Τα μικρόβια του εντέρου και ο καρκίνος του στήθους (8)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Φαίνεται πως τα μικρόβια του εντέρου μας, για τα οποία σας έχω μιλήσει παλαιότερα, κρύβουν πολλά μυστικά για την υγεία μας, που οι ερευνητές ανακαλύπτουν σιγά-σιγά.

Όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν πως ο ρόλος τους στην λειτουργία του οργανισμού είναι πολύ σημαντικός, γι αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τροφές που βελτιώνουν την αναλογία φιλικών και εχθρικών μικροβίων μέσα στο έντερό μας, όπως είναι εκείνες που περιέχουν προβιοτικά (φυσικό γιαούρτι, κεφίρ, ξινολάχανο, ψωμί με προζύμι) καθώς και εκείνες που περιέχουν πρεβιοτικά (λαχανικά, φρούτα, αναποφλοίωτοι σπόροι, ξηροί καρποί, όσπρια) παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην υγεία μας.

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/Καρκίνος (7)

Οι κίνδυνοι της ασύρματης τηλεπικοινωνίας


Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Όσο περνούν τα χρόνια από τότε που  εμφανίστηκε στη ζωή μας η τεχνολογία των κινητών και ασυρμάτων τηλεφώνων και υπολογιστών, όσο πιο πολύ αυτά χρησιμοποιούνται από τα νέα παιδιά, τόσο φαίνεται να ξεκαθαρίζει η εικόνα πως είναι αυτά βλαβερά για τον παιδικό και νεανικό εγκέφαλο.

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική / Καρκίνος (6)

Έφτασε η ώρα της ολοκληρωμένης αντιμετώπισης του στρες !

Επιτέλους!!! Το πρώτο άρθρο με έρευνα επάνω στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του στρες αναρτήθηκε πρόσφατα στο ιατρικό περιοδικό The Lancet Oncology, όπως ενημερώθηκα από έγκυρη ιατρική ιστοσελίδα.

Χρόνια τώρα επιμένω σε αυτόν εδώ τον ιστότοπο, και στο βιβλίο μου που πριν τρία χρόνια κυκλοφόρησε, πως ο καρκίνος καθώς και όλα τα νοσήματα χρειάζονται ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του στρες για να θεραπευτούν και όχι μόνον χημικές θεραπείες. Αλλαγή του τρόπου ζωής δηλαδή με άσκηση, σωστή διατροφή και γείωση, γέλιο, χαλάρωση και σωστή διαχείριση των συναισθημάτων.

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/ Καρκίνος (5)

Η εγχείριση της Αντζολίνας Ζολί. Σωστή ενέργεια ή λάθος;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Υπάρχουν γονίδια που σχετίζονται με την εμφάνιση της νόσου του καρκίνου. Είναι τα γνωστά «ογκογονίδια ή πρωτο-ογκογονίδια». Υπάρχουν όμως  και γονίδια, που αναστέλλουν την ανάπτυξη αυτής της νόσου τα «ογκοκατασταλτικά» λεγόμενα γονίδια. Γονίδια δηλαδή που μας προφυλάσσουν από αυτήν.

Η εμφάνιση της νόσου λοιπόν, εξαρτάται από την σωστή λειτουργία αυτών των γονιδίων, (τμημάτων δηλαδή του DNA μας) αλλά και από ένα ακόμη είδος γονιδίων, αυτά που είναι υπεύθυνα για την επιδιόρθωση του DNA μας, όταν διάφοροι παράγοντες το επηρεάζουν και το αλλάζουν.

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/Καρκίνος (4)

Ενοποιημένη ιατρική προτείνεται τώρα για την αντιμετώπιση του καρκίνου

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Επιτέλους άρχισαν να δημοσιεύονται άρθρα σε έγκυρες ιατρικές ιστοσελίδες στα οποία ερευνητές δηλώνουν πως ο καρκίνος πρέπει να αντιμετωπίζεται ολιστικά και όχι μόνον με τις μεθόδους της κλασσικής ιατρικής.

Προσωπικά, όπως πολλές φορές σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα σας έχω δηλώσει, πιστεύω πως αυτό ισχύει για κάθε νόσο, ωστόσο σε επίσημες ιατρικές ιστοσελίδες μόλις τώρα εμφανίζονται τα πρώτα σχετικά άρθρα και αυτά αφορούν, προς το παρόν τουλάχιστον, την αντιμετώπιση μόνον του καρκίνου.

