Το στρες και τα ψυχικά νοσήματα

Jean Gamble

Δεν είμαι ψυχίατρος και δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με αυτή την ειδικότητα της ιατρικής μέχρι πρόσφατα. Πριν ενάμισυ χρόνο όμως, ήρθε στο γραφείο μου και ζήτησε τη βοήθειά μου μία νέα γυναίκα, που είχε νοσηλευθεί επανειλημμένα, επί χρόνια πολλά, από ψυχιάτρους για προβλήματα που αντιμετώπιζε, δίχως επιτυχία.

Παρ΄ότι της εξήγησα  ότι δεν είχα καμία εμπειρία στο αντικείμενο αυτό, εκείνη επέμενε πως δεν της έμενε καμία άλλη ελπίδα και ήθελε να δοκιμάσει μία θεραπεία στο Ελληνικό Ινστιτούτο Αντιμετώπισης του Στρες, μαζί μου.

Έτσι ξεκίνησε αυτή η «μαγική» εμπειρία… Μετά από λίγες ατομικές συνεδρίες, η νέα γυναίκα βελτιωμένη ψυχικά, άρχισε να έρχεται στις ομαδικές συνεδρίες που γίνονται κάθε εβδομάδα στο ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ με συνεχώς βελτιούμενη ψυχική κατάσταση. 

Σε αυτό συνέβαλε και η διαρκής αλληλογραφία μας μέσω του messenger, όπου
κατέγραφε καθημερινά, σχεδόν, όσα ένιωθε και εγώ απαντούσα με λίγα λόγια για ενθάρρυνσή της.  Ενάμισυ χρόνο αργότερα, μετά από πολλά πισωγυρίσματα, είναι απόλυτα υγιής, δίχως φάρμακα με μία πολύ δημιουργική δουλειά, αφήνοντας εμένα πραγματικά προβληματισμένη για το τι έκανα και τη βοήθησα τόσο και πώς θα μπορούσα να το επαναλάβω αν χρειαζόταν, κάποια επόμενη φορά σε άλλο άτομο.

Το άλλο άτομο σύντομα βρέθηκε μπροστά μου, και  με αυτό η θετική επίδραση ήταν ακόμη πιο γρήγορη, ενώ ένα τρίτο άτομο βρέθηκε και πάλι στον δρόμο μου, πριν λίγες ημέρες, απογοητευμένο πολύ από την διάγνωση ψυχιάτρου για μία δύσκολη και «ανίατη νόσο»…

Το τελευταίο αυτό άτομο, ένας νέος άντρας, φοιτητής μαθηματικών, μου είπε πως εκείνος, ως θετικό μυαλό, δεν πιστεύει καθόλου στα «εναλλακτικά», αλλά όταν με είδε στα βίντεο που έχω ανεβάσει στο youtube κατάλαβε πως θα μπορούσε μαζί μου να συζητήσει και να βοηθηθεί...

Και βοηθήθηκε. Από την πρώτη εκείνη ημέρα που μιλήσαμε, η διάθεσή του πρόσεξα πως άλλαξε και φεύγοντας από κοντά του, έμεινα με την βεβαιότητα πως σύντομα θα είναι καλά και θα τελειώσει με επιτυχία τις σπουδές του.

Ο προβληματισμός μου είναι μεγάλος. Όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με την έρευνα του στρες και την αντιμετώπισή του είχα πεισθεί πως αυτό κρύβεται κάτω από σχεδόν κάθε σωματική ασθένεια. Οι επιστημονικές έρευνες με επιβεβαιώνουν όλο και περισσότερο τελευταία, προς μεγάλη μου ικανοποίηση.

Τώρα, σιγά-σιγά, ανακαλύπτω ότι και τα ψυχικά νοσήματα δεν θα έπρεπε να έχουν ταμπέλες με ονόματα. Συνειδητοποιώ ότι ανήκουν και αυτά στις διαταραχές που η αντίδραση του στρες προκαλεί στον οργανισμό, όχι όμως στα άλλα όργανα του σώματος, όπως γίνεται με τις φυσικές ασθένειες, αλλά στον εγκέφαλο, επηρεάζοντας τις δικές του λειτουργίες.

Και η αντιμετώπιση είναι και πάλι η ενδυνάμωση του ασθενούς, η ενίσχυση της πίστης του στη απεριόριστη δύναμη που κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του και στο μεγαλείο της κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, ως μοναδική και ανεπανάληπτη. Η πίστη  μου στην αξία τους σαν άτομα και η πραγματική μου ανάγκη να τους βοηθήσω, νομίζω πως παίζουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπισή τους επίσης, καθώς και η συνολική σωστή αντιμετώπιση του στρες, που συστήνω σε κάθε ασθένεια, με άσκηση, σωστή διατροφή, επαφή με φίλους και τη φύση, συχνή γείωση, γέλιο, ασκήσεις χαλάρωσης και διαχείρισης συναισθήματος. 

Η πιο σημαντική παρατήρησή μου είναι πως και τα τρία άτομα με ψυχικό νόσημα που βοηθώ, έχουν όλα τραυματικά παιδικά χρόνια. Αυτό είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό, καθώς επίσης πως είναι και τα τρία, άτομα με ευαισθησίες, λεπτότητα και ευγένεια.

Ο λόγος που αναφέρθηκα σήμερα σε όλα αυτά είναι, πως κάποια διαδικτυακή φίλη από το εξωτερικό μου έστειλε, πριν λίγο καιρό, την διεύθυνση μίας ιστοσελίδας, στην οποία παρακολούθησα ένα βίντεο με μία Αυστραλέζα ψυχίατρο, (εικόνα), προβληματισμένη επάνω στο θέμα της προσφερόμενης θεραπείας στους ψυχιατρικούς ασθενείς. Πολλά από αυτά που λέει ταιριάζουν στην δική μου φτωχή εμπειρία και ίσως προβληματίσουν συναδέλφους ψυχιάτρους, εδώ στον τόπο μας, που μπορεί να με διαβάσουν.

Το βίντεο μπορεί να δει όποιος το επιθυμεί κάνοντας κλικ εδώ, δίχως Ελληνικούς υποτίτλους, δυστυχώς.

Με αγάπη