Είναι η ασθένεια τρόπος απόκτησης δύναμης;

Είναι η ασθένεια ένας τρόπος απόκτησης δύναμης; Μιας δύναμης που δεν είναι ικανό το άτομο να αισθανθεί όσο είναι υγιές;

Η δημοσιογράφος με μάστερ στην Θεολογία Caroline Myss, συγγραφέας πολλών βιβλίων και διαισθητική θεραπεύτρια, ισχυρίζεται πως η πιο πάνω άποψη ευθύνεται για τη δυσκολία θεραπείας διαφόρων ασθενειών. Φοβάται, ενδόμυχα, ο ασθενής πως αν γίνει καλά, θα χάσει κάποια από τα προνόμια που του χαρίζει η ασθένειά του. Όπως το ενδιαφέρον της οικογένειας και των φίλων, ή την αίσθηση πως η ζωή του οφείλει γιατί τον αδίκησε  κ.λπ

Άβυσσος, πραγματικά, η ψυχή μας… Με την γέννησή μας σε τούτη τη γη κουβαλάμε μέσα μας, στα γονίδιά μας, όλες τις μνήμες των προγόνων μας. Τα δικά τους προβλήματα και τον δικό τους τρόπο σκέψης και ζωής, που χαράχτηκαν στα γονίδια που μας μετέφεραν, διαμορφώνοντας τη λειτουργία τους. Γεννιόμαστε,  λοιπόν, με κάποιον «χαρακτήρα», που θα κυβερνήσει τη ζωή μας στη γη…

Η λογική μας, που τόση αξία της έχει δοθεί, διαχειρίζεται τις καταστάσεις της ζωής μας με βάση αυτόν τον «χαρακτήρα»,  για τον οποίο ευθύνη έχουμε μόνον εάν αληθεύει πως  ως πνεύματα επιλέγουμε τους γονείς από τους οποίους θα γεννηθούμε, επιλέγοντας με αυτόν τον τρόπο και τον χαρακτήρα με τον οποίο θα υλοποιηθούμε. Το πόσο ισχύει αυτό, δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να το ισχυριστεί με βεβαιότητα.

Ωστόσο στο θέμα της θεραπείας, έχοντας αρκετή εμπειρία πια, μπορώ να πω   την άποψή μου.  Έχω διαπιστώσει, πως θεραπεύονται  τα άτομα, μόλις τους δημιουργηθεί η βεβαιότητα πως έχουν  την δύναμη που τους χρειάζεται για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες  αυτής της ζωής και πως η δύναμη της θεραπείας τους βρίσκεται μέσα τους.  Όσο νιώθουν ευάλωτοι και αδύναμοι, πράγμα που ενισχύεται από τις επαφές τους με διάφορους θεραπευτές σώματος ή ψυχής, κλασικούς ή εναλλακτικούς, δεν οδηγούνται σε αποθεραπεία.

Η τόνωση της αυτοεκτίμησης και η εκπαίδευση στην κατανόηση της δύναμης  της φύσης που κάθε ζωντανός οργανισμός κρύβει μέσα του είναι ότι καλύτερο μπορεί να προσφέρει ένας  θεραπευτής σώματος ή ψυχής, στον ασθενή του. Η θεραπευτική ικανότητα βρίσκεται μέσα στον καθένα. Η φύση είναι πολύ σοφότερη από κάθε ανθρώπινο θεραπευτικό σύστημα. 

Δυστυχώς, οικονομικοί και εξουσιαστικοί λόγοι, δεν αφήνουν τον άνθρωπο να το πιστέψει αυτό. Τα τελευταία χρόνια, έρευνες γίνονται πολλές, αρκετοί επιστήμονες είναι αυτοί που ισχυρίζονται τα όσα είπα πιο πάνω, ωστόσο στην κλασική ιατρική (και ψυχιατρική) τα πράγματα δεν αλλάζουν ακόμη…

Θα χρειαστεί μεγάλος αγώνας, γιατί ο αντίπαλος είναι ισχυρός και έχει ήδη στα χέρια του τα μέσα πληροφόρησης του κόσμου…

Με αγάπη

Κους-κους κουνουπιδιού με σπανάκι και ψάρι

Γεια σας φίλες και φίλοι. Ένα πολύ νόστιμο και εύκολο φαγητό έκανα χθες και σκέφτηκα να σας το δείξω. Γίνεται πολύ γρήγορα και είναι πολύ ελαφρύ και υγιεινό. Δοκιμάστε το

Μπορείτε βέβαια εσείς να χρησιμοποιήσετε όποιο ψάρι σας αρέσει. 

ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΟΥ

Κους κους κουνουπιδιού με σπανάκι και ψάρι (2 μερίδες)

1 μέτριο κουνουπίδι

Κους-κους κουνουπιδιού με σπανάκι και ψάρι

2 σκ. σκόρδο

4 κ.σ. λάδι

1 κ.γ. βούτυρο

Λίγο σπανάκι

1 μεγάλη φέτα ψάρι «γλαύκος» κατεψυγμένο

1 κ.σ. κουρκουμάς

1 λεμόνι (χυμός και ξύσμα)

Αλάτι, πιπέρι

Κόβουμε το κουνουπίδι σε μπουκετάκια και το πλένουμε. Το κόβουμε στη συνέχεια στο μούλτι  (γίνεται σαν κους -κους) και το σωτάρουμε στο λάδι και το βούτυρο μαζί με το σκόρδο ψιλοκομμένο, μέχρι να αλλάξει το χρώμα του (να ροδίσει ελαφρά). Του προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι και το σπανάκι πλυμένο και κομμένο σε χοντρά κομμάτια και τα γυρίζουμε για λίγο ακόμη όλα μαζί στο λάδι μέχρι να μαραθεί και το σπανάκι. Βάζουμε το καπάκι στη κατσαρόλα και σβήνουμε τη φωτιά.

Συγχρόνως, σε τηγάνι, βάζουμε μία κουταλιά λάδι και τον κουρκουμά και ψήνουμε το ψάρι που έχουμε αφήσει να αποψυχθεί, γυρίζοντάς το μερικές φορές. Μόλις το ψάρι ψηθεί, το σβήνουμε με το λεμόνι, το κόβουμε σε μικρά κομμάτια και το ρίχνουμε στο μίγμα του κουνουπιδιού, μαζί με τον ζωμό του και το ξύσμα λεμονιού. Ανακατεύουμε και σερβίρουμε.

Καλή σας όρεξη

Πόσο «ψυχιατρική» είναι η ψυχιατρική επιστήμη;

Πόσο "ψυχιατρική" είναι η ψυχιατρική επιστήμη;

Νομίζω πως όλα τα νοσήματα είναι ψυχικά. Από εκεί ξεκινούν όλα και καταλήγουν να εμφανίζονται σαν βλάβες οργάνων του σώματος. 
Θεωρώ πως τα λεγόμενα «ψυχικά» νοσήματα δεν είναι τίποτ΄ άλλο από βλάβες της λειτουργίας του εγκεφάλου. Δηλαδή, νευρολογικά νοσήματα.
Ο εγκέφαλος είναι ένα από τα όργανα του υλικού μας σώματος. Δεν είναι αυτό που λέμε ψυχή. Τα νοσήματα που εμφανίζονται, λοιπόν, σαν βλάβες δικές του, δεν θα έπρεπε να ονομάζονται

Ας μιλήσουμε για την ενσυναίσθηση

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ένα σχόλιο σε γνωστό δίκτυο κοινωνικής δικτύωσης έγινε αφορμή για την συγγραφή αυτού του σημερινού άρθρου. Πόσο άραγε ασχολούμαστε όλες και όλοι με την ενσυναίσθηση; Πόσο μπορούμε να «μπούμε στα παπούτσια» του άλλου και να νιώσουμε το πρόβλημα που την ή τον βασανίζει; Όχι να τον λυπηθούμε, αλλά να τον κατανοήσουμε και να αισθανθούμε τα συναισθήματα που εκείνη ή εκείνος βιώνει.

Πόσο μας αφορά, αλήθεια, το πρόβλημα ενός άλλου;

Μας αφορά, γιατί είμαστε όλοι κυτταράκια ενός οργανισμού που λέγεται ανθρωπότητα και όσο πιο πολλά κύτταρα ενός οργανισμού λειτουργούν προβληματικά, τόσο περισσότερο ολόκληρος ο οργανισμός υποφέρει…

Πόσοι το καταλαβαίνουν, όμως, αυτό;

Στον εγκέφαλό μας υπάρχουν τα λεγόμενα «κύτταρα καθρέφτες» με τα οποία

Το ξέρετε ότι...(128)

Δεν επιτρέπεται να φάτε ζυμαρικό ή ρύζι που έχει μείνει στο ψυγείο σας (ή ακόμη χειρότερα, εκτός ψυγείου) πάνω από 3 ημέρες, γιατί μπορεί να αρρωστήσετε ή ακόμη και να πεθάνετε, λόγω της ανάπτυξης σε αυτά ενός τοξικού μικροβίου που ονομάζεται Bacillus cereus;

Πηγή: https://www.sciencealert.com/here-s-why-eating-old-pasta-and-rice-can-kill-you

Τροφικές αλλεργίες και μικρόβια του εντέρου

Για τον ρόλο των μικροβίων του εντέρου στην υγεία μας, σας έχω μιλήσει αρκετές φορές. Από αυτά τα μικρόβια, (την αναλογία δηλαδή ωφελίμων/βλαβερά) εξαρτάται η καλή ποιότητα του βλεννογόνου του εντέρου καθώς και η παραγωγή ορμονών όπως η γνωστή σεροτονίνη.

Όταν ο βλεννογόνος του εντέρου πάσχει, χάνεται η ομαλότητά του, δημιουργούνται σε αυτόν μικρές ρωγμές, μέσα από τις οποίες ουσίες των τροφών που φυσιολογικά θα κατέληγαν στα κόπρανα περνούν μέσα στα αγγεία του εντέρου και με τη κυκλοφορία μεταφέρονται παντού, ερεθίζοντας το ανοσοποιητικό και δημιουργώντας την γνωστή μας αλλεργική αντίδραση.

Η σωστή, λοιπόν, αναλογία ωφελίμων προς βλαβερά μικρόβια του εντέρου,