Οι αυτοκινητόδρομοι της ζωής ... (25)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Έχω την εντύπωση πως η ζωή μας στη γη κινείται επάνω σε πολλά οδικά δίκτυα, με διαφορετικά ύψη και αποστάσεις από τη γη.

Υπάρχει ένα τέτοιο που βρίσκεται χαραγμένο επάνω στη γη, με ασφαλτοστρωμένους ή χωμάτινους δρόμους, στο οποίο συνήθως ταλαιπωρούνται οι οδηγοί, είτε από την κακή κατάσταση των δρόμων, είτε από την πολλή κυκλοφορία. 

Υπάρχουν γύρω του και ομορφιές, (δέντρα, λουλούδια, ζώα, βουνά και λίμνες, θάλασσες, όμορφα σπίτια ή κατασκευές) που συνήθως δεν τα προσέχει κανείς απορροφημένος είτε από τις σκέψεις του είτε από την στραμμένη στην οδήγηση προσοχή του. 

Ο ουρανός και τα πουλιά που πετούν ψηλά δεν βρίσκονται στο οπτικό του πεδίο και δύσκολα τα προσέχει μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου. Πολλά ατυχήματα συμβαίνουν συνεχώς στους δρόμους αυτούς, είτε λόγω της κακής ορατότητας, είτε λόγω της πολλής και άτακτης κυκλοφορίας, είτε λόγω της διασπασμένης, από τις σκέψεις τους ή από ουσίες και αλκοόλ, προσοχής των οδηγών.

Υπάρχουν όμως και άλλα συστήματα αυτοκινητοδρόμων, που βρίσκονται ανεπτυγμένα επάνω από το έδαφος της γης, στηριγμένα σε γερές μεταλλικές βάσεις. Αυτοί οι αυτοκινητόδρομοι είναι τακτοποιημένοι σε επίπεδα, το ένα πάνω από το άλλο. Όσο πιο ψηλό το επίπεδο, τόσο καλύτερη η θέα τόσο προς τη γη ολόκληρη και τις ομορφιές της, όσο και προς τον ουρανό, και τόσο λιγότερη η κυκλοφορία και οι ταλαιπωρίες κατά την οδήγηση, γι αυτό και τα ατυχήματα σε αυτούς είναι ανύπαρκτα. 

Νομίζω πως αυτές οι μεταλλικές κατασκευές, έχουν κάποιο είδος μαγνητισμού που δεν αφήνει τα οχήματα να ξεφύγουν από τη πορεία τους και τα οδηγεί με ασφάλεια μέσα στο σύστημα των δρόμων αυτών. Το εκπληκτικό είναι επίσης πως όσο πιο ψηλά ένα οδικό δίκτυο, τόσο πιο ασφαλές και ηλεκτρονικό γίνεται. 

Έτσι στους ψηλά στημένους αυτοκινητοδρόμους, πηγαίνει κανείς στον προορισμό του μόνον με τη σκέψη του, με απόλυτη ασφάλεια και μεγάλη ταχύτητα, έχοντας πλήρη εικόνα και αντίληψη τόσο της γης, της ομορφιάς της και των καταστάσεων επάνω σε αυτή από κάτω του, όσο και του ουρανού και του μεγαλείου του σύμπαντος μπροστά του.

Όλα τα επίπεδα των οδικών αυτών δικτύων της γης επικοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες οι οποίες βρίσκονται κοντά στα πιο δύσκολα σημεία των δρόμων αυτών, ώστε να μπορεί κανείς μπροστά σε αυτή την δυσκολία, εάν το επιθυμεί, να αλλάξει επίπεδο οδικού δικτύου και να μεταβεί σε κάποιο ανώτερο, πιο άνετο και πιο ασφαλές.

Το κακό είναι πως η ενημέρωση των ανθρώπων για τα υπάρχοντα αυτά καταπληκτικά οδικά δίκτυα είναι ελλιπής, εξ αιτίας διαφόρων συμφερόντων, αλλά και γιατί σπάνια οι άνθρωποι κοιτάζουν ψηλά. Συνήθως κοιτάζουν στο επίπεδο των ματιών τους ή χαμηλότερα. 

Έτσι, δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν την ύπαρξη αυτών των άλλων, όλο και πιο άνετων όσο ανεβαίνεις πιο ψηλά, οδικών δικτύων. Τους έχουν διακρίνει συνήθως μόνον όσοι αρέσκονται να κοιτάζουν ψηλά, τα σύννεφα και τον ουρανό. Και δεν είναι πολλοί αυτοί ανάμεσα στους ανθρώπους, δυστυχώς. 

Έτσι που, από ανάγκη για ασφάλεια, κλείστηκε ο άνθρωπος μέσα σε κλουβιά με τοίχους και ταβάνια, όσο πλουμιστά και αν τα έχει φτιάξει αυτά, έχασε εξ αιτίας τους την δυνατότητα να κοιμάται κάτω από τον έναστρο ουρανό και να βλέπει ψηλά. Έτσι είναι λίγοι αυτοί που γνωρίζουν τα ψηλότερα άνετα και ασφαλή οδικά δίκτυα ώστε να επιδιώξουν να βρουν τις εξόδους προς αυτά.

Σε στιγμές όμως μεγάλης δυσκολίας, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, κάνει οξύτερη την όραση όπως και τις άλλες αισθήσεις, και αρκετοί είναι αυτοί που διακρίνουν τις πύλες που οδηγούν σε εκείνα. Και είναι πολλές αυτές οι πύλες… 
Έτσι θέλω να πιστεύω πως όσο δυσκολότερες γίνονται οι καταστάσεις γύρω μας, τόσο περισσότεροι άνθρωποι θα διαβαίνουν αυτές τις πύλες, μέχρι να τα καταφέρει κάποια στιγμή η ανθρωπότητα ολόκληρη να κινείται με ασφάλεια και άνεση στους εκπληκτικούς εναέριους ετούτους δρόμους.

Συμφωνείτε;