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/Καρκίνος (3)

Καρκίνος, ένας γνωστός άγνωστος...(2)
Γεια σας

Συνεχίζοντας σήμερα την κουβέντα μας για τον καρκίνο, πρέπει να σας μιλήσω για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο Αμερικανού ψυχιάτρου που έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά, έχει τίτλο «Αντι- cancer, ένας νέος τρόπος ζωής» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ο Δρ Σρεμπέρ, ψυχίατρος, καθηγητής πανεπιστημίου στην Αμερική, παρουσίασε κάποια στιγμή, καρκίνο στον εγκέφαλο, για τον οποίο χειρουργήθηκε και έκανε και χημειοθεραπείες.  Η νόσος του υποχώρησε. Στην ερώτησή του προς τους συναδέλφους του ογκολόγους, αν θα πρέπει να αλλάξει κάτι στην ζωή του ώστε να προφυλαχθεί από ενδεχόμενη υποτροπή, εκείνοι του απάντησαν : συνέχισε τη ζωή σου κανονικά. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο.

Λίγο καιρό μετά όμως, η ασθένειά του υποτροπίασε, την αντιμετώπισε γενναία ξανά και για άλλη μια φορά ρώτησε τους συναδέλφους του ογκολόγους, αν υπάρχει κάτι που πρέπει να προσέξει ή να αποφεύγει στη ζωή του. Η απάντηση που πήρε ήταν η ίδια με την προηγούμενη και επειδή αυτό δεν τον ικανοποίησε, άρχισε μόνος του να ερευνά το θέμα.

Το αποτέλεσμα της έρευνάς του ήταν το ίδιο με αυτό της έρευνας που έκανα εγώ τα τελευταία χρόνια για τα αίτια όλων των νοσημάτων: Κάτω και από τον καρκίνο (όπως σε όλα τα νοσήματα) κρύβεται η μη σωστή αντιμετώπιση των στρες της ζωής.

Ο πιο πάνω ψυχίατρος έγραψε τα όσα ανακάλυψε επάνω στο θέμα αυτό, στο βιβλίο του που σας προανέφερα. Ένα πολύ ευκολοδιάβαστο βιβλίο που πιστεύω πως πρέπει να διαβάσουν όλοι όσοι πάσχουν ή έπασχαν από την νόσο, αλλά και οι συγγενείς τους.

Πρέπει όλοι μας, ασθενείς και μη, να ενημερωθούμε για το κακό που τα στρες της ζωής κάνουν στα κύτταρά μας και να μάθουμε να τα αντιμετωπίζουμε σωστά. Εάν αυτό δεν γίνει εγκαίρως, τα στρες που αυξάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα γύρω μας, λόγω της ανάπτυξης του τεχνολογικού πολιτισμού μας, θα κάνουν την ανθρωπότητα όλο και πιο ευάλωτη σε ασθένειες, αφού τα διαταραγμένα σε λειτουργία γονίδια μεταφέρονται στα παιδιά μας.
Και δεν πρόκειται μόνον για τα εξωτερικά στρες, δυστυχώς αυξάνουν συνεχώς και τα αρνητικά συναισθήματα (φόβος, θυμός, ανασφάλεια κ.λ.π.)που οι συνθήκες της ζωής μας δημιουργούν, και αυτά αποτελούν ένα από τα πιο δυνατά σε επίδραση, εσωτερικά στρες για τον οργανισμό μας.

Η κάθε ασθένεια βέβαια, δεν είναι αποτέλεσμα ενός μόνον διαταραγμένου γονιδίου, αλλά σύνθετης αλληλεπίδρασης πολλών γονιδίων στην οποία το καθένα συμβάλλει μόνο κατά ένα μικρό ποσοστό. Ωστόσο στο σύνολό του ο οργανισμός εκτρέπεται από την κανονική του λειτουργία.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που αυξάνονται συνεχώς οι παιδικοί καρκίνοι, ο αυτισμός, ακόμη και η βία και η επιθετικότητα. Είναι όλα τα πιο πάνω αποτελέσματα κακοδιαχείρισης του στρες.

Η καθιστική ζωή μας (έλλειψη άσκησης), η κακή διατροφή και τα αρνητικά συναισθήματα, που ολένα αυξάνουν, μας κάνουν πολύ ευάλωτους  στα στρες και πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε όλοι κάτι γι αυτό έγκαιρα. Όσοι έχουν ήδη νοσήσει από κάποια ασθένεια για να γιατρευτούν και όσοι δέν έχουν ακόμη νοσήσει για να προφυλαχθούν.

Μη ξεχνάτε την εκπληκτική νέα επιστήμη την Επιγενετική, για την οποία σας έχω μιλήσει παλαιότερα. Μπορούμε να αλλάξουμε τα γονίδιά μας. Δεν είναι αυτά το πεπρωμένο μας. Και οι τρόποι με τους οποίους θα το πετύχουμε αυτό είναι οι ίδιοι με αυτούς που αντιμετωπίζεται το στρες.

Θα τα ξαναπούμε

Με αγάπη

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/Καρκίνος (2)

Καρκίνος, ένας γνωστός άγνωστος...(1)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ένιωσα σήμερα την ανάγκη να μιλήσω λίγο για τον καρκίνο. Την πάθηση αυτή, το όνομα της οποίας είναι ταμπού για πολλούς και πολλές ανάμεσά μας. Δεν αντιμετωπίζονται όμως τα πράγματα με ξόρκια και άρνηση. Η πάθηση αυτή, όπως όλες, αντιμετωπίζεται με γνώση και σωστή ενημέρωση, πράγμα που δυστυχώς δεν υπάρχει γύρω μας σε αφθονία, λόγω συμφερόντων αλλά και άγνοιας πολλών από αυτούς  που εμπλέκονται στο πρόβλημα.

Μία ερώτηση στην οποία απάντησα πρόσφατα στο facebook, έγινε αιτία να γράψω αυτό το σημερινό άρθρο και ελπίζω όσα θα πω να φανούν χρήσιμα σε αρκετούς και αρκετές.

Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να ξέρουμε είναι πως ο καρκίνος είναι και αυτός μία πάθηση για την οποία φταίνε αλλαγές που τα διάφορα στρες της ζωής κάνουν στα γονίδιά μας. Είναι η ίδια αιτία που μας οδηγεί σε όλες τις παθήσεις, ανάλογα με την ευαισθησία του κάθε οργανισμού (της αντοχής δηλαδή που έχουν τα διάφορα γονίδιά του).

Ο άνθρωπος όταν πρωτοπαρουσιάστηκε επάνω στη γη είχε ουσιαστικά εχθρούς τα θηρία και τις καιρικές συνθήκες. Αυτά ήταν εκείνα που του προκαλούσαν φόβο και ανάγκη για άμυνα και με βάση αυτά φτιάχτηκε η αντίστοιχη αντίδραση του οργανισμού μας στα στρες.

Μόλις δηλαδή ο εγκέφαλος αισθανόταν φόβο, άρχιζε η παραγωγή διαφόρων ορμονών και άλλων χημικών ουσιών, που είχαν σαν κατάληξη την έκκριση αδρεναλίνης και κορτιζόνης από τα επινεφρίδιά μας (μικροί αδένες που βρίσκονται επάνω από τους νεφρούς μας) για να αυξηθεί η δύναμή μας και να μπορέσουμε ή να παλέψουμε με το θεριό ή να το βάλουμε στα πόδια για να γλυτώσουμε.  Γι αυτό τον λόγο η αντίδραση αυτή του οργανισμού στο στρες έχει ονομαστεί αντίδραση μάχης ή φυγής (fight or flight) και παραμένει η ίδια μέχρι και σήμερα.

Εάν τώρα το στρες διαρκέσει πολύ, και δεν υπάρχει τρόπος οι ορμόνες αυτές να καταναλωθούν με πάλη ή τρέξιμο, θα καταστρέψουν, δυστυχώς, τα κύτταρά μας και θα αρρωστήσουμε.

Εάν όμως ένα στρες επαναληφθεί πολλές φορές, τα κύτταρά μας, από καθαρή άμυνα (δεν θέλουν να καταστραφούν) κάνουν αλλαγές στα γονίδια που περιέχουν στον πυρήνα τους (DNA) ώστε αυτά, με την καινούργια τους λειτουργία, να κάνουν το κύτταρο πιο ανθεκτικό στο πιο πάνω στρες και να μην οδηγηθεί στην καταστροφή. Αυτές οι αλλαγές της λειτουργίας των γονιδίων μας μπορεί να πετύχουν και να οδηγήσουν σε κύτταρα πιο ανθεκτικά. Μπορεί όμως και να αποτύχουν και να οδηγήσουν τελικά σε κύτταρα προβληματικά, όπως τα καρκινικά ή  τα μειωμένης αντοχής κύτταρα του ανοσοποιητικού μας.  Και αυτές οι αλλαγές της λειτουργίας των γονιδίων μας, κληρονομούνται στην συνέχεια από τα παιδιά μας και οδηγούν στην εξέλιξη του είδους μας.

Καταλαβαίνετε τώρα, πως όσο περνούσαν τα χρόνια, τα στρες, οι αιτίες δηλαδή που αποσυντονίζουν τον οργανισμό από την ισορροπία του, γινόντουσαν και γίνονται όλο και περισσότερα. Χημικά στις τροφές μας, μόλυνση της ατμόσφαιρας, ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, ηχορύπανση και άλλα πολλά, μαζί με αρνητικά μας συναισθήματα, λειτουργούν σαν συνεχή στρες επάνω στον οργανισμό μας, και τα γονίδιά μας προσπαθούν με αλλαγές συνεχείς να κάνουν ικανά τα κύτταρά μας να επιβιώσουν.

Αν σε αυτή την προσπάθεια επιβίωσης κάποια από αυτά γίνουν καρκινικά, ο οργανισμός μας τα αναγνωρίζει σαν βλαβερά και τα καταστρέφει στέλνοντας εναντίον τους κύτταρα του ανοσοποιητικού του, που είναι ειδικά για αυτή την δουλειά. Είναι φτιαγμένα να τρώνε και να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα. Αν όμως τα στρες έχουν βλάψει και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού μας και δεν μπορούν αυτά να εκπληρώσουν του έργο τους, τότε τα καρκινικά κύτταρα θα επιβιώσουν και θα πολλαπλασιαστούν. Δεν φταίνε αυτά. Δεν θέλουν το κακό μας. Είναι απλά κύτταρα που προσπάθησαν, αλλάζοντας τα γονίδιά τους, να επιβιώσουν από τα στρες.

Δεν είναι όπως βλέπετε κάποια τρομερή και τραγική νόσος ο καρκίνος. Είναι και αυτή μία νόσος του στρες. Πρέπει να το καταλάβουμε για να μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε σωστά. Τα πολλά, όλο και περισσότερα, στρες με τα οποία μας βομβαρδίζει ο πολιτισμός μας ευθύνονται για όλες σχεδόν τις αρρώστιες και τις ταλαιπωρίες μας από αυτές. 

Συνεχίζεται

Πηγές:

1. http://www.biomedcentral.com/content/pdf/bcr315.pdf

2. http://211.167.248.24/n3236760/n3239148/n3239152/n3247758/n3248020/appendix/3_286-289_.pdf

3. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0009279705004333

Ολιστική ή ενοποιημένη ιατρική/Καρκίνος (1)

"Ενοποιημένη ιατρική" η νέα πρόταση για την αντιμετώπιση του καρκίνου

Γεια σας φίλες και φίλοι μου                             

Επιτέλους άρχισαν να δημοσιεύονται άρθρα σε έγκυρες ιατρικές ιστοσελίδες στα οποία ερευνητές δηλώνουν πως ο καρκίνος πρέπει να αντιμετωπίζεται ολιστικά και όχι μόνον με τις μεθόδους της κλασσικής ιατρικής.

Προσωπικά, όπως πολλές φορές σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα σας έχω δηλώσει, πιστεύω πως αυτό ισχύει για κάθε νόσο, ωστόσο σε επίσημες ιατρικές ιστοσελίδες μόλις τώρα εμφανίζονται τα πρώτα σχετικά άρθρα και αυτά αφορούν, προς το παρόν τουλάχιστον, την αντιμετώπιση του καρκίνου.

Μη ξεχνάτε πως όταν μιλάμε για ολιστική ιατρική (καλύτερος όρος είναι «ενοποιημένη ιατρική – integrative medicine) εννοούμε την χρησιμοποίηση των μεθόδων της κλασσικής ιατρικής παράλληλα με τις υπόλοιπες συμπληρωματικές θεραπείες (που παλαιότερα τις ονόμαζαν εναλλακτικές) και όχι μόνον αυτές τις τελευταίες όπως πολλοί νομίζουν.

Ειδικότερα για τον καρκίνο στο 8^ο Διεθνές Συνέδριο της Εταιρείας Ενοποιημένης Ογκολογίας πριν λίγες ημέρες (14 /11) ανακοινώθηκε από τον Διευθυντή του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας της Αμερικής πως η ενοποιημένη αντιμετώπιση του καρκίνου είναι μέρος του εκπληκτικού μέλλοντος που φαίνεται στον ορίζοντα για τη θεραπεία αυτής της νόσου. Δήλωσε μάλιστα πως στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας υπάρχει αυτό τον καιρό ολόκληρο τμήμα που μελετάει αυτή την ενοποιημένη προσέγγιση, το λεγόμενο «Εθνικό Κέντρο συμπληρωματικής και εναλλακτικής Ιατρικής».

Όπως δηλώθηκε στο συνέδριο, για την νίκη απέναντι σε αυτή τη δύσκολα αντιμετωπιζόμενη πάθηση, όπως επιλέγεται στις μέρες μας για τον κάθε ασθενή η πιο κατάλληλη και στοχευμένη θεραπεία ανάμεσα σε όσες διαθέτει σήμερα στη φαρέτρα της η κλασσική ιατρική, έτσι θα πρέπει να επιλέγεται παράλληλα και η συμπληρωματική μέθοδος ή μέθοδοι που ταιριάζουν περισσότερο και βοηθούν τον κάθε ασθενή. Ανάμεσα σε αυτές τις μεθόδους, είναι η διατροφή, τα βότανα, ο βελονισμός, η Κινεζική ιατρική και όλες οι μέθοδοι που συνδέουν το πνεύμα με το σώμα (χαλάρωση, διαλογισμός, προσευχή κ.λ.π.)

Όλες επομένως οι μέθοδοι αντιμετώπισης του στρες, που σας έχω δώσει στο πρώτο εκείνο βιβλίο μου με τον τίτλο «Πώς να νικήσετε το στρες» εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ, είναι μέθοδοι που εύκολα μπορεί ο καθένας να περιλάβει στην θεραπεία του  προκειμένου να την ενισχύσει και δεν μιλάω μόνον για τους καρκινοπαθείς φίλους και φίλες. Αυτές οι μέθοδοι ενισχύουν τον οργανισμό και βοηθούν κάθε νόσημα, ενώ για όσους βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να είναι γεροί, οι μέθοδοι  για τις οποίες καθημερινά σας μιλάω και σε αυτήν εδώ την ιστοσελίδα, βοηθούν να παραμείνετε για πολύ ακόμη γεροί και ακμαίοι.

Στο πιο πάνω συνέδριο που σας ανέφερα, ο καθηγητής Francis S. Collins, Διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας της Αμερικής, πρόσθεσε επίσης πως στις έρευνες που μέχρι τώρα έχουν κάνει παρατήρησαν πως ενώ είναι πολλοί οι καρκινοπαθείς ασθενείς που χρησιμοποιούν παράλληλα με τη κλασσική τους θεραπεία και συμπληρωματικές θεραπευτικές μεθόδους, δεν ενημερώνουν γι αυτό τους θεράποντες γιατρούς τους.

Προφανώς διστάζουν να το κάνουν για να μην βρουν αρνητική αντίδραση από τους γιατρούς τους, είπε ο καθηγητής, πράγμα που δεν θα πρέπει να γίνεται. Και απευθυνόμενος στους νέους γιατρούς στην ομιλία του σε αυτό το συνέδριο, τους προέτρεψε να προτείνουν έξυπνες ιδέες για έρευνες σε αυτόν τον τομέα της ενοποιημένης ιατρικής.

Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζει σιγά-σιγά και η ιατρική επιτέλους, φίλες και φίλοι μου....

Με αγάπη 

Πηγή :http://www.medscape.com/viewarticle/753544?sssdmh=dm1.734417&src=nldne