Συνεχίζουμε σήμερα το θέμα της προηγούμενης ανάρτησης με τη
πληροφορία ότι ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αλλάζει τις συνδέσεις των
κυττάρων του δημιουργώντας καινούργιους «δρόμους» μέσα του ανάλογα με τη χρήση
που εμείς κάνουμε όσο ζούμε. Η ικανότητά του αυτή έχει ονομαστεί «νευροπλαστικότητα».
Είναι η «έξυπνη» αντίδραση του εγκεφάλου στον τρόπο που εμείς σκεπτόμαστε και δρούμε,
ώστε να περιορίζεται στο ελάχιστο η απώλεια ενέργειας προς όφελος του οργανισμού
μας.
Τους δρόμους που χρησιμοποιούμε συχνότερα τους κάνει όλο και περισσότερο βατούς, ώστε πολύ πιο γρήγορα τα ερεθίσματα να φτάνουν στον προορισμό τους. Τους δρόμους που δεν χρησιμοποιούμε συχνά
τους «χορταριάζει» όπως λέει ο Γερμανός νευροβιολόγος Gerald Hunter στο βιβλίο του «Η βιολογία του φόβου». Τους κάνει πιο δύσβατους δηλαδή, για να μην χάνει ενέργεια άδικα ο εγκέφαλος διατηρώντας συνδέσεις που δεν χρησιμοποιούμε.Έτσι όσο περισσότερο χρησιμοποιούμε τον δρόμο που οδηγεί τα
ερεθίσματα στο κέντρο του στρες, τόσο πιο εύκολα τα ερεθίσματα του
περιβάλλοντος θα οδηγούνται προς αυτό, αυξάνοντας το άγχος μας και βλάπτοντας
την υγεία μας. Ταυτόχρονα, ο δρόμος που οδηγεί τα ερεθίσματα στο κέντρο της ανταμοιβής
και της χαράς, θα γίνεται όλο και πιο δύσβατος με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και
πιο δύσκολο να χαρούμε με κάτι και να νιώθουμε καλά, φτάνοντας τελικά στην
κατάθλιψη…
Πόσο «ψυχικό» ακούγεται αυτό; Είναι όπως βλέπετε καθαρή φυσιολογία.
Τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου.
Γι αυτό και μπορεί να αντιμετωπιστεί πρακτικά με ασκήσεις
απλές που μειώνουν τη λειτουργία του δρόμου που οδηγεί στο κέντρο του στρες
αναγκάζοντας τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος να κατευθύνονται συχνά σε άλλου
δρόμους, ένας από τους οποίους είναι και ο δρόμος προς το κέντρο της ανταμοιβής
και της χαράς όπου εκκρίνεται η γνωστή ορμόνη ντοπαμίνη, που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα.
Αυτό μπορεί να το πετύχει ο καθένας με τις διάφορες ασκήσεις
χαλάρωσης που σας έχω δώσει σε μικρά βίντεο στο κανάλι μου στο YouTube (μυϊκή χαλάρωση,
αναπνευστική χαλάρωση, χαλάρωση με την κίνηση των ματιών (EMDR), χασμουρητό κ.α). Αν αποφασίσει
κάποιος να τις κάνει συχνά κατά τη διάρκεια της ημέρας, κάθε δύο ώρες από την στιγμή
που θα ξυπνήσει το πρωί, μέσα σε τρεις περίπου εβδομάδες θα αρχίσει να νιώθει
καλύτερα. Το άγχος του θα αρχίσει να μειώνεται και πράγματα που περνούσαν
απαρατήρητα, όπως το κελάϊδισμα πουλιών, οι μυρωδιές λουλουδιών, τα χρώματα ενός
ηλιοβασιλέματος, θα αρχίσουν να του δημιουργούν ευχάριστο συναίσθημα που θα αυξάνει
όσο αυτός συνεχίζει να ασκείται στη μείωση της λειτουργίας του δρόμου του
στρες. Θα αρχίσει και πάλι να απολαμβάνει δηλαδή τις ομορφιές τη ζωής που τον άφηναν αδιάφορο μέχρι τότε.
Δεν θα ξεχάσω την εμπειρία μου με μία φίλη που πριν από πολλά χρόνια είχε φτάσει σε ακραίο σημείο κατάθλιψης λόγω πολλών προβλημάτων επαγγελματικών. Θυμάμαι πως στην ερώτησή μου μπροστά στο παράθυρο που βλέπει στον γεμάτο λουλούδια κήπο μου «δεν σου κάνουν καμία εντύπωση τα τόσα χρώματα αυτών των λουλουδιών;» πήρα την απάντηση «ποια λουλούδια;»… Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Παρ΄ ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα με την όρασή της, στη ουσία ήταν τυφλή…
Δεν
ήταν ψυχική η τύφλωσή της. Ήταν εγκεφαλική. Γι αυτό και μετά από κάποιες μέρες
συστηματικής τακτικής άσκησης στο σταμάτημα της αντίδρασης του στρες αναφώνησε
με χαρά: Λένα μου βλέπω τα λουλούδια!!!
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου