Πρόληψη ασθενειών και ευγνωμοσύνη

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Με τις πολλές δουλειές τελείωσα στον κήπο. Καθάρισα τα παρτέρια από τα διάφορα ζιζάνια που τα είχαν κατακλείσει μετά τις πολλές Κερκυραϊκές χειμωνιάτικες βροχές, έκανα αρκετές μεταφυτεύσεις αλλάζοντας για άλλη μια φορά την όψη των παρτεριών, σκόρπισα παντού λίγους σπόρους από παπαρούνες και μπάμιες που μια φίλη φρόντισε να μου δώσει και πρόσθεσα παντού λίγη φυτική κοπριά και νέο χώμα.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά οι μπάμιες κάνουν ένα εκπληκτικό λουλούδι που ομορφαίνει πολύ τα λουλουδοπαρτέρια. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου δηλαδή. Θα σας τα φωτογραφίσω αν εμφανιστούν εφέτος στον κήπο.

Παράλληλα, ετοίμασα κι ένα μικρό σπορείο με σπόρους από τη δική μου περσυνή παραγωγή (ντόπια ποικιλία νοστιμότατης ντομάτας, αγγουράκια, ντοματίνια και πιπεριές ) και το τοποθέτησα με το κάλυμμά του μπροστά σε ένα παράθυρο μέσα στο σπίτι, ώστε να έχει αρκετό φως και υγρασία για να διευκολυνθεί η ανάπτυξη των σπόρων. Πιο μαγικό θετικό συναίσθημα από αυτό που νιώθει κάποιος όταν φτάνει η ώρα της συγκομιδής καρπών από φυτά που ο ίδιος έχει αναπτύξει με σπόρο, δεν υπάρχει. Αν δεν το έχετε νιώσει μέχρι τώρα αξίζει να δοκιμάσετε. Πιστέψτε με.                                                       

Παρακολουθώντας ένα σπόρο να φυτρώνει, να μεγαλώνει σιγά-σιγά το φυτό και να σου προσφέρει τελικά τους καρπούς του, συνειδητοποιείς το θαύμα της ζωής. Γεμίζεις ευγνωμοσύνη και χαρά κατανοώντας πως είσαι μέρος αυτού του θαύματος, μειώνονται οι ανασφάλειες και μαζί και το στρες σου…

Το μεγαλύτερο μέρος του στρες της ζωής μας οφείλεται στα αρνητικά συναισθήματα που μας κατακλύζουν. Αυτή είναι η αιτία των περισσοτέρων νοσημάτων. Κανείς όμως δεν μας έχει μάθει από παιδιά να τα διαχειριζόμαστε αυτά τα συναισθήματα σωστά.  Να τα αναγνωρίζουμε δηλαδή, και να τα εκφράζουμε με τρόπους που δεν θα βλάψουν ούτε το εαυτό μας ούτε κάποιον άλλον. Αυτή θα ήταν η σωστή πρόληψη όλων των ασθενειών και όχι τα εμβόλια, οι συχνές εξετάσεις και όλα όσα μεταφράζονται σε χρηματικό όφελος διαφόρων επαγγελματικών ομάδων,  όπως προσπαθούν να μας πείσουν…

Γινόμαστε γονείς δίχως καμία εκπαίδευση για το μεγάλωμα των παιδιών μας, και το σχολείο δεν έχει αναλάβει αυτό το έργο, όπως θα έπρεπε. Τίποτα δεν θα αλλάξει στον κόσμο αν δεν φροντίσουμε να αναπτύξουμε από νωρίς τη συναισθηματική νοημοσύνη των παιδιών μας. Αυτή είναι η μόνη "εκπαίδευση" που χρειάζονται τα παιδιά μας από εμάς, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό, καθώς είμαστε κι εμείς ανεκπαίδευτοι...

