίζεται σε τούτον τον πλανήτη. Μπορεί πολλοί να έχετε αντιρρήσεις, αλλά εγώ  είμαι βέβαιη πως μόνον έτσι μπορούμε να το πετύχουμε.

Με αγάπη 

Αιτείτε και δοθήσεται υμίν...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Γλυτσίνια (wisteria)

Όταν πριν 25 χρόνια αγόρασα ένα παλιό μικρό σπίτι στη Κέρκυρα, στη μία του άκρη, υπήρχε μια μικρή τσιμεντένια αυλή, όπου ο προηγούμενος ιδιοκτήτης παρκάριζε το αυτοκίνητό του. Η μικρή αυτή αυλή, με μία πέτρινη μάντρα και ένα συρμάτινο πλέγμα επάνω της, χώριζε το δικό μου οικόπεδο από αυτό του γείτονα.

Δεν συνέχισα να χρησιμοποιώ εγώ αυτό το μέρος του σπιτιού για γκαράζ, γιατί στο μεταξύ έκτισα μία προσθήκη μεγαλώνοντας το υπάρχον σπίτι, και έκανα τελικά χώρο για τη στάθμευση του αυτοκινήτου μου στην άλλη άκρη του οικοπέδου. Η τσιμεντένια αυλή, έγινε ακόμη πιο μικρή, γιατί μπήκε εκεί μια μικρή κατασκευή για τον καυστήρα και το ντεπόζιτο πετρελαίου του καλοριφέρ, και δημιουργήθηκε επίσης και ένας μικρός χώρος αποθήκευσης ξύλων για το τζάκι.

Αγαπώ πολύ τα φυτά και τους κήπους, όπως ξέρετε. Κάθε φορά λοιπόν που βρισκόμουν εκεί και κοιτούσα τη πέτρινη μάντρα με το συρμάτινο πλέγμα, σκεφτόμουν τι όμορφα που θα ήταν αν υπήρχε εκεί μία γλυτσίνια (Wisteria) να καλύπτει με την ομορφιά της αυτή τη διαχωριστική των δύο οικοπέδων κατασκευή. Θα ομόρφαινε όχι μόνον την δική μου αυλή, αλλά και τον κήπο του γείτονα. Θα ήταν ένα ιδανικό διαχωριστικό…

Το σκεφτόμουν αυτό συνέχεια, αλλά δεν υπήρχε χώμα για να φυτέψω κάτι εκεί. Το τσιμεντένιο δάπεδο έφτανε μέχρι τη μάντρα. Σκεφτόμουν πολλές φορές να σπάσω το τσιμέντο και να φτιάξω ένα μικρό παρτέρι όπου θα φύτευα μερικά φυτά, αλλά όλο το μετάνιωνα… Και ο καιρός περνούσε.

Κάποιο πρωί, όπως συχνά συμβαίνει, είδα στην άκρη της μικρής αυλής να βγαίνει μέσα από το τσιμέντο, ακριβώς στη ένωσή του με την μάντρα, ένα μικρό χορταράκι. Το τράβηξα και το έκοψα, για να μην μεγαλώσει και καταστρέψει το τσιμέντο, γιατί τα φυτά έχουν ξέρετε τεράστια δύναμη. Θα το έχετε προσέξει πως βγαίνουν και ανθίζουν σε απίθανες μεριές και με τις ρίζες τους κάνουν πολλές ζημιές,

Μερικές εβδομάδες αργότερα, το χορταράκι είχε και πάλι ξαναβγεί στο ίδιο μέρος. Το έκοψα για άλλη μια φορά και αυτή η ιστορία συνεχίστηκε αρκετές φορές… Κάθε φορά το μικρό φυτό ήταν πιο δυνατό, πιο σκληρό και πιο δύσκολο να το κόψω. Γεμάτη περιέργεια, αποφάσισα τελικά να το αφήσω να μεγαλώσει λίγο για να δω τι είδους χόρτο ήταν…

Μαντέψατε πιστεύω την απάντηση… ΝΑΙ ! ήταν μία γλυτσίνια… Είχε έρθει μόνη της και φύτρωσε εκεί ακριβώς που επιθυμούσα… Στο τσιμέντο!!!

Δίχως κανένα δισταγμό πια, φώναξα εργάτες και έσπασαν το τσιμέντο με προσοχή. Φτιάξαμε εκεί ένα παρτέρι με διάφορα φυτά, ανάμεσα στα οποία 25 χρόνια τώρα τον θρόνο κατέχει η γλυτσίνια. Κάθε τέτοια εποχή, που απολαμβάνω την ομορφιά και την ευωδιά των λουλουδιών της, την ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε, να έρθει να φυτρώσει εκεί ακριβώς που τόσο πολύ επιθυμούσα…

Τα συμπεράσματα δικά σας…

Με αγάπη

Τα ντοματίνια και η αλχημεία της θετικότητας

Γεια σας φίλες και φίλοι

Πρέπει να παραδεχτώ πως ετούτη η εποχή είναι η πιο κουραστική για τους κάθε είδους κηπουρούς, ερασιτέχνες και επαγγελματίες. Ωστόσο εμείς οι ερασιτέχνες μπορούμε να απολαμβάνουμε περισσότερο τη δουλειά μας αφού η πίεσή μας προέρχεται μόνον από την φύση κι όχι από οικονομικά συμφέροντα και αφεντικά.

Σήμερα είδα με πολλή χαρά, πως στο μέρος που πέρυσι ένα μικρό φυτό μου χάριζε ντοματίνια μέχρι αργά μέσα στον χειμώνα, φύτρωσαν πολλά μικρά φυτά, προφανώς από τους σπόρους που έπεσαν εκεί…Και είναι αυτά τα μικρά φυτά πολύ πιο δυνατά από εκείνα που άρχισαν να προβάλουν στο μικρό σπορείο στο οποίο εγώ έσπειρα τους σπόρους αυτού του ίδιου φυτού που είχα φυλάξει από πέρυσι. Θα έχω λοιπόν πολλά νέα μικρά φυτά για ντοματίνια να χαρίζω εφέτος σε φίλες και φίλους ερασιτέχνες κηπουρούς. Και η χαρά μου είναι πολύ μεγάλη.

Γιατί πάντα η χαρά πολλαπλασιάζεται όταν την μοιράζεσαι. Όπως και η κακία, όπως και ο θυμός. Όλα τα συναισθήματα θετικά ή αρνητικά δυναμώνουν με το ομαδικό μοίρασμα. Και αυτό μπορεί να γίνει καταστροφικό σε πολλές περιπτώσεις, όταν το συναίσθημα είναι αρνητικό. Είναι γνωστή η λεγόμενη "ψυχολογία του όχλου".

Καταλαβαίνω πολύ καλά τη λογική όσων πιστεύουν πως με το να προτείνουν στον κόσμο να ξεσηκωθεί ενάντια στα πολιτικά κόμματα που είναι βουτηγμένα στο ψέμα, τη διαπλοκή και τη διαφθορά, βοηθούν να καταλάβει ο κόσμος τη δύναμή του, αλλά δυστυχώς αν έχει κάποιος μεγάλη δύναμη στα χέρια του δίχως να έχει διδαχτεί πώς να την χρησιμοποιεί, κινδυνεύει να γίνει αυτή η δύναμη βόμβα στα ίδια του τα χέρια… Αυτό οι φίλες και οι φίλοι που προτείνουν ξεσηκωμούς, φοβάμαι πως δεν το έχουν σκεφτεί.

Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η υλική μας υπόσταση, όπως και όλη η εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε είναι μια καθαρά ενεργειακή κατάσταση. Μία συνεχής δόνηση ανάμεσα σε δύο πόλους, θετικό και αρνητικό (Ερμής Τρισμέγιστος). Οι αλχημιστές δεν είναι αυτοί που μπορούν να αλλάξουν ένα μέταλλο και να το μετατρέψουν σε χρυσό, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά αυτοί που μπορούν να κρατούν στη ζωή τους τη δόνηση προς τον πόλο που αυτοί επιθυμούν.

Ο Γκάντι ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα αλχημιστή. Κατάφερε να κρατάει τη δόνηση στον τόπο του προς τον θετικό πόλο με την δική του σοφή και θετική συναισθηματικά παρουσία. Από τέτοιους αλχημιστές έχει ανάγκη ο κόσμος μας κατά την δική μου άποψη για να ισορροπήσει. Γιατί η δόνηση έχει παραμείνει για χρόνια στον αρνητικό πόλο. Αρκετή βία υπήρχε και υπάρχει,  που όλο και αυξάνει, αφού η βία είναι αποτέλεσμα της αντίδρασης του στρες που δημιουργεί κάθε φόβος. Ο μπροστάρηδες που με σπαθί τη γλώσσα τους προσπαθούν να ξεσηκώσουν τον κόσμο εναντίον αυτής της βίας, όσο καλοπροαίρετοι κι αν είναι, μόνο να την ενισχύσουν αυτή τη βία μπορούν, αφού με τον δικό τους αρνητισμό βοηθούν, δίχως να το αντιλαμβάνονται, τη δόνηση να μένει προς τον αρνητικό πόλο. 

Ξέρω πως όλες οι πιο πάνω έννοιες δεν είναι εύκολα κατανοητές από όλους, ιδιαίτερα από όσους πιστεύουν πολύ στην ανθρώπινη λογική, η οποία είτε το θέλουμε είτε όχι, είναι στηριγμένη στο φόβο του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, του πιο δυνατού ζωϊκού ενστίκτου. Και ο φόβος, ως αρνητικό συναίσθημα κρατάει τη δόνηση προς τον αρνητικό πόλο. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό με συμβουλές και προτροπές...

Προσωπικά πιστεύω πως η φιλοσοφία βοηθάει τον άνθρωπο να ζει καλύτερα. Αυτή  (οδηγώντας στην κατανόηση των πραγματικών αιτίων των προβλημάτων), και τα θετικά συναισθήματα που προκύπτουν από αγάπη για το καλό, το δίκαιο, το ιδανικό, μπορούν να λειτουργήσουν αλχημιστικά και να βοηθήσουν τη δόνηση να οδηγείται προς τον θετικό πόλο, οδηγώντας όχι μόνον τον τόπο μας, αλλά την ανθρωπότητα ολόκληρη σε μια καλύτερη ζωή. Δεν είναι λάθος το να είναι κάποιος θετικός, το λάθος είναι να είναι αδιάφορος.

Με αγάπη

Η παιώνια και η άσκηση υπομονής...

Γεια σας φίλες και φίλοι

Άνθισε στον κήπο κι ετούτη την άνοιξη η όμορφη παιώνια! Δεν διαρκεί πολύ η άνθισή της, ωστόσο αξίζει σ΄ αυτό το φυτό μία τιμητική θέση στο κήπο. Δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο η ομορφιά της.

Όταν πριν χρόνια αγόρασα ένα ρίζωμά της και είδα στο καρτελάκι που το συνόδευε μία φωτογραφία του φυτού, ξετρελάθηκα με την εικόνα του και αποφάσισα να το φυτέψω στη μέση ενός υπερυψωμένου παρτεριού, ως κεντρικό ενδιαφέρον σημείο και γύρω του έβαλα άλλα λιγότερο εντυπωσιακά φυτά και λουλούδια.

Ενθουσιασμένη, περίμενα με ανυπομονησία την άνοιξη να έρθει για να απολαύσω λουλουδιασμένο αυτό το τόσο ενδιαφέρον φυτό. Και η άνοιξη ήρθε, το φυτό ξεπρόβαλε στο έδαφος, αλλά λουλούδια δεν απέκτησε… Απογοητευμένη το περιποιήθηκα και πάλι πολύ, και περίμενα με υπομονή την επόμενη άνοιξη…

Ούτε και τότε όμως   το μικρό φυτό μου έκανε τη χάρη. Μεγάλωνε κανονικά στο παρτέρι, όλα τα γύρω του φυτά άνθιζαν, εκείνο όμως όχι. Σκέφτηκα πολλές φορές να το βγάλω και να βάλω στη θέση του αυτή την κεντρική κάποιο άλλο ενδιαφέρον φυτό, αλλά σκεπτόμενη την φωτογραφία του που με έκανε να το αγοράσω, μετάνιωνα και το άφηνα τελικά στη θέση του.  

Πέρασαν έτσι πέντε χρόνια… Το έβλεπα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο, αλλά δίχως λουλούδια πάντα…

Και μία άνοιξη σαν τώρα, βλέπω να ανοίγουν μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου το ένα μετά το άλλο τρία μεγάλα λουλούδια του! Είχα πάψει να ασχολούμαι μαζί του και δεν πρόσεξα ότι είχαν εμφανιστεί μπουμπούκια στο μικρό φυτό με την τόσο αργή ανάπτυξη… Από εκείνη τη χρονιά και μετά, η αγαπημένη μου παιώνια, ανθίζει τη μία χρονιά περισσότερο από την άλλη. Είναι η πραγματική βασίλισσα του κήπου. Όλα τα άλλα φυτά τριγύρω της, απλά υπάρχουν για να τονίζουν τη δική της ομορφιά…

Έψαξα και διάβασα πληροφορίες για το τόσο όμορφο αυτό φυτό και έμαθα πως χρειάζεται πέντε χρόνια από την στιγμή που θα φυτευτεί στο χώμα το ρίζωμά του μέχρι την πρώτη του άνθιση… Πέντε χρόνια!

