Γιατί πλήττουμε;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Μπροστά σε κάθε πρόκληση, ο άνθρωπος νιώθει κάποιο φόβο, στον οργανισμό του αναπτύσσεται η αντίδραση του στρες (αντίδραση μάχης ή φυγής) και παράγονται οι ορμόνες αδρεναλίνη και κορτιζόνη, που του δίνουν δύναμη να παλέψει για να νικήσει. Παλεύοντας και προσπαθώντας να βρει λύσεις, ο άνθρωπος αναπτύσσει νέες ικανότητες και εξελίσσεται.

Όταν οι ικανότητές του αναπτυχθούν τόσο που η πρόκληση παύει να του προκαλεί τον παραμικρό φόβο, δεν παράγεται
μέσα του η ενέργεια του στρες, μειώνεται ο ενθουσιασμός και ο άνθρωπος νιώθει πλήξη και ανία…

Είναι, με λίγα λόγια, απαραίτητη η ενέργεια του στρες στη ζωή μας. Το θέμα είναι μόνον, να μην είναι αυτή τόσο πολλή, που να μην μπορούμε να τη διαχειριστούμε κάνοντας κάποιο έργο. Γιατί τότε οι ικανότητές μας θα μειωθούν και τελικά θα οδηγηθούμε σε νόσο.

Το πολύ γνωστό « παν μέτρον άριστον» των προγόνων μας ισχύει και για το στρες.

Είναι απαραίτητο, δηλαδή, να φροντίζουμε να κάνουμε πάντα κάτι που δεν είναι πολύ εύκολο για εμάς. Κάτι καινούργιο, που θα μας φοβίσει λίγο και θα μας βγάλει από την ρουτίνα μας. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για ανάπαυση. Αυτή, εάν είναι συνεχής, θα μας οδηγήσει στην πλήξη και την ασθένεια, όσο και αν κάποιοι πιστεύουν το αντίθετο.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να εξελίσσεται, σε όλους τους τομείς και μόνον όταν το κάνει αυτό, νιώθει ευτυχής. Πρέπει κάτι, έστω και μικρό, να βελτιώνει κάθε μέρα. 

Όταν ο φόβος γίνεται ενθουσιασμός και ακολουθεί, στη συνέχεια,  κάποια δράση, η ζωή αποκτά νόημα και αξία και ο άνθρωπος γίνεται όλο και πιο ικανός και χρήσιμος. Χρησιμοποιεί, έτσι, την αντίδραση του στρες προς όφελός του.

Τολμήστε... λοιπόν! Μη μένετε στα ίδια και τα ίδια. 

Είναι μικρή και πολύ όμορφη η ζωή επάνω στη γη για να την αφήνετε να πηγαίνει χαμένη...

Με αγάπη