Ωστόσο, ως ενήλικοι, ο ευκολότερος τρόπος μείωσης του στρες των αρνητικών συναισθημάτων είναι, όπως πολλές φορές σας έχω πει,  η άσκηση στο θετικό συναίσθημα της ευγνωμοσύνης. Η ευγνωμοσύνη είναι το συναίσθημα που εύκολα μπορεί να αναπτύξει καθένας, όταν αρχίσει να παρατηρεί τη φύση και τη μαγεία της, είτε ασχολούμενος με κηπουρική, είτε κάνοντας απλούς περιπάτους σε δάση ή ακρογιαλιές. Έρευνες έχουν δείξει πως ακόμη και η παρακολούθηση εικονικών περιπάτων στη φύση σε οθόνες έχει επιταχύνει την ανάρρωση ασθενών σε νοσοκομεία…

Και ένας δεύτερος τρόπος ανάπτυξης του συναισθήματος της ευγνωμοσύνης είναι η συχνή ανάμνηση θετικών καταστάσεων της ζωής μας. Χρειάζεται συχνά να φέρνουμε στη μνήμη μας καταστάσεις θετικές της ζωής μας και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που αξιωθήκαμε να τις ζήσουμε, προκειμένου να αλλάξει διαδρομή ο εγκέφαλός μας και αντί να στέλνει τα ερεθίσματα κατευθείαν στο κέντρο του στρες, όπως συμβαίνει συχνά, να τα στέλνει στο κέντρο της ανταμοιβής, βελτιώνοντας έτσι την υγεία και τη ζωή μας.

Σταματήστε λοιπόν να μηρυκάζετε τις ταλαιπωρίες σας και αρχίστε να θυμάστε τις ωραίες στιγμές της ζωής σας. Όσο πιο πολύ τις θυμάστε τόσο καλύτερη θα γίνεται η υγεία και η ζωή σας. Πιστέψτε με

Με αγάπη

Η άσκηση στη ζωή μου

 Κοντά σας και πάλι σήμερα με ένα άλλο θέμα. Αυτό της άσκησης. 

Δεν αρκούμαι στη κηπουρική, όσο κι αν την αγαπώ,  γιατί αυτή σταματάει αναγκαστικά τον χειμώνα με τις πολλές βροχές στο νησί.

Ασκούμαι και με άλλους διάφορους τρόπους, καθημερινά σχεδόν. Περισσότερο τον χειμώνα και λιγότερο το καλοκαίρι που υπάρχει και το καθημερινό μπάνιο στη θάλασσα, μια που έχω την μεγάλη ευτυχία να ζω κοντά της.

Κάθε πρωί λοιπόν, κάνω μερικές ασκήσεις με βαράκια για τα χέρια μου, μόλις ξυπνήσω. Φυλάω τα βαράκια που χρησιμοποιώ κοντά στο κρεβάτι μου, για την ευκολία μου. Ξεκίνησα αυτές τις ασκήσεις με βαράκια του ενός κιλού πριν κάποια χρόνια, και σιγά-σιγά, όσο η αντοχή μου μεγάλωνε, αύξησα το βάρος. Τώρα χρησιμοποιώ βάρη των 3 κιλών. Δεν βρήκα κάποιο βίντεο με όλες τις ασκήσεις που εγώ κάνω, για να σας τις δείξω, αλλά σε αυτό το βίντεο του YouTube θα βρείτε αρκετές από αυτές. Παρ' ότι υπάρχουν πολλά βίντεο με ασκήσεις με βάρη για τα χέρια, προσωπικά προτιμώ τις ασκήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος ξαπλωμένος στο κρεβάτι (ή το πάτωμα, αν το προτιμάει), γιατί νιώθω πως με αυτόν τον τρόπο αποφεύγω κάποιον τραυματισμό στη μέση μου. 

Επαναλαμβάνω την κάθε άσκηση 12 φορές και κάνω 3 τέτοια σετ των 12 επαναλήψεων, με μικρή διακοπή ανάμεσά τους. Η συνολική διάρκεια άσκησης δεν είναι μεγάλη, μόλις 10 λεπτά, ίσως και λιγότερο. Ωστόσο η ενασχόληση με αυτήν και το μέτρημα το συνεχές των επαναλήψεων που κάνω όσο γυμνάζομαι, είναι ένας γρήγορος διαλογισμός με μία πολύ καλή συγκέντρωση στο σώμα μου, το οποίο νιώθω να ξυπνάει και να λειτουργεί, πράγμα που με γεμίζει συναισθήματα ευγνωμοσύνης...  Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, είτε γυναίκες είστε είτε άντρες.

Το δεκάλεπτο αυτό θα σας βοηθήσει πολύ στην ημέρα σας, όσο κι αν βιάζεστε να ξεκινήσετε τις υπόλοιπες υποχρεώσεις σας, πιστέψτε με. Αξίζει τον κόπο να βάλετε το ξυπνητήρι σας να χτυπήσει 10 λεπτά νωρίτερα. Αν αποφασίσετε να το κάνετε, θα ήθελα πολύ να με ενημερώσετε για τις αλλαγές που θα φέρει στη ζωή σας. 