Σ’ αυτό το διάστημα, το φυτό μεγαλώνει υπόγεια, κάνοντας γερές ρίζες  και ετοιμάζεται για την άνθισή του…

Χάρηκα τόσο που είχα την υπομονή να περιμένω πέντε χρόνια δίχως να το βγάλω από το παρτέρι, όπως σκέφτηκα πολλές φορές. Η υπομονή μου ανταμείφτηκε με το παραπάνω. Η άσκηση στην υπομονή είναι άλλο ένα μεγάλο όφελος της κηπουρικής. Και βοηθάει αυτή πολύ την υγεία και τη ζωή…

Με αγάπη

Το νέο βιβλίο και χούμους από κόκκινες φακές...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

H βροχή ήρθε στο νησί στην ώρα της, όταν είχα πια τελειώσει με το καθάρισμα των παρτεριών στον κήπο. Τα χρώματα αυτή την εποχή που επικρατούν στα παρτέρια είναι κίτρινο, μωβ, άσπρο και λίγο κόκκινο από τoν όμορφο θάμνο της φωτίνιας που ετοιμάζεται να ανθίσει…

Ευτυχώς έχει πολλά ανοίγματα το σπίτι προς τον κήπο, και μπορώ να τον απολαμβάνω ακόμη και με βροχή, πίσω από τα τζάμια… Αισθάνομαι και τη μέση μου πολύ ευχαριστημένη έτσι όπως κάθομαι αναπαυτικά στον μαλακό καναπέ και ακούω χαλαρά το τραγούδι της βροχής στο πλακόστρωτο του κήπου…

Η πολλή ξεκούραση όμως, δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα μου. Κι ένα βιβλίo πάνω στο γραφείο μου χρειάζεται τις τελευταίες διορθώσεις του πριν σταλεί στον τυπογραφείο. Είναι το πρώτο μου βιβλίο σχετικό με το στρες και την αντιμετώπισή του που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ. Το συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο έχει λήξει από το 2020 και το βιβλίο δεν κυκλοφορεί πια. Επειδή είναι ένα βιβλίο με πολλές επιστημονικές πληροφορίες, δεν μπορούσε να εκδοθεί και πάλι δίχως τις απαραίτητες αλλαγές, και τις νεότερες πληροφορίες που έχουν προκύψει στο μεταξύ. Έτσι αποφάσισα την επανα-συγγραφή του με όλα τα νεότερα στοιχεία που υπάρχουν. Εργασία αρκετά κουραστική, αλλά πολύ ενδιαφέρουσα.

Το βιβλίο ξαναγράφτηκε, με πολλές νέες πληροφορίες, συμβουλές και ασκήσεις, όσο πιο απλά και κατανοητά μπορούσα, ώστε να είναι αυτό ένα πολύ καλό εργαλείο στα χέρια τόσο επιστημόνων (γιατρών,, ψυχολόγων κ.λπ.) όσο και απλών αναγνωστών που αναζητούν βοήθεια στη βελτίωση της υγείας και της ζωής τους. Γιατί η αντίδραση του οργανισμού στα στρες της ζωής είναι αυτή που βλάπτει την υγεία και τη ζωή μας αν δεν ξέρουμε να την αντιμετωπίσουμε σωστά. Δεν μας φταίει η τύχη και οι άλλοι, όπως πολλοί νομίζουν…

Σύντομα λοιπόν το βιβλίο αυτό θα είναι κοντά σας και θα ήθελα πολύ να ακούσω τις εντυπώσεις σας. Από τη μεριά μου νομίζω πως έχω κάνει ότι καλύτερο μπορούσα.

Χούμους από κόκκινες φακές

Αλλά όσο ενδιαφέρουσα κι αν είναι η μουσική της βροχής και η τελική διόρθωση του βιβλίου, το σώμα μου με σήκωσε από τον καναπέ και με έστειλε στην κουζίνα. Κάτι γρήγορο έπρεπε να ετοιμαστεί για να ησυχάσει τη πολυλογία του στομάχου μου… Και η εύκολη λύση ήταν οι κόκκινες φακές.

Είναι ένα όσπριο που μαγειρεύεται πολύ γρήγορα. Αρκεί (αφού το ξεπλύνεις αρκετά πρώτα ) να το αφήσεις μισή ώρα μέσα σε διπλάσια ποσότητα νερού και στη συνέχεια να το βράσεις. Έβρασα λοιπόν 1 φλ. Κόκκινες φακές με 2φλ νερό σε μέτρια φωτιά. Μόλις το νερό απορροφήθηκε, πρόσθεσα μέσα 1 κ.σ. ταχίνι, 2 σκ. σκόρδο λιωμένο, 2 κ.σ. λάδι, μισό λεμόνι (χυμό), αλάτι και πιπέρι και με το μπλέντερ χειρός το έκανα αλοιφή. Ένα καταπληκτικό χούμους από κόκκινες φακές! (Δύο μερίδες)

Την ώρα που έβραζαν οι φακές, έβαλα επάνω σε λαδόκολλα, κόκκινη γλυκοπατάτα κομμένη σε λεπτές φέτες, πασπαλισμένες με αλάτι, πολλή πάπρικα καπνιστή και πολύ λίγο λάδι και τις έψησα στο φούρνο στον αέρα μέχρι να γίνουν σαν τσιπς. Βουτώντας τες μέσα στο χούμους ανεβάζουν στα ύψη τη γεύση του.

Το γεύμα μου ολοκληρώθηκε με μία γρήγορη σαλάτα  ρόκας (από τον κήπο) με κρεμμυδάκι και ρόδια. Ένα γρήγορο, εύκολο, νοστιμότατο και πλήρες γεύμα. Δοκιμάστε το.

Με αγάπη

Πρόληψη ασθενειών και ευγνωμοσύνη

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Με τις πολλές δουλειές τελείωσα στον κήπο. Καθάρισα τα παρτέρια από τα διάφορα ζιζάνια που τα είχαν κατακλείσει μετά τις πολλές Κερκυραϊκές χειμωνιάτικες βροχές, έκανα αρκετές μεταφυτεύσεις αλλάζοντας για άλλη μια φορά την όψη των παρτεριών, σκόρπισα παντού λίγους σπόρους από παπαρούνες και μπάμιες που μια φίλη φρόντισε να μου δώσει και πρόσθεσα παντού λίγη φυτική κοπριά και νέο χώμα.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά οι μπάμιες κάνουν ένα εκπληκτικό λουλούδι που ομορφαίνει πολύ τα λουλουδοπαρτέρια. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή. Θα σας τα φωτογραφίσω αν εμφανιστούν εφέτος στον κήπο.

Παράλληλα, ετοίμασα κι ένα μικρό σπορείο με σπόρους από τη δική μου περσυνή παραγωγή (ντόπια ποικιλία νοστιμότατης ντομάτας, αγγουράκια, ντοματίνια και πιπεριές ) και το τοποθέτησα με το κάλυμμά του μπροστά σε ένα παράθυρο μέσα στο σπίτι, ώστε να έχει αρκετό φως και υγρασία για να διευκολυνθεί η ανάπτυξη των σπόρων. Πιο μαγικό θετικό συναίσθημα από αυτό που νιώθει κάποιος όταν φτάνει η ώρα της συγκομιδής καρπών από φυτά που ο ίδιος έχει αναπτύξει με σπόρο, δεν υπάρχει. Αν δεν το έχετε νιώσει μέχρι τώρα αξίζει να δοκιμάσετε. Πιστέψτε με.                                                       

Παρακολουθώντας ένα σπόρο να φυτρώνει, να μεγαλώνει σιγά-σιγά το φυτό και να σου προσφέρει τελικά τους καρπούς του, συνειδητοποιείς το θαύμα της ζωής. Γεμίζεις ευγνωμοσύνη και χαρά κατανοώντας πως είσαι μέρος αυτού του θαύματος, μειώνονται οι ανασφάλειες και μαζί και το στρες σου…

Το μεγαλύτερο μέρος του στρες της ζωής μας οφείλεται στα αρνητικά συναισθήματα που μας κατακλύζουν. Αυτή είναι η αιτία των περισσοτέρων νοσημάτων. Κανείς όμως δεν μας έχει μάθει από παιδιά να τα διαχειριζόμαστε αυτά τα συναισθήματα σωστά.  Να τα αναγνωρίζουμε δηλαδή, και να τα εκφράζουμε με τρόπους που δεν θα βλάψουν ούτε το εαυτό μας ούτε κάποιον άλλον. Αυτή θα ήταν η σωστή πρόληψη όλων των ασθενειών και όχι τα εμβόλια, οι συχνές εξετάσεις και όλα όσα μεταφράζονται σε χρηματικό όφελος διαφόρων επαγγελματικών ομάδων,  όπως προσπαθούν να μας πείσουν…

Γινόμαστε γονείς δίχως καμία εκπαίδευση για το μεγάλωμα των παιδιών μας, και το σχολείο δεν έχει αναλάβει αυτό το έργο, όπως θα έπρεπε. Τίποτα δεν θα αλλάξει στον κόσμο αν δεν φροντίσουμε να αναπτύξουμε από νωρίς τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών μας. Αυτή είναι η μόνη "εκπαίδευση" που χρειάζονται τα παιδιά μας από εμάς, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό, καθώς είμαστε κι εμείς ανεκπαίδευτοι...

