Πώς βοηθάει η παρατήρηση... (1ο)

Γεια σας φίλες και φίλοι

Μέσα στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι με το στρες και τη σωστή του διαχείριση, ήρθα σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο που ζήτησε τη βοήθειά μου. Οι περισσότεροι κατάλαβαν πολύ καλά το θέμα και κατανόησαν πλήρως τη μεγάλη σημασία που έχει για την καλή υγεία και ζωή. Ωστόσο πολύ λίγοι είναι αυτοί που κατάφεραν, εφαρμόζοντας τις συμβουλές μου να βγουν έστω και για λίγο από τον συνηθισμένο τρόπο ζωής τους και να αλλάξουν κάτι σ΄ αυτή, ώστε να βελτιώσουν την υγεία τους.

Οι περισσότεροι μου έχουν δηλώσει πως άλλαξε η ζωή τους κατά πολύ προς το καλύτερο, γιατί παρ΄ ότι

δεν εξαφανίστηκαν τα προβλήματά τους, τα αντιμετωπίζουν διαφορετικά και έτσι η επίπτωσή τους στην υγεία και τη ζωή τους είναι κατά πολύ μικρότερη. 

Δεν είναι λίγο κι αυτό. Έχω όμως σοβαρά προβληματιστεί. Ψάχνω να καταλάβω τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να ζήσουμε σύμφωνα με κάτι που πιστεύουμε πως είναι σωστό. Τι είναι αυτό που μας κρατάει δέσμιους σε συνήθειες και φόβους που αναγνωρίζουμε ότι μας βλάπτουν. Και όχι μόνον μας κρατάει δέσμιους αλλά μας εμποδίζει και να κάνουμε απλές ασκήσεις που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να απελευθερωθούμε…

Έχω καταλήξει πως αιτία είναι η υλική μας φύση. Ζούμε αυτό εδώ το παραμύθι της υλοποιημένης μας υπόστασης για κάποιο λόγο, ασφαλώς. Και λέω «ασφαλώς» γιατί τίποτα δεν υπάρχει τυχαίο σ΄ αυτό το μεγαλειώδες σύμπαν – φύση που μας περιτριγυρίζει. Όσο περισσότερο μένω και το παρατηρώ, τόσο πείθομαι για το μεγαλείο και τη σοφία που κλείνει μέσα του. Και όσο πείθομαι γι αυτή τη σοφία, τόσο ευκολότερα αφήνω στα χέρια της τις δικές μου ταλαιπωρίες…Τόσο περισσότερο πείθομαι πως το μυαλό μου και η λογική του είναι πάρα πολύ μικρά μπροστά της και παραιτούμαι από κάθε προσπάθεια για συμπεράσματα που στηρίζονται σ΄ αυτά. Και όσο παύω να εμπιστεύομαι τα «λογικά» μου συμπεράσματα τόσο καλύτερα και ευκολότερα κυλάει η ζωή μου…

Έχω πια συνειδητοποιήσει πως η «λογική» μου είναι ικανή να μου λύνει πολλά από τα προβλήματα της ύλης, αλλά είναι ανίκανη να με πάει πέρα από αυτήν. Είναι αδύνατον με λογικές σκέψεις να κατανοήσει κάποιος το τι μπορεί να συμβαίνει πέρα από την ψευδαίσθηση της ύλης. Όσο ο εγκέφαλος δέχεται τα μηνύματα των αισθήσεων, (ακούμε, μυρίζουμε, κ.λπ.) οι λειτουργίες του είναι αυτές που χρειάζεται για την διατήρησή της η υλική μας υπόσταση. Μόνον όταν αυτή η επαφή με τις αισθήσεις αποκοπεί (σταματήσει η «δημιουργία» υλικής πραγματικότητας) γίνεται αυτός ικανός να μας ανοίξει παράθυρο προς την έξω – υλική μας φύση.

Πρέπει να γίνουμε παρατηρητές! Η παρατήρηση δίχως κριτική, με όλη μας την προσοχή σε αυτό που παρατηρούμε (mindfulness - ενσυνειδητότητα), βοηθάει πολύ προς αυτή την κατεύθυνση. 

Καταλαβαίνω πως σας κούρασα…

Θα σταματήσω εδώ για σήμερα και ίσως συνεχίσω μια άλλη φορά.

Με αγάπη