Αν δεν έχετε ασκηθεί παρόμοια ποτέ, ξεκινήστε κρατώντας στα χέρια σας μικρές κονσέρβες ή κουτάκια μπύρας ή αναψυκτικών που υπάρχουν στο σπίτι σας. Όσο ασκείστε και νιώθετε πως αντέχετε μεγαλύτερο βάρος, προχωρήστε στην αγορά μεγαλύτερων βαρών και θα τα ξαναπούμε... 

Με αγάπη

Το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ένα τριήμερο με καιρό καταπληκτικό ζούμε εδώ στο νησί. Η εργασία στο κήπο, όπως καταλαβαίνετε, καθημερινή.

Δίπλα στον μαϊντανό και τον άνηθο, φυτεύτηκαν και τα μαρουλάκια με λίγα ακόμη κρεμμυδάκια ανάμεσά τους. Έτσι το παρτέρι αυτό ολοκληρώθηκε, ενώ σε άλλες μεριές του κήπου μπήκαν και κάποια κολοκυθάκια. Ταυτόχρονα, έσπειρα σε μικρά σπορεία, σπόρους ντόπιας ντομάτας (μια νοστιμότατη ποικιλία) που είχα μαζέψει και φυλάξει από την περσινή χρονιά.

Η κούραση αρκετή, γιατί με τις πολλές βροχές που είχαμε μέχρι πρόσφατα, τα αγριόχορτα έχουν κατακλείσει τον κήπο και το ξεχορτάριασμα αυτό είναι μία πολύ κουραστική δουλειά, ιδιαίτερα όταν αυτά γεμίζουν τα παρτέρια και «πνίγουν» τα ανθοφόρα φυτά. Και το άσχημο είναι πως μόνον εγώ μπορώ να κάνω αυτή την δουλειά. Κάθε άλλος που θα την προσπαθήσει, θα καταστρέψει τα παρτέρια, γιατί τα έχω γεμίσει με  βολβούς, οποίοι μέχρι να έρθει η εποχή της δικής τους εμφάνισης δεν είναι εύκολο να εντοπιστούν και γι αυτό το ξεχορτάριασμα το κάνω με το χέρι και με υπομονή…

Η αλήθεια είναι πως ο χρόνος σταματάει όταν ασχολείσαι με το κήπο. Ζεις ένα καταπληκτικό ΤΩΡΑ και ξαφνικά, κάποια στιγμή, νιώθεις πως πεινάς και διψάς… Κοιτάς το ρολόι, και λες «αμάν… τι να μαγειρέψω τώρα στα γρήγορα;;;»

Και η έμπνευση ήρθε αμέσως…

Στη μία κατσαρόλα έβαλα να βράσουν λίγα ζυμαρικά (φιογκάκια – παπαρδέλες). Δίπλα σε ένα μεγάλο τηγάνι, σε λίγο λάδι μαζί με λίγο βούτυρο, έβαλα να μαλακώσει ένα κρεμμύδι ψιλοκομμένο. Το έσβησα μετά με λίγο κρασί που είχα στο ψυγείο, και όταν αυτό εξατμίστηκε, πρόσθεσα μέσα  4 χούφτες σπανάκι που είχα στην κατάψυξη, έτριψα λίγο μοσχοκάρυδο και έβαλα και μία πρέζα κανέλα (μην την παραλείψετε, δίνει κάτι το ιδιαίτερο στη γεύση.)

Όταν το σπανάκι μαλάκωσε, πρόσθεσα μέσα 1 κεσεδάκι κατσικίσιο γιαούρτι στο οποίο είχα  βάλει και ένα κομμάτι φέτα σπασμένο σε μικρά κομμάτια με το χέρι. Μέσα εκεί μπήκαν και τα ζυμαρικά που είχαν στο μεταξύ μαλακώσει και το τελικό αποτέλεσμα… ένα γευστικότατο πιάτο φτιαγμένο μέσα σε 20 λεπτά (δύο μερίδες)… Δοκιμάστε το με φρεσκοτριμμένο πιπέρι! 

