Ζωή στο παρόν

Το υποσυνείδητό μας είναι γεμάτο από εικόνες και εμπειρίες που αποκτήσαμε παρακολουθώντας από μικρά παιδιά τους άλλους γύρω μας. Μέχρι την ηλικία των 8 περίπου ετών, ο εγκέφαλος των παιδιών, όπως έχουμε πολλές φορές πει, λειτουργεί στις συχνότητες της ύπνωσης (κύματα θήτα και άλφα, στο ηλεκτροεγκεφαλογράφημα). Γι αυτό και τα μικρά παιδιά ρουφούν σαν σφουγγάρια τις αντιδράσεις όλων όσων βρίσκονται στο περιβάλλον τους. Ο λόγος είναι προφανής. Πρέπει τα μικρά παιδιά να μάθουν από τους μεγαλύτερους πώς να αντιμετωπίζουν τη ζωή…

Ωστόσο αυτές οι γνώσεις, δεν είναι πάντα οι καλύτερες… Και σαν ενήλικες, πολλές φορές, συνειδητοποιούμε πως εμείς θα κάναμε τα πράγματα καλύτερα. Μόνο που τελικά δεν το κάνουμε και με απόγνωση πολλές φορές βλέπουμε να
επαναλαμβάνουμε στη δική μας ζωή συμπεριφορές των γονέων ή άλλων συγγενών μας που στην ουσία θεωρούμε λανθασμένες.

Και τότε καταλήγουμε με απογοήτευση να πιστεύουμε στην κληρονομικότητα και πως οι συμπεριφορές αυτές «είναι στο DNA μας»…

Δεν είναι έτσι όμως. Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε αυτές τις συμπεριφορές, αν δεν μας αρέσουν και να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή μας. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε γι αυτό είναι να μάθουμε να επαναφέρουμε συχνά το νου μας στο παρόν και να μην τον αφήνουμε να χάνεται σε άσκοπες συνεχείς σκέψεις.

Όταν ζούμε στο παρόν και παρατηρούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας με προσοχή, η τωρινή λογική μας οδηγεί τις αντιδράσεις μας σε οτιδήποτε μας συμβαίνει. Συμπεριφερόμαστε, δηλαδή, σύμφωνα με την τωρινή λογική μας. Αν όμως αφήνουμε το νου μας να παρασύρεται συνεχώς από διάφορες σκέψεις, τον έλεγχο των αντιδράσεών μας παίρνει το υποσυνείδητό μας, αφού η λογική μας είναι απασχολημένη. Και τότε, οι αντιδράσεις μας είναι παρόμοιες με αυτές των ατόμων που επηρέασαν την παιδική μας ηλικία, όσο και αν δεν το επιθυμούμε. Χάνουμε, δηλαδή, τον έλεγχο της ζωής μας.

Γι αυτό είναι πολύ σημαντική άσκηση για τη ζωή μας η επαναφορά της προσοχής μας στο παρόν, όσο πιο συχνά μπορούμε. Η παρακολούθηση για λίγο της αναπνοής μας ή των χτύπων της καρδιάς μας είναι από τις πιο εύκολες ασκήσεις που μπορεί να κάνει κάποιος γι αυτό τον σκοπό. Όπου και αν βρισκόμαστε, είναι πολύ εύκολο να στρέψουμε για λίγο την προσοχή μας σε μία από αυτές τις λειτουργίες του οργανισμού μας, για να σταματήσουμε με τον τρόπο αυτό τη φλυαρία του νου μας και να πάρουμε τον έλεγχό του στα χέρια μας. Όσο πιο συχνά, ασκούμαστε σε αυτό, τόσο καλύτερο έλεγχο της ζωής μας θα έχουμε.

Αυτό είναι ουσιαστικά μέρος του γνωστού «mindfulness” που διδάσκεται στα πανεπιστήμια του εξωτερικού για βελτίωση της υγείας και της ζωής.

Στις σχέσεις μας με τους άλλους, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η εστίαση της προσοχής μας στα λόγια και τις εκφράσεις του προσώπου και του σώματος του άλλου που έχουμε απέναντί μας. Αν παρατηρούμε αυτά με προσοχή, βρισκόμαστε στο παρόν και οι αντιδράσεις μας θα είναι σύμφωνες με την τωρινή λογική μας. Αν όμως καθώς ο άλλος μιλάει ή φωνάζει αφήνουμε σκέψεις και μνήμες να μας κατακλύζουν, η συμπεριφορά μας δεν θα είναι αυτή που θα θέλαμε. Το υποσυνείδητό μας θα οδηγεί τα λόγια και τις πράξεις μας και θα έχουμε χάσει τον έλεγχο των αντιδράσεών μας, πράγμα που μπορεί να βλάψει τις σχέσεις μας, παρ' ότι δεν επιθυμούμε κάτι τέτοιο.

Χρειάζεται να μάθουμε να ασκούμαστε συχνά στην επαναφορά της λειτουργίας του νου μας στο παρόν, αν θέλουμε να ζήσουμε τη ζωή που επιθυμούμε.

Με αγάπη