Διατροφή και επιγενετική

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Ένα πρόσφατα δημοσιευμένο άρθρο στο περιοδικό PLOS Biology με έκανε να σκεφτώ πολύ για άλλη μια φορά πάνω στο θέμα της διατροφής και τη σχέση της με την υγεία.

Το άρθρο δεν έχει καμία σχέση με τη ποσότητα του φαγητού, αλλά με την ποιότητά του. Και επειδή πάρα πολλά έχουν γραφτεί και θα συνεχίσουν να γράφονται για το ποια τρόφιμα είναι κατάλληλα και ποια όχι,

τόσο γενικά, όσο και ειδικά για τον καθένα μας (πολλοί μάλιστα τα συσχετίζουν με τον τύπο του αίματός μας), το άρθρο αυτό έρχεται να διαλύσει όλα όσα πιστεύαμε μέχρι τώρα για την καταλληλότητα των τροφίμων…

Ερευνητές σε πείραμα που έκαναν με μύγες φρούτων διαπίστωσαν, πως μικρές αλλαγές σε γονίδια (τμήματα του DNA που δίνουν εντολή στο κύτταρο να φτιάξει μία πρωτεΐνη) που έχουν σχέση με τη λειτουργία των μιττοχονδρίων (μικρά οργανίδια του κυττάρου στα οποία παράγεται χημική ενέργεια) είναι ικανά να μετατρέψουν τροφές που μέχρι πρότινος ήταν ωφέλιμες, σε πραγματικά δηλητήρια για τον οργανισμό!!!

Η νέα επιστήμη, η Επιγενετική (αλλαγή της λειτουργίας των γονιδίων δίχως αλλαγές του DNA), για την οποία πολλές φορές σας έχω μιλήσει μέχρι τώρα, μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις…

Το ενδιαφέρον είναι πως ο πιο σημαντικός παράγοντας γι αυτή την αλλαγή της λειτουργίας των γονιδίων εκτός από το περιβάλλον, σ' εμάς τους ανθρώπους είναι η συναισθηματική μας κατάσταση. Όσο πιο θετική είναι αυτή τόσο καλύτερη η λειτουργία των γονιδίων μας…

Παίζει αυτό κάποιο ρόλο και στο είδος της διατροφής που ευχαριστεί τον καθένα μας, ανεξάρτητα από τα πρότυπα της «σωστής» διατροφής; Λογικά φαίνεται πως η απάντηση είναι «ΝΑΙ». Ερευνητικά όμως πρέπει να αποδειχθεί για να γίνει από όλους πιστευτό πως ότι σε ευχαριστεί δεν σε βλάπτει, εκτός βέβαια από υπερβολική κατανάλωση.

Δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τον πατέρα μου, ο οποίος στα 75 του χρόνια παρουσίασε δύο καρκίνους. Έναν στον προστάτη και έναν του αίματος. Τους νίκησε και τους δύο και έζησε μία πολύ καλή ζωή μέχρι τα 95 του, τρώγοντας ότι του άρεσε : δύο φορές την εβδομάδα κρέας, μία κοτόπουλο, μία ψάρι (συνήθως τσιπούρα ιχθυοτροφείου), μία όσπρια και δύο φορές λαδερό φαγητό με λαχανικά. Σαλάτα απαραίτητη καθημερινά και φρούτα. Το πρωί ένα ποτήρι γάλα με δύο φρυγανιές, το μεσημέρι μία μεγάλη μερίδα φαγητού, σαλάτα, φρούτο και ένα ποτήρι κρασί, και το βράδυ ένα γιαούρτι και ένα μήλο. Αγαπούσε το φαγητό, αλλά δεν αγόραζε βιολογικά τρόφιμα, ούτε έκανε καταχρήσεις. Ψώνιζε πάντα η γυναίκα που τον φρόντιζε από την λαϊκή της γειτονιάς τους κι εκείνος έτρωγε κάθε βράδυ το γιαούρτι του και το μήλο του, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις, που έτρωγε κάπου έξω με φίλους.

Αγαπούσε και την ξεκούραση. Παλιός στρατιωτικός, με πολλές ταλαιπωρίες στον εμφύλιο, φρόντιζε μετά τη συνταξιοδότησή του να ξεκουράζεται όσο μπορούσε, κοιμόταν απαραιτήτως καθημερινά 1 – 1,5 ώρα μετά το μεσημεριανό φαγητό και πήγαινε στη λέσχη αξιωματικών της περιοχής του, όπου βρισκόταν με φίλους παίζοντας χαρτιά ή τάβλι, πολύ συχνά μέσα στην εβδομάδα, ενώ φρόντιζε να κάνει και κάποιες γυμναστικές ασκήσεις καθημερινά.

Τελικά όσα κι αν πούμε για τη διατροφή, ένας "σωστός" τρόπος ζωής δίχως υπερβολές και καταχρήσεις και η καλή συναισθηματική κατάσταση νομίζω πως παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο στην υγεία. Ο νους είναι ο καλύτερος φίλος και ο χειρότερος εχθρός μας. Η καλή του χρήση είναι μάλλον ο σπουδαιότερος παράγοντας υγείας.

Με αγάπη