Ωστόσο, ως ενήλικοι, ο ευκολότερος τρόπος μείωσης του στρες των αρνητικών συναισθημάτων είναι, όπως πολλές φορές σας έχω πει,  η άσκηση στο θετικό συναίσθημα της ευγνωμοσύνης. Η ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που εύκολα μπορεί να αναπτύξει καθένας, όταν αρχίσει να παρατηρεί τη φύση και τη μαγεία της, είτε ασχολούμενος με κηπουρική, είτε κάνοντας απλούς περιπάτους σε δάση ή ακρογιαλιές. Έρευνες έχουν δείξει πως ακόμη και η παρακολούθηση εικονικών περιπάτων στη φύση σε οθόνες έχει επιταχύνει την ανάρρωση ασθενών σε νοσοκομεία…

Και ένας δεύτερος τρόπος ανάπτυξης του συναισθήματος της ευγνωμοσύνης είναι η συχνή ανάμνηση θετικών καταστάσεων της ζωής μας. Χρειάζεται συχνά να φέρνουμε στη μνήμη μας καταστάσεις θετικές της ζωής μας και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που αξιωθήκαμε να τις ζήσουμε, προκειμένου να αλλάξει διαδρομή ο εγκέφαλός μας και αντί να στέλνει τα ερεθίσματα κατευθείαν στο κέντρο του στρες, όπως συμβαίνει συχνά, να τα στέλνει στο κέντρο της ανταμοιβής, βελτιώνοντας έτσι την υγεία και τη ζωή μας.

Σταματήστε λοιπόν να μηρυκάζετε τις ταλαιπωρίες σας και αρχίστε να θυμάστε τις ωραίες στιγμές της ζωής σας. Όσο πιο πολύ τις θυμάστε τόσο καλύτερη θα γίνεται η υγεία και η ζωή σας. Πιστέψτε με

Με αγάπη

Η άσκηση στη ζωή μου

 Κοντά σας και πάλι σήμερα με ένα άλλο θέμα. Αυτό της άσκησης. 

Δεν αρκούμαι στη κηπουρική, όσο κι αν την αγαπώ,  γιατί αυτή σταματάει αναγκαστικά τον χειμώνα με τις πολλές βροχές στο νησί.

Ασκούμαι και με άλλους διάφορους τρόπους, καθημερινά σχεδόν. Περισσότερο τον χειμώνα και λιγότερο το καλοκαίρι που υπάρχει και το καθημερινό μπάνιο στη θάλασσα, μια που έχω την μεγάλη ευτυχία να ζω κοντά της.

Κάθε πρωί λοιπόν, κάνω μερικές ασκήσεις με βαράκια για τα χέρια μου, μόλις ξυπνήσω. Φυλάω τα βαράκια που χρησιμοποιώ κοντά στο κρεβάτι μου, για την ευκολία μου. Ξεκίνησα αυτές τις ασκήσεις με βαράκια του ενός κιλού πριν κάποια χρόνια, και σιγά-σιγά, όσο η αντοχή μου μεγάλωνε, αύξησα το βάρος. Τώρα χρησιμοποιώ βάρη των 3 κιλών. Δεν βρήκα κάποιο βίντεο με όλες τις ασκήσεις που εγώ κάνω, για να σας τις δείξω, αλλά σε αυτό το βίντεο του YouTube θα βρείτε αρκετές από αυτές. Παρ' ότι υπάρχουν πολλά βίντεο με ασκήσεις με βάρη για τα χέρια, προσωπικά προτιμώ τις ασκήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος ξαπλωμένος στο κρεβάτι (ή το πάτωμα, αν το προτιμάει), γιατί νιώθω πως με αυτόν τον τρόπο αποφεύγω κάποιον τραυματισμό στη μέση μου. 

Επαναλαμβάνω την κάθε άσκηση 12 φορές και κάνω 3 τέτοια σετ των 12 επαναλήψεων, με μικρή διακοπή ανάμεσά τους. Η συνολική διάρκεια άσκησης δεν είναι μεγάλη, μόλις 10 λεπτά, ίσως και λιγότερο. Ωστόσο η ενασχόληση με αυτήν και το μέτρημα το συνεχές των επαναλήψεων που κάνω όσο γυμνάζομαι, είναι ένας γρήγορος διαλογισμός με μία πολύ καλή συγκέντρωση στο σώμα μου, το οποίο νιώθω να ξυπνάει και να λειτουργεί, πράγμα που με γεμίζει συναισθήματα ευγνωμοσύνης...  Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, είτε γυναίκες είστε είτε άντρες.

Το δεκάλεπτο αυτό θα σας βοηθήσει πολύ στην ημέρα σας, όσο κι αν βιάζεστε να ξεκινήσετε τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σας, πιστέψτε με. Αξίζει τον κόπο να βάλετε το ξυπνητήρι σας να χτυπήσει 10 λεπτά νωρίτερα. Αν αποφασίσετε να το κάνετε, θα ήθελα πολύ να με ενημερώσετε για τις αλλαγές που θα φέρει στη ζωή σας. 

Αν δεν έχετε ασκηθεί παρόμοια ποτέ, ξεκινήστε κρατώντας στα χέρια σας μικρές κονσέρβες ή κουτάκια μπύρας ή αναψυκτικών που υπάρχουν στο σπίτι σας. Όσο ασκείστε και νιώθετε πως αντέχετε μεγαλύτερο βάρος, προχωρήστε στην αγορά μεγαλύτερων βαρών και θα τα ξαναπούμε... 

Με αγάπη

Το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ένα τριήμερο με καιρό καταπληκτικό ζούμε εδώ στο νησί. Η εργασία στο κήπο, όπως καταλαβαίνετε, καθημερινή.

Δίπλα στον μαϊντανό και τον άνηθο, φυτεύτηκαν και τα μαρουλάκια με λίγα ακόμη κρεμμυδάκια ανάμεσά τους. Έτσι το παρτέρι αυτό ολοκληρώθηκε, ενώ σε άλλες μεριές του κήπου μπήκαν και κάποια κολοκυθάκια. Ταυτόχρονα, έσπειρα σε μικρά σπορεία, σπόρους ντόπιας ντομάτας (μια νοστιμότατη ποικιλία) που είχα μαζέψει και φυλάξει από την περσινή χρονιά.