Παπαρδέλες με σπανάκι, γιαούρτι και φέτα

Ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο δημιουργικότητα, όπως καταλαβαίνετε. Δεν υπήρχε καθόλου καιρός για φιλοσοφικές σκέψεις και αναζητήσεις. Μια γλυκιά κούραση μ' έκανε να θέλω να μένω με τα μάτια κλειστά στην αγκαλιά μιας πολυθρόνας μόλις σκοτεινιάζει, ακούγοντας αρκετά χαμηλά, λίγη αγαπημένη κλασική μουσική. Και η μέρα τελειώνει μ’ ένα χλιαρό ντους και μια βουτιά στο ζεστό κρεβάτι μου.

Αύριο, Καθαρή Δευτέρα, θα πάω με φίλες μία μικρή εκδρομή σε κάποια ερημική παραλία. Θα περάσω σίγουρα πολύ καλά, και εύχομαι το ίδιο και γι εσάς.

Με αγάπη 

Μήπως;;; (σκέψεις της ημέρας)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Πριν κάποιους μήνες, στο τέλος του καλοκαιριού, έπεσα, δίχως να καταλάβω το πώς και το γιατί, στη παραλία που είχα πάει για κολύμπι, χτύπησα το πρόσωπό μου στη κόχη ενός τσιμεντένιου τραπεζιού που υπήρχε εκεί, κι έχασα σχεδόν όλα τα πάνω δόντια μου…

Η εμπειρία ήταν απίστευτα δυνατή, όπως και τα όσα ακολούθησαν… Κι εκεί που η ταλαιπωρία έμοιαζε να τελειώνει, μία νέα επιπλοκή αυτές τις μέρες στη κατάσταση των δοντιών μου μ’ έβαλε και πάλι σε πολλές σκέψεις…

Είμαι βέβαιη πια πως δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία στη ζωή μας. Όλα έχουν το λόγο τους, μόνον που το κομπιούτερ μας (ο λογικός εγκέφαλός μας) είναι ακόμη πολύ ανώριμο τεχνολογικά για να μπορέσει να κάνει τους απαραίτητους συνειρμούς, ώστε να κατανοήσουμε…

Ή πάλι ίσως, να μην φταίνε οι δυνατότητες του κομπιούτερ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο εμείς έχουμε μάθει να το χειριζόμαστε… Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ τα μικρά παιδιά, πόσο περισσότερες ικανότητες από εμάς τους ενήλικες έχουν. Ακούν πράγματα που εμείς δεν ακούμε, βλέπουν πράγματα που εμείς δεν βλέπουμε, κατανοούν πράγματα που συμβαίνουν γύρω τους χωρίς να χρειάζονται πολλές εξηγήσεις…

Κι εμείς, ως «λογικοί» ενήλικες προσπαθούμε να τα πείσουμε πως όλα αυτά που ζουν είναι στη φαντασία τους…

Μήπως κάνουμε λάθος;;; Μήπως φταίμε εμείς οι «λογικοί» ενήλικοι που το ανθρώπινο κομπιούτερ δεν χρησιμοποιείται σε όλες του τις δυνατότητες, αναγκάζοντας τα παιδιά μας να χρησιμοποιούν  κι εκείνα μόνον αυτές που εμείς έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε;;;

Μήπως τους κλείνουμε τον δρόμο σε μια ζωή πολύ διαφορετική από αυτή που εμείς αντιλαμβανόμαστε;

Είναι γνωστό πως ο παιδικός εγκέφαλος λειτουργεί στα κύματα θ (θήτα) και α (άλφα) μέχρι τα 10 – 11 χρόνια τους. Σε κύματα δηλαδή χαλάρωσης και ύπνωσης. Σ’ αυτή τη λειτουργία του εγκεφάλου είμαστε σε επαφή με τη μη υλική κατάσταση της φύσης μας και δεν λειτουργεί η γνωστή μας «λογική». Τελείως διαφορετικά βλέπουν τα πράγματα τα παιδιά από τους ενήλικες. Μήπως αυτό φταίει για την τραγική κατάσταση της ανθρωπότητας επί τόσα χρόνια; Μήπως το πρόβλημα είναι η «εξημέρωση» των παιδιών μας από εμάς τους "λογικούς";;; Μήπως έπρεπε να τα αφήνουμε ελεύθερα να φτιάξουν τον κόσμο τους όπως εκείνα τον επιθυμούν, δίχως καμία δική μας ανάμειξη;;;

Μήπως πρέπει επιτέλους να αφήσουμε τα παιδιά μας ελεύθερα να ζήσουν τη ζωή όπως εκείνα την ονειρεύονται;;; Μήπως πρέπει να πάψουμε να τα "εκπαιδεύουμε";;;

Με αγάπη

Κήπος και συναισθήματα στη 2η εβδομάδα του Μάρτη

 

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ετούτη η εβδομάδα ξεκίνησε και πάλι με κηπουρική, μια που ο καιρός το επέτρεψε.

