Το στρες της χαλάρωσης

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η γνωστή τεχνική χαλάρωσης «mindfulness» που είναι στην ουσία χαλάρωση μέσω συγκέντρωσης του νου σε αυτό που συμβαίνει στο «τώρα» μας, είναι πολύ διαδεδομένη στο εξωτερικό και διδάσκεται σε αρκετά πανεπιστήμια. Έρευνες έχουν δείξει πως βοηθάει πολύ στην διαχείριση του στρες.

Δεν είναι όμως αυτή, παρά μία τεχνική χαλάρωσης. Και υπάρχουν πολλές. Δεν είναι η μόνη, ούτε η καλύτερη, κατά την άποψη που τολμώ να εκφράσω μετά από 15 χρόνια συνεχούς προσπάθειας να βοηθήσω άτομα να διαχειριστούν το στρες τους με ασκήσεις χαλάρωσης.

Η 15ετής αυτή εμπειρία μου επιτρέπει να μιλήσω με αρκετή βεβαιότητα για το θέμα, μια που
κάποιος αναγνώστης αυτής εδώ της ιστοσελίδας μου το ζήτησε σε σχόλιό του σε προηγούμενο σχετικό άρθρο.

Σας εξηγώ λοιπόν:

Όταν ένα άτομο έχει αντιμετωπίσει κάποιο πολύ έντονο στρες στη ζωή του στην παιδική ή και πιο ώριμη ηλικία και δεν έχει την τύχη να βρεθεί δίπλα του κάποιος να το βοηθήσει να το διαχειριστεί σωστά, το άτομο αυτό έχει μάθει να αντιδρά με την αντίδραση του στρες στα περισσότερα από τα ερεθίσματα που παίρνει από το περιβάλλον*. Ο δρόμος δηλαδή του στρες στον εγκέφαλό του έχει γίνει «λεωφόρος», όπως λέει στο βιβλίο του «Η βιολογία του φόβου» ο νευρολόγος HUTHER GERALD και όπως σας έχω εξηγήσει και εγώ σε μικρό βίντεο στο κανάλι μου (youtube).

Όταν λοιπόν προσπαθήσει αυτό το άτομο αργότερα στη ζωή του να μάθει να χαλαρώνει, η νέα αυτή εμπειρία, είναι ικανή να του δημιουργήσει και πάλι την αντίδραση του στρες, ανεξάρτητα από τη λογική του, γιατί αυτόν τον δρόμο έχει μάθει να χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός του. Αν μάλιστα του ζητηθεί να προσπαθήσει να μείνει συγκεντρωμένος στο παρόν, παρατηρώντας την ανάσα του ή τα συμπτώματα του στρες που νιώθει στο κορμί του (όπως συμβαίνει με την τεχνική mindfulness), μπορεί η αντίδραση του στρες να γίνει ακόμη πιο έντονη και να οδηγηθεί το άτομο σε πανικό.

Αυτό είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζει όποιος διδάσκει ή διδάσκεται ασκήσεις χαλάρωσης.

Υπάρχουν και άλλοι τρόποι όμως, για να σταματήσει κάποιος τον δρόμο που οδηγεί στην αντίδραση του στρες. Τρόποι που δεν δημιουργούν την ίδια αντίδραση στον εγκέφαλο, γιατί δεν φέρνουν το άτομο αντιμέτωπο με το πρόβλημά του. Δύο τέτοιοι τρόποι είναι η μυϊκή χαλάρωση και το EFT.

Μυϊκή χαλάρωση: Δυνατό σφίξιμο και μετά  χαλάρωση διαδοχικά των διαφόρων μυών του σώματος (χέρια, πόδια, κοιλιά, πρόσωπο). Υπάρχει μικρό βίντεο σχετικό στο κανάλι μου (Youtube) για την χαλάρωση των παιδιών. Ισχύουν τα ίδια και για τους ενήλικες. Όποιος επιθυμεί μπορεί να το δει κάνοντας κλικ εδώ.

EFT: η μέθοδος είναι γνωστή και ως “tapping”.  Υπάρχουν πολλά βίντεο σχετικά γι αυτήν στο διαδίκτυο. Κατ΄αυτήν γίνονται μικρά μαλακά χτυπήματα με τα δάχτυλα σε διάφορα σημεία του προσώπου και του σώματος, που είναι σημεία βελονισμού σχετικά με συναισθήματα και το άτομο οδηγείται σε χαλάρωση. 

  

Με τις δύο αυτές μεθόδους, μπορεί το άτομο να χαλαρώσει τόσο ώστε να είναι δεκτικό στη συνέχεια στην αναπνευστική χαλάρωση ή όποια άλλη τεχνική χαλάρωσης πρόκειται να του διδαχθεί. Είναι καλό να χρησιμοποιείται μία ή και οι δύο από τις πιο πάνω μεθόδους αρχικά σε άτομα που βιώνουν πολύ έντονη αντίδραση στρες. 

Με αγάπη

*Σε αυτό αναφερόμαστε συνήθως ως «μετατραυματικό στρες».