Η κούραση αρκετή, γιατί με τις πολλές βροχές που είχαμε μέχρι πρόσφατα, τα αγριόχορτα έχουν κατακλείσει τον κήπο και το ξεχορτάριασμα αυτό είναι μία πολύ κουραστική δουλειά, ιδιαίτερα όταν αυτά γεμίζουν τα παρτέρια και «πνίγουν» τα ανθοφόρα φυτά. Και το άσχημο είναι πως μόνον εγώ μπορώ να κάνω αυτή την δουλειά. Κάθε άλλος που θα την προσπαθήσει, θα καταστρέψει τα παρτέρια, γιατί τα έχω γεμίσει με  βολβούς, οποίοι μέχρι να έρθει η εποχή της δικής τους εμφάνισης δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν και γι αυτό το ξεχορτάριασμα το κάνω με το χέρι και με υπομονή…

Η αλήθεια είναι πως ο χρόνος σταματάει όταν ασχολείσαι με το κήπο. Ζεις ένα καταπληκτικό ΤΩΡΑ και ξαφνικά, κάποια στιγμή, νιώθεις πως πεινάς και διψάς… Κοιτάς το ρολόι, και λες «αμάν… τι να μαγειρέψω τώρα στα γρήγορα;;;»

Και η έμπνευση ήρθε αμέσως…

Στη μία κατσαρόλα έβαλα να βράσουν λίγα ζυμαρικά (φιογκάκια – παπαρδέλες). Δίπλα σε ένα μεγάλο τηγάνι, σε λίγο λάδι μαζί με λίγο βούτυρο, έβαλα να μαλακώσει ένα κρεμμύδι ψιλοκομμένο. Το έσβησα μετά με λίγο κρασί που είχα στο ψυγείο, και όταν αυτό εξατμίστηκε, πρόσθεσα μέσα  4 χούφτες σπανάκι που είχα στην κατάψυξη, έτριψα λίγο μοσχοκάρυδο και έβαλα και μία πρέζα κανέλα (μην την παραλείψετε, δίνει κάτι το ιδιαίτερο στη γεύση.)

Όταν το σπανάκι μαλάκωσε, πρόσθεσα μέσα 1 κεσεδάκι κατσικίσιο γιαούρτι στο οποίο είχα  βάλει και ένα κομμάτι φέτα σπασμένο σε μικρά κομμάτια με το χέρι. Μέσα εκεί μπήκαν και τα ζυμαρικά που είχαν στο μεταξύ μαλακώσει και το τελικό αποτέλεσμα… ένα γευστικότατο πιάτο φτιαγμένο μέσα σε 20 λεπτά (δύο μερίδες)… Δοκιμάστε το με φρεσκοτριμμένο πιπέρι! 

Παπαρδέλες με σπανάκι, γιαούρτι και φέτα

Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο δημιουργικότητα, όπως καταλαβαίνετε. Δεν υπήρχε καθόλου καιρός για φιλοσοφικές σκέψεις και αναζητήσεις. Μια γλυκιά κούραση μ' έκανε να θέλω να μένω με τα μάτια κλειστά στην αγκαλιά μιας πολυθρόνας μόλις σκοτεινιάζει, ακούγοντας αρκετά χαμηλά, λίγη αγαπημένη κλασική μουσική. Και η μέρα τελειώνει μ’ ένα χλιαρό ντους και μια βουτιά στο ζεστό κρεβάτι μου.

Αύριο, Καθαρή Δευτέρα, θα πάω με φίλες μία μικρή εκδρομή σε κάποια ερημική παραλία. Θα περάσω σίγουρα πολύ καλά, και εύχομαι το ίδιο και γι εσάς.

Με αγάπη 

Μήπως;;; (σκέψεις της ημέρας)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Πριν κάποιους μήνες, στο τέλος του καλοκαιριού, έπεσα, δίχως να καταλάβω το πώς και το γιατί, στη παραλία που είχα πάει για κολύμπι, χτύπησα το πρόσωπό μου στη κόχη ενός τσιμεντένιου τραπεζιού που υπήρχε εκεί, κι έχασα σχεδόν όλα τα πάνω δόντια μου…

Η εμπειρία ήταν απίστευτα δυνατή, όπως και τα όσα ακολούθησαν… Κι εκεί που η ταλαιπωρία έμοιαζε να τελειώνει, μία νέα επιπλοκή αυτές τις μέρες στη κατάσταση των δοντιών μου μ’ έβαλε και πάλι σε πολλές σκέψεις…

Είμαι βέβαιη πια πως δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία στη ζωή μας. Όλα έχουν το λόγο τους, μόνον που το κομπιούτερ μας (ο λογικός εγκέφαλός μας) είναι ακόμη πολύ ανώριμο τεχνολογικά για να μπορέσει να κάνει τους απαραίτητους συνειρμούς, ώστε να κατανοήσουμε…

Ή πάλι ίσως, να μην φταίνε οι δυνατότητες του κομπιούτερ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εμείς έχουμε μάθει να το χειριζόμαστε… Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ τα μικρά παιδιά, πόσο περισσότερες ικανότητες από εμάς τους ενήλικες έχουν. Ακούν πράγματα που εμείς δεν ακούμε, βλέπουν πράγματα που εμείς δεν βλέπουμε, κατανοούν πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους χωρίς να χρειάζονται πολλές εξηγήσεις…

Κι εμείς, ως «λογικοί» ενήλικες προσπαθούμε να τα πείσουμε πως όλα αυτά που ζουν είναι στη φαντασία τους…

Μήπως κάνουμε λάθος;;; Μήπως φταίμε εμείς οι «λογικοί» ενήλικοι που το ανθρώπινο κομπιούτερ δεν χρησιμοποιείται σε όλες του τις δυνατότητες, αναγκάζοντας τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν  κι εκείνα μόνον αυτές που εμείς έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε;;;

Μήπως τους κλείνουμε τον δρόμο σε μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτή που εμείς αντιλαμβανόμαστε;

Είναι γνωστό πως ο παιδικός εγκέφαλος λειτουργεί στα κύματα θ (θήτα) και α (άλφα) μέχρι τα 10 – 11 χρόνια τους. Σε κύματα δηλαδή χαλάρωσης και ύπνωσης. Σ’ αυτή τη λειτουργία του εγκεφάλου είμαστε σε επαφή με τη μη υλική κατάσταση της φύσης μας και δεν λειτουργεί η γνωστή μας «λογική». Τελείως διαφορετικά βλέπουν τα πράγματα τα παιδιά από τους ενήλικες. Μήπως αυτό φταίει για την τραγική κατάσταση της ανθρωπότητας επί τόσα χρόνια; Μήπως το πρόβλημα είναι η «εξημέρωση» των παιδιών μας από εμάς τους "λογικούς";;; Μήπως έπρεπε να τα αφήνουμε ελεύθερα να φτιάξουν τον κόσμο τους όπως εκείνα τον επιθυμούν, δίχως καμία δική μας ανάμειξη;;;

Μήπως πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τα παιδιά μας ελεύθερα να ζήσουν τη ζωή όπως εκείνα την ονειρεύονται;;; Μήπως πρέπει να πάψουμε να τα "εκπαιδεύουμε";;;

Με αγάπη

Κήπος και συναισθήματα στη 2η εβδομάδα του Μάρτη

 

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ετούτη η εβδομάδα ξεκίνησε και πάλι με κηπουρική, μια που ο καιρός το επέτρεψε.