Η ρόκα μου έχει αρχίσει να βγάζει λουλούδια και την αφήνω, για να ρίξει τους σπόρους της. Ωστόσο κόβω καθημερινά λίγα από τα φύλλα της για τη σαλάτα μου. Δίπλα της ακριβώς, ανανέωσα το χώμα στο παρτέρι με λίγη κοπριά και νέο φυτόχωμα και έσπειρα άγρια ρόκα, σπανάκι και ραπανάκια. Τα καλάμια γύρω-γύρω προστατεύουν τους σπόρους μου από τις γάτες, ο οποίες λόγω του τρεχούμενου νερού που υπάρχει στο κήπο μέσα στη λιμνούλα μου, κάνουν καθημερινά πολλούς περιπάτους εδώ…

Ετοίμασα και ένα δεύτερο παρτέρι, με μαϊντανό, άνηθο και σέλινο, ενώ δίπλα τους θα φυτέψω σε λίγες μέρες μαρουλάκια και κρεμμυδάκια.

Κάτω από την συκιά και τη διπλανή της φετζόγια, άρχισαν να μεγαλώνουν και πάλι το φασκόμηλο, η ρίγανη, το θυμάρι και το δεντρολίβανο, που είχα κλαδέψει πριν λίγο καιρό.

Κουράστηκα και πάλι σήμερα, αλλά αυτή η γυμναστική στον κήπο, δεν ωφελεί μόνο το σώμα, όπως πολλές φορές σας έχω πει. Ωφελεί πολύ και τη ψυχή και προσφέρει  την απαραίτητη στη ζωή μας χαλάρωση.

Όσο είσαι στον κήπο και ασχολείσαι με αυτόν, δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτ’ άλλο, οπότε σκέψεις που οδηγούν σε αρνητικά συναισθήματα και βλαβερό στρες δεν υπάρχουν. Το στρες από την άλλη που δημιουργεί η κούραση των μυών, γίνεται ωφέλιμο στρες, λόγω της δημιουργικής διάθεσης που έχει κάποιος όσο νιώθει πως ομορφαίνει γύρω του τη φύση με τη δουλειά του. Για πολλοστή φορά θα σας πω πως η κηπουρική είναι μία από τις καλύτερες ασκήσεις για τη διαχείριση του στρες.

Ωστόσο μια που ανέφερα τα αρνητικά συναισθήματα, θα σας πω σήμερα και μία εύκολη μέθοδο που έχει ανακαλύψει μία Ολλανδέζα ψυχολόγος και την έχει ονομάσει μέθοδο MIR. Η άσκηση είναι καθαρά ενεργειακή. Στηρίζεται στη γνώση πως στη παλάμη μας καταλήγουν πολλοί «μεσημβρινοί» της Κινέζικης ιατρικής και πως στη ράχη των χεριών μας υπάρχουν πολλές νευρικές αισθητήριες απολήξεις.

Η μέθοδος συνίσταται στο να χαϊδεύει κάποιος με την παλάμη του ενός χεριού του τη ράχη του άλλη χεριού, δίνοντας διάφορες εντολές στο σώμα του, επαναλαμβάνοντας 3 φορές την κάθε εντολή. Όπως όλες οι ενεργειακές μέθοδοι, μεγάλο ρόλο στην αποτελεσματικότητά της παίζει η πίστη σ΄ αυτήν.

Δύο βασικές εντολές που θεωρώ πως είναι χρήσιμο να λέει πάντα όποιος ασχολείται με την μέθοδο, και που έχουν σχέση με αρνητικά συναισθήματα,  είναι η εντολή «αποστασιοποιήσου από τη μητέρα» και «αποστασιοποιήσου από τον πατέρα». Οι υπόλοιπες εντολές που συνιστά η Ολλανδέζα ψυχολόγος, όπως «καθάρισε τους μεσημβρινούς σου», ρύθμισε τις ορμόνες σου», κ.λπ. νομίζω πως μπορούν να αντικατασταθούν από τον καθένα με όποια εντολή εκείνος πιστεύει πως χρειάζεται να δώσει στο σώμα του στη συγκεκριμένη περίοδο. Σ’ αυτόν τον σύνδεσμο μπορείτε να δείτε το βίντεο με την ίδια να περιγράφει την μέθοδό της.

