Πού είναι η καινούργια χρονιά;

Διάβασα αυτές τις μέρες κάποια άρθρα που αναφέρονται στη φυλή των Himba της Αφρικής, ενώ παράλληλα το messenger μου βομβαρδιζόταν με βιντεάκια γεμάτα ευχές και Αγιοβασίληδες πασπαλισμένους με χρυσόσκονη και η διαφορά στον τρόπο ζωής, ανάμεσα σε αυτή την φυλή και τον κόσμο μας, γέννησε πολλές σκέψεις στον νου μου:

Έρχεται στ’ αλήθεια καινούργια χρονιά; Πού είναι; Γιατί δεν την βλέπω;;;

Εγώ το μόνο που αναγνωρίζω είναι  εποχές που διαδέχονται η μία την άλλη κυκλικά. Χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο,  χειμώνας, άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο…

Εποχές, βλέπω, που ανακυκλώνονται συνεχώς και ανθρώπους, ζώα, φυτά που  κάνουν το ίδιο… Έρχομαι εγώ, φεύγεις εσύ, φεύγω εγώ, έρχεται κάποιος άλλος…

Όλα γυρίζουν γύρω μου σε έναν ασταμάτητο χορό, τον χορό της ζωής! Όλα αποτελούν ένα ατέλειωτο ΤΩΡΑ!

Πώς έχει καταφέρει ο «πολιτισμένος» άνθρωπος να διαλύσει αυτή τη μαγική
αίσθηση  του ΤΩΡΑ και να την κάνει κομματάκια προς εκμετάλλευση;;;

Γιατί πρέπει να ντύνομαι σαν καρναβάλι με πούλιες και χρυσάφια σκαρφαλωμένη πάνω σε μυτερά πανύψηλα τακούνια και να πίνω σαμπάνια κάθε πρώτη του Γενάρη τρώγοντας χαβιάρι και καπνιστό σολομό ανάμεσα σε κόσμο που μπορεί να μου είναι και αδιάφορος ;;;

Καταλαβαίνω πολύ καλά την ανάγκη του ανθρώπου για χαρά. Την ανάγκη του να αφήνει πίσω του τις ταλαιπωρίες και τις έγνοιες και να προσδοκά συνεχώς κάτι καλύτερο. Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να το προσπαθεί καθημερινά, όχι μόνο μία φορά το χρόνο σε συγκεκριμένη ημερομηνία…

Πολλή προσπάθεια γίνεται από την κάθε πολιτεία κάθε πρώτη του Γενάρη, για να κάνει τον κόσμο να ελπίσει σε κάτι καλύτερο. Βεγγαλικά και μουσικές χαρίζουν προσωρινή χαρά και ελπίδα σε όλο τον κόσμο, κλείνοντάς του, όμως, τα μάτια στη πραγματικότητα. Γιατί πίσω από αυτή την φαντασμαγορική σκηνή, οι ισχυροί της γης φροντίζουν ευλαβικά να τον κρατούν σκλαβωμένο στα γρανάζια της δημιουργίας δικής τους οικονομικής ευμάρειας.

Άνθρωποι ρομπότ, που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους, που έχουν ξεχάσει το νόημα της ζωής τους, που μέσα στον καταναλωτισμό ψάχνουν να βρουν την ικανοποίηση που ζητάει η ψυχή τους, προσπαθούν, κάθε πρώτη του Γενάρη, μέσα από το πιοτό, το σεξ και τον τζόγο να ξορκίσουν το κακό και να ελπίσουν σε μια καλύτερη καινούργια χρονιά, κάτω από τα φώτα των βεγγαλικών και τους ήχους  της δυνατής μουσικής…  

Αυτή, όμως, υπάρχει μόνον στη φαντασία τους… Δεν υπάρχει καινούργια χρονιά…  Όλα είναι ένα. Ένα μεγάλο ΤΩΡΑ που κρύβει μέσα του την αλήθεια. Την αλήθεια που υπάρχει μέσα στον καθένα μας  και που αποκαλύπτεται μόνον όταν ζει κάποιος στο ΤΩΡΑ. Όχι όταν σκέφτεται, όταν φαντάζεται, όταν ελπίζει… Όταν σιωπά και παραμένει στο ΤΩΡΑ!  

Γιατί α-λήθεια σημαίνει υπενθύμιση. Και πώς να θυμηθεί κανείς, όταν η προσοχή του είναι διασπασμένη σε πολλά πράγματα; Όταν βρίσκεται συνέχεια μπροστά σε μία τηλεόραση που παίζει ή όταν ακούει ή συζητάει συνεχώς άσχημες ειδήσεις;

Όλος αυτός ο θόρυβος που υπάρχει γύρω μας, δεν έχει δημιουργηθεί τυχαία. Έχει δημιουργηθεί για να μας κάνει να ξεχνάμε την α-λήθεια μας, ώστε να γινόμαστε εύκολα υποχείρια της κάθε εξουσίας. 

Η δύναμη της αλήθειας είναι όμως είναι αναλλοίωτη μέσα στον καθένα μας και μπορεί να την βρει όποιος το θελήσει. Αρκεί να μείνει μόνος, σε σιωπή και να την αναζητήσει…                                                   

Με αγάπη