Η ρόκα μου έχει αρχίσει να βγάζει λουλούδια και την αφήνω, για να ρίξει τους σπόρους της. Ωστόσο κόβω καθημερινά λίγα από τα φύλλα της για τη σαλάτα μου. Δίπλα της ακριβώς, ανανέωσα το χώμα στο παρτέρι με λίγη κοπριά και νέο φυτόχωμα και έσπειρα άγρια ρόκα, σπανάκι και ραπανάκια. Τα καλάμια γύρω-γύρω προστατεύουν τους σπόρους μου από τις γάτες, ο οποίες λόγω του τρεχούμενου νερού που υπάρχει στο κήπο μέσα στη λιμνούλα μου, κάνουν καθημερινά πολλούς περιπάτους εδώ…

Ετοίμασα και ένα δεύτερο παρτέρι, με μαϊντανό, άνηθο και σέλινο, ενώ δίπλα τους θα φυτέψω σε λίγες μέρες μαρουλάκια και κρεμμυδάκια.

Κάτω από την συκιά και τη διπλανή της φετζόγια, άρχισαν να μεγαλώνουν και πάλι το φασκόμηλο, η ρίγανη, το θυμάρι και το δεντρολίβανο, που είχα κλαδέψει πριν λίγο καιρό.

Κουράστηκα και πάλι σήμερα, αλλά αυτή η γυμναστική στον κήπο, δεν ωφελεί μόνο το σώμα, όπως πολλές φορές σας έχω πει. Ωφελεί πολύ και τη ψυχή και προσφέρει  την απαραίτητη στη ζωή μας χαλάρωση.

Όσο είσαι στον κήπο και ασχολείσαι με αυτόν, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτ’ άλλο, οπότε σκέψεις που οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα και βλαβερό στρες δεν υπάρχουν. Το στρες από την άλλη που δημιουργεί η κούραση των μυών, γίνεται ωφέλιμο στρες, λόγω της δημιουργικής διάθεσης που έχει κάποιος όσο νιώθει πως ομορφαίνει γύρω του τη φύση με τη δουλειά του. Για πολλοστή φορά θα σας πω πως η κηπουρική είναι μία από τις καλύτερες ασκήσεις για τη διαχείριση του στρες.

Ωστόσο μια που ανέφερα τα αρνητικά συναισθήματα, θα σας πω σήμερα και μία εύκολη μέθοδο που έχει ανακαλύψει μία Ολλανδέζα ψυχολόγος και την έχει ονομάσει μέθοδο MIR. Η άσκηση είναι καθαρά ενεργειακή. Στηρίζεται στη γνώση πως στη παλάμη μας καταλήγουν πολλοί «μεσημβρινοί» της Κινέζικης ιατρικής και πως στη ράχη των χεριών μας υπάρχουν πολλές νευρικές αισθητήριες απολήξεις.

Η μέθοδος συνίσταται στο να χαϊδεύει κάποιος με την παλάμη του ενός χεριού του τη ράχη του άλλη χεριού, δίνοντας διάφορες εντολές στο σώμα του, επαναλαμβάνοντας 3 φορές την κάθε εντολή. Όπως όλες οι ενεργειακές μέθοδοι, μεγάλο ρόλο στην αποτελεσματικότητά της παίζει η πίστη σ΄ αυτήν.

Δύο βασικές εντολές που θεωρώ πως είναι χρήσιμο να λέει πάντα όποιος ασχολείται με την μέθοδο, και που έχουν σχέση με αρνητικά συναισθήματα,  είναι η εντολή «αποστασιοποιήσου από τη μητέρα» και «αποστασιοποιήσου από τον πατέρα». Οι υπόλοιπες εντολές που συνιστά η Ολλανδέζα ψυχολόγος, όπως «καθάρισε τους μεσημβρινούς σου», ρύθμισε τις ορμόνες σου», κ.λπ. νομίζω πως μπορούν να αντικατασταθούν από τον καθένα με όποια εντολή εκείνος πιστεύει πως χρειάζεται να δώσει στο σώμα του στη συγκεκριμένη περίοδο. Σ’ αυτόν τον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε το βίντεο με την ίδια να περιγράφει την μέθοδό της.

Ενημερώστε με σας παρακαλώ για τα αποτελέσματά σας αν δεν σας κάνει κόπο, αφήνοντας ένα σχόλιο εδώ στη σελίδα. Ευχαριστώ!

Με αγάπη

Ευγνωμοσύνη!

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η εβδομάδα αυτή είναι αφιερωμένη στο στρες, λόγω της επιστολής του φίλου που ζητούσε τη βοήθειά μου, όπως ανέφερα στη προηγούμενη ανάρτηση. Και επειδή μία άλλη φίλη στο fb ζήτησε στη συνέχεια περισσότερη βοήθεια σχετικά με τις τεχνικές διαχείρισης συναισθήματος που είχα εκεί αναφέρει, σκέφτηκα σήμερα να σας πω και πάλι δυο λόγια για τον πιο εύκολο τρόπο βελτίωσης των συναισθημάτων μας, για τον οποίο σας έχω μιλήσει αρκετές φορές και στο παρελθόν, την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.

Η ευγνωμοσύνη είναι το θετικό συναίσθημα που πολύ εύκολα μπορεί να νιώσει κάποιος. Όλοι έχουμε κάτι καλό στη ζωή μας για το οποίο θα έπρεπε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Ωστόσο, δεν το συνειδητοποιούμε. Δεν ασχολούμαστε με τα θετικά που έχουμε στη ζωή μας, ή αν το κάνουμε το κάνουμε φοβικά (φόβος μήπως τα χάσουμε). Βιώνουμε τον περισσότερο από τον χρόνο μας με αρνητικά συναισθήματα, όπως αγωνία για πράγματα που επιθυμούμε και δεν έρχονται, ζήλεια γι αυτά που άλλοι απολαμβάνουν, θυμό για συμπεριφορές που μας ενόχλησαν κ.ο.κ

Το αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση της αντίδρασης του στρες την οποία συνεχώς δημιουργεί στον οργανισμό ο τρόπος ζωής  της εποχής μας και η δημιουργία ασθενειών, των οποίων την ευθύνη καθόλου δεν υποψιαζόμαστε…

Όμως, τίποτα δεν συμβαίνει «τυχαία» στη ζωή μας. Είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι γι αυτήν. Τη ζωή μας την δημιουργούμε εμείς, όσο κι αν είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Το κακό είναι πως οι περισσότεροι περιμένουν να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους για να νιώσουν καλύτερα και να ασχοληθούν με τον εαυτό τους. Όμως για να αλλάξει η ζωή μας πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Εμείς είμαστε οι ενεργειακοί κόμβοι που εκπέμπουμε ενέργεια μέσα στο σύμπαν. Ανάλογα με την ενέργεια που εκπέμπουμε, συντονιζόμαστε με γεγονότα παρόμοιας ενέργειας στη ζωή μας. Και η ενέργειά μας, όπως πολλές φορές σε αναρτήσεις, τα βιβλία και τα βίντεο στο κανάλι μου στο You Tube σας έχω αναλύσει, εξαρτάται από τα συναισθήματά μας. Τα θετικά από αυτά επηρεάζοντας το μεγαλύτερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του σώματός μας (της καρδιάς μας) ομαλοποιούν όλες τις ενέργειές μας, ενώ τα αρνητικά αποδιοργανώνοντας αυτό το πεδίο, αποδιοργανώνουν και όλες τις ενέργειές μας, μειώνοντας έτσι κατά πολύ τη δημιουργική μας δύναμη.