Ενημερώστε με σας παρακαλώ για τα αποτελέσματά σας αν δεν σας κάνει κόπο, αφήνοντας ένα σχόλιο εδώ στη σελίδα. Ευχαριστώ!

Με αγάπη

Ευγνωμοσύνη!

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η εβδομάδα αυτή είναι αφιερωμένη στο στρες, λόγω της επιστολής του φίλου που ζητούσε τη βοήθειά μου, όπως ανέφερα στη προηγούμενη ανάρτηση. Και επειδή μία άλλη φίλη στο fb ζήτησε στη συνέχεια περισσότερη βοήθεια σχετικά με τις τεχνικές διαχείρισης συναισθήματος που είχα εκεί αναφέρει, σκέφτηκα σήμερα να σας πω και πάλι δυο λόγια για τον πιο εύκολο τρόπο βελτίωσης των συναισθημάτων μας, για τον οποίο σας έχω μιλήσει αρκετές φορές και στο παρελθόν, την ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ.

Η ευγνωμοσύνη είναι το θετικό συναίσθημα που πολύ εύκολα μπορεί να νιώσει κάποιος. Όλοι έχουμε κάτι καλό στη ζωή μας για το οποίο θα έπρεπε να νιώθουμε ευγνωμοσύνη. Ωστόσο, δεν το συνειδητοποιούμε. Δεν ασχολούμαστε με τα θετικά που έχουμε στη ζωή μας, ή αν το κάνουμε το κάνουμε φοβικά (φόβος μήπως τα χάσουμε). Βιώνουμε τον περισσότερο από τον χρόνο μας με αρνητικά συναισθήματα, όπως αγωνία για πράγματα που επιθυμούμε και δεν έρχονται, ζήλεια γι αυτά που άλλοι απολαμβάνουν, θυμό για συμπεριφορές που μας ενόχλησαν κ.ο.κ

Το αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση της αντίδρασης του στρες την οποία συνεχώς δημιουργεί στον οργανισμό ο τρόπος ζωής  της εποχής μας και η δημιουργία ασθενειών, των οποίων την ευθύνη καθόλου δεν υποψιαζόμαστε…

Όμως, τίποτα δεν συμβαίνει «τυχαία» στη ζωή μας. Είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι γι αυτήν. Τη ζωή μας την δημιουργούμε εμείς, όσο κι αν είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Το κακό είναι πως οι περισσότεροι περιμένουν να βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους για να νιώσουν καλύτερα και να ασχοληθούν με τον εαυτό τους. Όμως για να αλλάξει η ζωή μας πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς. Εμείς είμαστε οι ενεργειακοί κόμβοι που εκπέμπουμε ενέργεια μέσα στο σύμπαν. Ανάλογα με την ενέργεια που εκπέμπουμε, συντονιζόμαστε με γεγονότα παρόμοιας ενέργειας στη ζωή μας. Και η ενέργειά μας, όπως πολλές φορές σε αναρτήσεις, τα βιβλία και τα βίντεο στο κανάλι μου στο You Tube σας έχω αναλύσει, εξαρτάται από τα συναισθήματά μας. Τα θετικά από αυτά επηρεάζοντας το μεγαλύτερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του σώματός μας (της καρδιάς μας) ομαλοποιούν όλες τις ενέργειές μας, ενώ τα αρνητικά αποδιοργανώνοντας αυτό το πεδίο, αποδιοργανώνουν και όλες τις ενέργειές μας, μειώνοντας έτσι κατά πολύ τη δημιουργική μας δύναμη.

Για να πάνε τα πράγματα στη ζωή μας καλά, πρέπει πρώτα να νιώσουμε καλά εμείς. Δύσκολο, το ξέρω, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η ευγνωμοσύνη, όμως, μπορεί να μας βοηθήσει πολύ σ΄ αυτό. Όσο περισσότερο νιώθουμε αυτό το θετικό συναίσθημα, τόσο  περισσότερο ομαλοποιούνται οι ενέργειές μας, και τόσο περισσότερο αυξάνεται η δημιουργική μας δύναμη. Ασκηθείτε σ΄ αυτήν! Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας.

Με αγάπη