Επιστήμη και αλήθεια

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Παρατηρώντας το πόσο δύσκολα νεότεροι επιστήμονες δέχονται να συζητήσουν, ακόμη και να ακούσουν πράγματα που δεν έμαθαν στο πανεπιστήμιο, θεωρώντας τα "κενά δαιμόνια"  νιώθω την ανάγκη να μεταφέρω εδώ κάποιες σκέψεις μου...

Πιστεύουμε τόσο πολύ στην επιστήμη και τα επιτεύγματά της, (ιδιαίτερα οι νεότεροι, σε ηλικία, επιστήμονες) σαν να είναι η επιστήμη ένας αυτόνομος οργανισμός…

Μα, θα υπήρχε η επιστήμη δίχως τον ανθρώπινο νου;;; Όλες οι επιστήμες προέρχονται από τις παρατηρήσεις και τους
συλλογισμούς του ανθρώπινου νου. Στη συνέχεια κάποιοι δοκιμάζουν να επαναλάβουν πειραματικά τα όσα κάποιος νους παρατήρησε, ώστε να πεισθούν πως αυτή η παρατήρηση είναι αληθινή…

Αλλά τι σημαίνει αληθινό;;; Έχουμε δεχθεί, απλά, πως αληθινό είναι αυτό που οι περισσότεροι αντιλαμβανόμαστε με παρόμοιο (όχι απαραίτητα ίδιο) τρόπο… Αυτό όμως δεν αποκλείει την περίπτωση της ομαδική μας «τύφλωσης». Μπορεί κανείς να την αποκλείσει;;;

Τώρα ξέρουμε πως οι πέντε αισθήσεις μας, επάνω στις οποίες στηρίζεται η επιστήμη, έχουν όρια, και δεν επιτρέπουν στον εγκέφαλό μας να αντιληφθεί πράγματα που "υπάρχουν" (το έχουμε διαπιστώσει από τα σημάδια που αυτά αφήνουν στις μετρήσεις μας), όπως η υπέρυθρη και υπεριώδης ακτινοβολία, οι υπέρηχοι κ.λπ

Έχουμε, επομένως, μία σίγουρη ομαδική «τύφλωση» ως προς ακτινοβολίες που δεν μπορούν να αντιληφθούν τα ανθρώπινα μάτια, μία σίγουρη κώφωση ως προς τους ήχους που δεν μπορούν να αντιληφθούν τα ανθρώπινα αυτιά και θα πρέπει να είναι κάποιος αρκετά ανόητος να πιστεύει πως δεν υπάρχουν και άλλα πολλά που αδυνατεί να συλλάβει η ανθρώπινη αντίληψη…

Πώς γίνεται λοιπόν να θεοποιούμε την επιστήμη, που στηρίζεται σε αυτή την πεπερασμένη ανθρώπινη αντίληψη;;; Άλλωστε και αυτή εξελίσσεται και αλλάζει όσο εξελίσσεται και αλλάζει ο ανθρώπινος εγκέφαλος και η ανθρώπινη αντίληψη.

Είναι, νομίζω, εξ ίσου κακό το να δέχεται κάποιος μόνον τα όσα επιστημονικά έχουν αποδειχθεί, όσο και το να δέχεται σαν βεβαιότητα και όσα κατά καιρούς διάφοροι μη επιστήμονες προτείνουν σαν νέες «αλήθειες». Συμφέροντα, συνήθως οικονομικά, κρύβονται τις περισσότερες φορές πίσω και από τις δύο αυτές καταστάσεις.

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, αλλά οι επιστήμονες, που φέρουν και την μεγαλύτερη ευθύνη, λόγω της εύκολης πρόσβασής τους σε πληροφορίες και πειραματικές διαδικασίες, θα πρέπει να είναι «ανοιχτά μυαλά». 

Υπάρχουν άνθρωποι, χωρίς καμία αμφιβολία, που έχουν κάποιες αισθήσεις ανεπτυγμένες περισσότερο από τους υπόλοιπους ανθρώπους,  όπως υπάρχουν και άλλοι που διαθέτουν μία αντίληψη που δεν στηρίζεται απλά στις πέντε γνωστές μας  αισθήσεις. Τις πληροφορίες που αυτοί οι άνθρωποι δίνουν για μια διαφορετική αντίληψη του κόσμου και της ζωής, δεν θα πρέπει να τις ειρωνεύονται και να τις απαξιώνουν οι επιστήμονες, αλλά αντίθετα, θα πρέπει να προσπαθούν με τα μέσα τα πειραματικά που διαθέτουν να τις μελετούν για να δουν αν μπορεί να αποδειχθεί η αλήθεια τους.

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν, άλλωστε, έλεγε, πως αν μία ιδέα δεν είναι παράλογη, δεν αξίζει να ασχολείται μαζί της κάποιος ερευνητικά.

Υπάρχουν, ευτυχώς, αρκετοί επιστήμονες που λειτουργούν έτσι. Συνήθως χλευάζονται και απαξιώνονται από τους πολλούς, αλλά χάρη σε αυτούς η επιστήμη προχωράει. Ευτυχώς…