Για να πάνε τα πράγματα στη ζωή μας καλά, πρέπει πρώτα να νιώσουμε καλά εμείς. Δύσκολο, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η ευγνωμοσύνη, όμως, μπορεί να μας βοηθήσει πολύ σ΄ αυτό. Όσο περισσότερο νιώθουμε αυτό το θετικό συναίσθημα, τόσο  περισσότερο ομαλοποιούνται οι ενέργειές μας, και τόσο περισσότερο αυξάνεται η δημιουργική μας δύναμη. Ασκηθείτε σ΄ αυτήν! Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας.

Με αγάπη

Στρες και πάλι το θέμα της πρώτης εβδομάδας του Μάρτη 2024

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Μία επιστολή με την οποία απάντησα πριν δύο ημέρες σε ερώτημα ενός φίλου, θεωρώ πως είναι χρήσιμο να αναρτήσω και σ' ετούτη την ιστοσελίδα, σήμερα, αντί άλλης ανάρτησης. Νομίζω πως απαντάει σε ερωτήματα αρκετών ανάμεσά σας. Αν χρειάζεστε περισσότερες εξηγήσεις ενημερώστε με.

Γεια σας κι ευχαριστώ για την επιστολή σας

Η σωστή διαχείριση του στρες βοηθάει κάθε νόσημα γιατί αυξάνει την ανθεκτικότητα του οργανισμού στην επίδραση που έχει πάνω του η αντίδραση του στρες με τις ορμόνες και τις φλεγμονώδεις ουσίες που παράγονται κατ΄ αυτήν.

Αν η ανθεκτικότητα του οργανισμού δεν είναι ικανοποιητική, η αντίδραση του στρες, από αντίδραση επιβίωσης που είναι στη πραγματικότητα, γίνεται αντίδραση αυτοκαταστροφής…Βλάπτει αυτή δηλαδή επιγενετικά (επηρεάζοντας τα γονίδια) τη λειτουργία όλων των οργάνων, συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου και οδηγεί σε προβλήματα υγείας.

Ωστόσο οι θεραπευτικές δυνατότητες του οργανισμού είναι απίστευτα μεγάλες. Αυτό μπορεί να γίνει ευκολότερα κατανοητό όταν κάποιος σκεφτεί πως αυτό που λέμε «σώμα μας» είναι στη ουσία ένας ενεργειακός κόμβος πάνω στον ενεργειακό συμπαντικό ιστό… Η φυσική και η βιολογία το έχουν αποδείξει πια αυτό. Οι ενέργειες που συνιστούν αυτόν τον κόμβο μπορούν να είναι συνεκτικές (coherent) ή αποδιοργανωμένες. Και αυτό που τις αποδιοργανώνει είναι τα αρνητικά μας συναισθήματα…Αυτά, μέσω της αντίδρασης του στρες που προκαλούν, αποδιοργανώνουν ενεργειακά τον οργανισμό και τον οδηγούν σε νοσήματα.

Με τρεις τρόπους δηλαδή μπορεί κάποιος να βελτιώσει την υγεία του και ακόμη περισσότερο και τη ζωή του.

1.      Με το συχνό σταμάτημα της αντίδρασης του στρες που παράγεται στον εγκέφαλο, ώστε τα ερεθίσματα που φτάνουν σ΄ αυτόν αντί να οδεύουν προς το κέντρο του στρες, να κατευθύνονται προς το γειτονικό κέντρο της ανταμοιβής, αυξάνοντας σιγά-σιγά τα αισθήματα ευχαρίστησης και ικανοποίησης.

Την αντίδραση του στρες μπορούμε να σταματήσουμε με αρκετούς τρόπους: με αραίωση των αναπνοών  (κάτω από 6/λεπτό), με χασμουρητά, με κινήσεις των ματιών (μέθοδος EMDR), με σφίξιμο και χαλάρωση των μυών κ.λπ.

2.      Με άσκηση στη διαχείριση των συναισθημάτων, ώστε να μειωθούν τα αρνητικά και να αυξηθούν τα θετικά από αυτά. Για την άσκηση αυτή, εκτός από τη συμβουλευτική, υπάρχουν και διάφορες πρακτικές μέθοδοι, όπως η μέθοδος της Byron Kate, η μέθοδος Sedona, η μέθοδος EFT (Emotional Freedom Technique), για την δράση της οποίας υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία κ.ά

3.   Με ασκήσεις ενεργειακής ισορροπίας (QiGong κ.λπ.) με τις οποίες, καθαρίζονται ενεργειακά μπλοκαρίσματα στους διάφορους «μεσημβρινούς» της κινέζικης ιατρικής και αποκαθίσταται η ενεργειακή ισορροπία του οργανισμού. (https://www.youtube.com/@AwakenBy)

Συγχρόνως με όλα τα παραπάνω, είναι απαραίτητη όπως είπα στην αρχή, η αύξηση της ανθεκτικότητας του οργανισμού στο στρες και με τους υπόλοιπους τρόπους διαχείρισης του στρες (σωστή διατροφή και γείωση, καθημερινή άσκηση, συχνή επαφή με φίλους και τη φύση, και γέλιο).

Πιστεύω, κι ας φαίνεται ίσως υπερβολικό, πως δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας που δεν ανταποκρίνεται στα πιο πάνω, αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με όσα ανέφερα, εκτός από σπάνια κληρονομικά νοσήματα.

Ελπίζω να βοήθησα. Στα βίντεο στο κανάλι μου στο You tube υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για τα περισσότερα από τα παραπάνω. Αν χρειάζεστε κάτι ακόμη, ενημερώστε με.

Με εκτίμηση

Ελένη Τσουκαλή 

Στον κήπο τον Φλεβάρη 2024 (2)

Γεια σας και πάλι

Πραγματικά καταπληκτική ετούτη η εποχή για τον κήπο. Τα πάντα θέλουν φροντίδα. 

Τα παρτέρια καθάρισμα από τα αγριόχορτα, κλάδεμα των θάμνων και μεταφυτεύσεις εδώ κι εκεί μικρών φυτών που μεγάλωσα μόνη μου σε γλαστράκια από τα διάφορα φυτά του κήπου, καθώς και προσθήκη κάποιων εποχιακών που αγόρασα για περισσότερο χρώμα. 

Το χώμα στα σκαλισμένα και καθαρά παρτέρια ενισχύεται στη συνέχεια με κόμποστ (τόσο δικό μου όσο και αγοραστό αν χρειάζεται) και λίγο φρέσκο χώμα κήπου από πάνω. Τέλος, καλύπτω όσο περισσότερο μπορώ τον ελεύθερο χώρο στα παρτέρια με φύλλα από τα μπαμπού που κλείνουν την μία μεριά του γκαράζ μου (και μαδάνε σαν τρελά...), για προστασία των ριζών τόσο από την καλοκαιρινή ζέστη που προβλέπω να έρχεται με βήμα ταχύ, όσο και από τα αγριόχορτα.

