Ευγνωμοσύνη και υγεία

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ασχολούμαι με το στρες δεκαπέντε περίπου χρόνια και ακόμη δεν έχω πάψει να ψάχνω και να διαβάζω ότι καινούργιο σχετικά μ΄ αυτό παρουσιάζεται στη διεθνή βιβλιογραφία. Οι μελέτες γίνονται όλο και περισσότερες, αλλά στην ιατρική, τουλάχιστον στην Ελλάδα που μπορώ να γνωρίζω, το θέμα παραμένει ακόμη σε επίπεδο διδασκαλίας μεταπτυχιακού επιπέδου. Και το γνωρίζω καλά, γιατί κλήθηκα εφέτος να διδάξω και εγώ τη διαχείριση του στρες στο μεταπτυχιακό με θέμα «το στρες και η προαγωγή της υγείας» της ιατρικής σχολής Αθηνών.

Το θέμα αυτό, που όπως είπα και στους υπευθύνους του μεταπτυχιακού

θα έπρεπε να διδάσκονται οι γιατροί στο πρώτο έτος της σχολής (και μάλλον και οι ψυχολόγοι), δυστυχώς στον τόπο μας αναλύεται σε ένα μεταπτυχιακό, το οποίο πρέπει να πληρώσει κάποιος προκειμένου να το παρακολουθήσει…

Έτσι οι γιατροί παραμένουν άοπλοι, ουσιαστικά, να αντιμετωπίζουν την κάθε νόσο με κύριο στήριγμα την ενσυναίσθησή τους και την φιλοσοφική τους τοποθέτηση, αφού το μόνο εργαλείο βοήθειας που έχουν από το κράτος είναι τα φάρμακα, οι διάφορες χημικές ουσίες, δηλαδή, που όπως είναι γνωστό, μπορούν να βελτιώνουν το σύμπτωμα για το οποίο κατασκευάστηκαν, αλλά ταυτόχρονα βλάπτουν άλλα μέρη του οργανισμού λιγότερο ή περισσότερο (παρενέργειες), οδηγώντας τους ασθενείς σε νέα φάρμακα…

Θεωρώ χρέος μου να τα λέω και να τα ξαναλέω όλα αυτά, ξέροντας πως μπορεί να κουράζω μερικούς, αλλά ελπίζω μ΄ αυτόν τον τρόπο να φτάσουν τα λόγια μου κάποια στιγμή σε ένα φωτισμένο άτομο που θα μπορεί και θα αποφασίσει να αλλάξει τη κατάσταση. Να μπει επιτέλους η διδασκαλία του μαθήματος "το στρες και η σωστή του διαχείριση' στο πρώτο έτος της ιατρικής, για να γυρίσει η ιατρική στον τόπο μας στις ρίζες της με νέα πολύ ισχυρά όπλα, αυτά των πολλών ερευνητικών μελετών που αποδεικνύουν πως η αντίδραση του στρες βρίσκεται κάτω από τη δημιουργία των περισσοτέρων νοσημάτων.

Ο λόγος που με ώθησε να γράψω τη νέα αυτή ανάρτηση είναι μία μελέτη στην οποία οι ερευνητές συσχέτισαν το αίσθημα της ευγνωμοσύνης, που πετύχαιναν οι συμμετέχοντες με έναν σχετικό διαλογισμό, με τις εικόνες που  μελέτησαν με λειτουργική μαγνητική τομογραφία στον εγκέφαλό τους καθώς και με τον καρδιακό ρυθμό τους.

Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά. Το θετικό αυτό συναίσθημα της ευγνωμοσύνης φάνηκε πως επηρεάζει συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου και καρδιακό ρυθμό με τέτοιο τρόπο που οδηγεί τόσο σε συναισθηματική ισορροπία όσο και σε κινητοποίηση του ατόμου, οδηγώντας το σε μια πολύ καλύτερη ζωή, λένε οι ερευνητές.

Το θέμα της συναισθηματικής νοημοσύνης, όπως πολλές φορές σας έχω πει είναι μάλλον το σπουδαιότερο από τα όπλα της σωστής διαχείρισης του στρες. Το να μπορεί δηλαδή να αναγνωρίζει κάποιος τα συναισθήματα δικά του και των άλλων, να ελέγχει την έκφραση των συναισθημάτων του και να μπορεί να αυξάνει τα θετικά του συναισθήματα σε σχέση με τα αρνητικά.

Για την αύξηση των θετικών συναισθημάτων, το συναίσθημα που ευκολότερα από κάθε άλλο μπορεί να νιώσει κάποιος συχνά μέσα στην ημέρα του είναι το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης. Σας έχω μιλήσει γι αυτό το θέμα και σε προηγούμενες αναρτήσεις. Ο λόγος που το θίγω και πάλι σήμερα είναι γιατί η νέα αυτή μελέτη βάζει ένα ακόμη λιθαράκι στη βαρύτητα που η άσκηση σε αυτό το συναίσθημα έχει για τη ζωή μας. 

Προσπαθήστε φίλες και φίλοι να λέτε «ευχαριστώ» όσο πιο συχνά μπορείτε στη ζωή σας. Ακόμη και για το νερό που έχετε και πίνετε. Κάποιοι το στερούνται και αυτό... Όσο πιο πολλή ευγνωμοσύνη νιώθετε τόσο πιο υγιής θα είστε και τόσο καλύτερη ζωή θα έχετε.

Με αγάπη από εμένα

και

Ευγνωμοσύνη που υπάρχετε στη ζωή μου και της δίνετε νόημα!