Αντιμετώπιση τραυματικής εμπειρίας (4ο, τελευταίο)

Συνέχεια (4η)

Είχαμε γίνει πολύ φίλες, ήμασταν σε συνεχή επαφή και ήξερα πως οι συνθήκες της ζωής της ήταν αρκετά κουραστικές και έγιναν αυτές πολύ πιο κουραστικές, όταν πριν από λίγο καιρό αποφάσισαν με τον άντρα της να ξεκινήσουν την ανέγερση ενός δικού τους σπιτιού.

Και ξαφνικά, πριν από κάποιες εβδομάδες, μαθαίνω σε τηλεφώνημά της πως οι πόνοι της κοιλιάς της επανήλθαν, δυνατοί… Ήταν πολύ ανήσυχη, φοβισμένη και μου ανακοίνωσε πως είχε αποφασίσει να
ξανακάνει όλο τον έλεγχο από την αρχή, γιατί ήταν βέβαιη πως έκρυβε κάπου κάποια κακοήθεια που δεν είχε βρεθεί στους προηγούμενους ελέγχους της.

Την άκουσα με μεγάλη έκπληξη… Ιατρικά, οι υποθέσεις της δεν ευσταθούσαν… Ήταν περίπου τρία χρόνια τώρα ελεύθερη από συμπτώματα. Την ρώτησα πώς πάει η κούρασή της και η ζωή της και την είδα πολύ αγχωμένη και κουρασμένη. Της ζήτησα πριν αρχίσει τον νέο έλεγχο για το πρόβλημά της να έρθει στις ομάδες χαλάρωσης του Ινστιτούτου, μερικές φορές, και αν δεν βελτιωθούν τα συμπτώματά της να προχωρήσει στη συνέχεια σε νέο εργαστηριακό έλεγχο. Δέχτηκε και ήρθε…

Παλαιότερα, είχε αρκετές φορές πάρει μέρος στις ομαδικές χαλαρώσεις του Ινστιτούτου και είχε μάθει να χαλαρώνει καλά τον εγκέφαλό της με τις ασκήσεις που εφαρμόζονται εκεί. Έτσι την πρώτη φορά που μετά από καιρό ήρθε και πάλι εκεί, δεν χρειάστηκε πολύ χρόνο να χαλαρώσει. Έγινε αυτό αυτόματα μόλις κάθισε στη θέση της και σε όλη τη διάρκεια της άσκησης την έβλεπα να πάσχει και να βιώνει με κλειστά τα μάτια κάποια κατάσταση προβληματική, μέχρι που λίγο πριν από το τέλος της άσκησης αναλύθηκε σε δάκρυα… Αυτό άρχισε, όταν με την καθοδήγησή μου έκαναν όλοι έναν οραματισμό που τους οδήγησε πίσω σε κάποια προβληματική στιγμή της ζωής τους.

Όταν συνήλθε, με αγκάλιασε και μου είπε: "ΣΩΘΗΚΑ! Ξέρεις τι είδα όση ώρα μας καθοδηγούσες; Τον εαυτό μου νεαρό, στην Αθήνα, όπου είχα πάει κάνοντας την επανάστασή μου μετά το τέλος του λυκείου. Έφυγα από το σπίτι μου και οι γονείς μου δεν με είχαν εμποδίσει. Είχα ωραία φωνή και προσπάθησα να γίνω τραγουδίστρια της νύχτας. Αλλά ήμουν μικρή και άπειρη και αυτή η ζωή με τρόμαξε πολύ… Ήθελα, σαν τρελή να πάω πίσω στη σιγουριά του σπιτικού των γονέων μου, αλλά δεν τολμούσα να τους το πω …. Θυμήθηκα τον εαυτό μου να παρακαλάει  κλαίγοντας τον Θεό τα βράδια, να με κάνει να πονέσω πολύ για να έρθει η μητέρα μου να με πάρει πίσω… Και … πόνεσα πολύ στην κοιλιά μου! Νόμιζα πως θα χρειαστώ χειρουργείο. Ειδοποιήθηκε η μητέρα μου, ήρθε και με πήρε πίσω στο νησί …"

Με αγκάλιαζε κλαίγοντας τρελαμένη από χαρά…

Από εκείνη την ημέρα οι πόνοι στη κοιλιά της εξαφανίστηκαν… Είχε καταλάβει, πως έπαιζαν στο κορμί της το ρόλο της ανάγκης για προσοχή και αγάπη…  

Οι συνθήκες της ζωής της τον τελευταίο καιρό την είχαν κουράσει πολύ και ένιωθε εσωτερικά την ανάγκη να φωνάξει για βοήθεια… και το κορμί της αυτή τη μνήμη είχε. Με αυτόν τον τρόπο είχε μάθει να ζητάει βοήθεια… Οι νευρικοί δρόμοι, ξέρετε, που φτιάχνονται στον εγκέφαλό μας και οδηγούν το σώμα σε κάποια αντίδραση γίνονται πολύ ισχυροί, όσο η αντίδραση επαναλαμβάνεται και η φίλη αυτή, επί 6 περίπου χρόνια (πριν γεννήσει), αντιδρούσε με αυτούς τους πόνους σε όλα της τα προβλήματα…

Μετά από αυτή την ημέρα, αποφάσισε να ξεκουραστεί, συνεννοήθηκε με τον άντρα της να αναβάλουν για αργότερα την ανέγερση του νέου τους σπιτιού (όταν οι συνθήκες θα ήταν καλύτερες για να μην πιεστούν τόσο πολύ), μετακόμισαν σε ένα πιο ευχάριστο σπίτι σε καλύτερη περιοχή και απολαμβάνει από τότε τη ζωή της, το παιδί της και τη δουλειά της δίχως πόνους και προβλήματα.

Αρκετά από τα άτομα που παρακολουθούν ετούτη εδώ την ιστοσελίδα όσο και την σελίδα μου στο fb, ήταν παρόντα σε εκείνη την ομαδική συνεδρία χαλάρωσης και ενεργειακής εναρμόνισης στο ΕΛ.ΙΝ.Α.Σ και έζησαν από κοντά το περιστατικό.

Και το ερώτημά μου προς όλους, φίλους ψυχολόγους  και μη είναι:

Τι την θεράπευσε;  Η υπενθύμιση πως το κορμί μας μπορεί να δημιουργήσει πόνους δίχως πραγματική αιτία, όπως το έζησε στα νιάτα της και η συσχέτιση εκείνης της κατάστασης που έζησε με την τωρινή της κούραση και ανάγκη για προσοχή; Η κατανόηση της «σχετικής πραγματικότητας» σαν κατασκεύασμα του νου μας; Η αναβίωση εκείνης της εμπειρίας σε κατάσταση χαλάρωσης (ύπνωσης) και η επανεκτίμησή της με την τωρινή της λογική στον οραματισμό;

Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη γνώμη σας για το περιστατικό, και τις σχετικές σας εμπειρίες.

Η φίλη νοσηλεύτρια, πάντως, παρ΄ότι αντιμετωπίζει και πάλι, όπως μου λέει η ίδια, προβληματικές καταστάσεις στη ζωή της, είναι ελεύθερη τελείως από τους πόνους της κοιλιάς της…

Με αγάπη