Τα οπωροφόρα θέλουν κι αυτά κλαδέματα και ραντίσματα. Κι ενώ πίστευα πριν χρόνια πως γίνεται να διατηρήσεις τα οπωροφόρα δίχως χημικά ραντίσματα, μετά από το ξαφνικό χάσιμο τριών μεγάλων δέντρων που χάριζαν πορτοκάλια σε φίλους και περαστικούς από ένα είδος μελίγκρας που κατέστρεψε όλα τα εσπεριδοειδή στο νησί, αποφάσισα πως πρέπει να ραντίσω κι εγώ με χημικά φάρμακα, αν ήθελα να σώσω τη λεμονιά που με τόσο κόπο μεγάλωσα για χρόνια, και τη μικρή μου μανταρινιά.

Και τα έσωσα τελικά αυτά τα δύο δέντρα, ευτυχώς. Τώρα η λεμονιά έχει αρχίσει να γεμίζει μπουμπούκια, ενώ κάποια πράσινα λεμόνια ωριμάζουν σιγά-σιγά, κάνοντάς με πολύ ευτυχισμένη όταν τα βλέπω. Νομίζω πως από δω και στο εξής θα επανέλθω στα ραντίσματα με σαπούνι και οινόπνευμα, με τα οποία συνήθιζα να περιποιούμαι δέντρα και λουλούδια, παλαιότερα. Ελπίζω το κακό με αυτή τη μελίγκρα που μαύρισε και κατέστρεψε όλα σχεδόν τα εσπεριδοειδή στο νησί μας να έχει τελειώσει. 

Η τελευταία πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά της εποχής στον κήπο είναι η σπορά λαχανικών. Οι σπόροι από τις ποικιλίες ντόπιας ντομάτας που έχω φυλάξει από το περσινό καλοκαίρι, μπαίνουν με προσοχή και αγάπη σε μικρά "θερμοκηπιάκια" που έχω γι αυτόν τον σκοπό (πλαστικά κουτάκια με σκέπασμα). Το ίδιο και σπόροι από κίτρινη κολοκύθα που έχω φυλάξει, καθώς και διάφοροι άλλοι σπόροι που αγόρασα πρόσφατα. 

Το μεγάλωμα φυτών από σπόρους έχει μία μαγεία που δύσκολα περιγράφεται... Σε κάνει να διαλογίζεσαι πάνω στη ζωή και τον θάνατο περισσότερο από κάθε άλλη  μέθοδο. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει με μένα. Αν δεν το έχετε δοκιμάσει, δοκιμάστε το και πέστε μου τις σκέψεις σας. Θα χαρώ πολύ να τις συζητήσω μαζί σας.                                                                       

Τα καλοκαιρινά λαχανικά θα αργήσουν ωστόσο να μπουν στο τραπέζι μου. Ένα όμως πολύ αγαπητό μου λαχανικό έκανε ήδη την εμφάνισή του στον κήπο αυτές τις μέρες. Ένα πολύτιμο φυτό τόσο για την νοστιμιά του όσο και για τα συστατικά που περιέχει. Οι αγκινάρες μου άρχισαν να ανθίζουν. Έτσι όπως τις φωτογράφιζα σήμερα κάτω από τον ήλιο ήταν σαν να μου έλεγαν: είμαστε οι πρώτες! Πρώτες εμείς από όλο τον κήπο θα μπούμε στο πιάτο σου ετούτη τη χρονιά, εκτός βέβαια από εκείνη τη μικρή ρόκα στο πλαϊνό παρτέρι, που δεν λέει να σταματήσει χειμώνα καλοκαίρι να σου δίνει πράσινα φύλλα για τις σαλάτες σου...

Ζηλεύουν και τα φυτά;;;

Στον κήπο τον Φλεβάρη 2024 (1)

 Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Δευτέρα σήμερα, και δεν ξέρω πώς, μου ήρθε η ιδέα να την κάνω ετούτη την εβδομάδα «θεματική» και να συνεχίσω έτσι και με τις επόμενες. Θα αλλάξει δηλαδή η εικόνα του blog μου.

Κάθε Δευτέρα θα είμαι κοντά σας ξεκινώντας ένα άρθρο στο οποίο θα σας μιλάω για το θέμα ή τα θέματα με τα οποία εγώ η ίδια καταπιάνομαι καθημερινά για τη βελτίωση της υγείας και της ζωής μου. Πολύ θα ήθελα αυτό να σας παροτρύνει να κάνετε κι εσείς κάτι παρόμοιο, γιατί είμαι βέβαιη πως η καθημερινότητα μας παρασύρει και ξεχνάμε οι περισσότεροι να ασχοληθούμε με το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας, την βελτίωση του ίδιου μας του εαυτού. Η ζωή μας ολόκληρη, όμως, εξαρτάται από αυτόν τον «εαυτό» και μόνον μέσω της δικής του βελτίωσης μπορεί να βελτιωθεί κι εκείνη…

Σήμερα η βροχή που πότισε καλά τον κήπο μου στο νησί τις τελευταίες μέρες, σταμάτησε, και ο ήλιος εμφανίστηκε ξανά στον ουρανό. Πράγμα που σημαίνει πως θα μπορέσω να συνεχίσω τα κλαδέματα, που είχα αρχίσει την προηγούμενη εβδομάδα. Η αμυγδαλιά και το βιβούρνο έχουν ντυθεί νύφες και ξεσυνερίζονται το ένα το άλλο σε ομορφιά, ενώ οι ναντίνες σκορπίζουν τα κόκκινα μπαλάκια τους σε όλο τον κήπο φροντίζοντας την αναπαραγωγή τους. Σε λίγο καιρό, νέα μικρά φυτά θα εμφανιστούν ξαφνικά εδώ κι εκεί και θα τα ανακαλύπτω καθώς περιποιούμαι τα παρτέρια.  Τα ξεριζώνω κάθε χρόνο με προσοχή, τα μεταφυτεύω σε μικρά γλαστράκια και τα χαρίζω σε φίλους με αγάπη.                                                                

Το ίδιο κάνω και με μικρά φυτά που εμφανίζονται σε διάφορες μεριές του κήπου όχι εξ αιτίας των σπόρων τους αλλά επειδή οι ρίζες τους προχωρούν υπόγεια. Δεν ξέρω αν τα μικρά βιβούρνα που ανακαλύπτω μέσα στα παρτέρια μου έχουν δημιουργηθεί από τους σπόρους του φυτού ή τις ρίζες του, αλλά είναι κι αυτά πολλά σε αριθμό. 

Είναι μαγικός ο κόσμος των φυτών. Η κηπουρική δεν είναι μόνον φυσική άσκηση είναι και πνευματική. Γι αυτό και βοηθάει τόσο πολύ στη διαχείριση του στρες, όπως πολλές φορές σας έχω πει. 

Ασχοληθείτε. Βάλτε έστω και μικρές γλάστρες με μυρωδικά (μαϊντανό, άνηθο, βασιλικό, ρίγανη) στα παράθυρα ή το μπαλκόνι σας, αν δεν έχετε κήπο. Η μικρή τους φροντίδα θα σας αποζημιώσει με το παραπάνω. Και μπορείτε επίσης κι αυτές να τις πολλαπλασιάζετε με ευκολία και να τις χαρίζετε σε φίλους. Ξεκινήστε!