Το καλύτερο φάρμακο...

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ο εγκέφαλος σκέφτεται με εικόνες. Οι λέξεις και οι φράσεις αντιπροσωπεύουν

εικόνες. Στις εικόνες το «μη» και το «δεν» δεν έχουν καμία σημασία, γι αυτό και δεν μπορούμε να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε πράγματα που μας παιδεύουν.

Αν σκεφτούμε δηλαδή «δεν θα καπνίσω σήμερα» η εικόνα στο νου μας που σχηματίζεται είναι αυτή του εαυτού μας να καπνίζει… Αν σκεφτούμε «δεν θα ξαναθυμηθώ τα άσχημα λόγια που μου είπες» η εικόνα στο νου μας που σχηματίζεται είναι αυτή της στιγμής που ακούγαμε τα άσχημα λόγια…

Δεν μπορούμε, με λίγα λόγια, να απαλλαγούμε από σκέψεις ή καταστάσεις που μας παιδεύουν, μόνο και μόνο με το να θέλουμε να τις βγάλουμε από το μυαλό μας. Όσο περισσότερο θέλουμε να απαλλαγούμε από αυτές, τόσο περισσότερο
αυτές θα μας παιδεύουν, γιατί η «εικόνα» τους θα έρχεται συνεχώς στον νου μας.

Τι θα κάνουμε, λοιπόν; Θα με ρωτήσετε.

Η λύση κρύβεται στις αργές και συνειδητές αναπνοές.

Ο εγκέφαλός μας ευτυχώς, τώρα γνωρίζουμε, πως έχει νευροπλαστικότητα. Μπορεί, δηλαδή, και αλλάζει τις διασυνδέσεις των κυττάρων του ανάλογα με το πώς εμείς τον χρησιμοποιούμε. Οι νευρικοί δρόμου που χρησιμοποιούμε πιο συχνά γίνονται «λεωφόροι» κατά τον Γερμανό νευρολόγο Gerald Hüther, όπως περιγράφεται πολύ αναλυτικά στο βιβλίο του «η βιολογία του φόβου». Οι νευρικοί δρόμοι που δεν χρησιμοποιούμε συχνά, «χορταριάζουν» και τελικά «κλαδεύονται» από τον εγκέφαλο ως «άχρηστοι», δυστυχώς, για εξοικονόμηση ενέργειας.

Μένει σε μας λοιπόν, να αποφασίσουμε ποιους δρόμους θέλουμε να κάνουμε λεωφόρους και ποιους να αφήσουμε να χορταριάσουν… 

Σκεφθείτε το αυτό καλά!

Αν κάθε φορά που κάποια σκέψη παιδεύει το νου μας εμείς στρέφουμε τη προσοχή μας στην αναπνοή μας προσπαθώντας να την κάνουμε πιο αργή, ο δρόμος που οδηγεί τα ερεθίσματα στο κέντρο του στρες του εγκεφάλου, χορταριάζει όλοι και πιο πολύ, μειώνοντας όλο και περισσότερο το άγχος μας. Αρκεί να στρέφουμε την προσοχή μας συχνά, όσο πιο συχνά μπορούμε, στην αναπνοή μας και να προσπαθούμε να την κάνουμε πιο αργή, επιμηκύνοντας ιδιαίτερα την εκπνοή μας, γιατί αυτή ερεθίζει το νεύρο της χαλάρωσης (πνευμονογαστρικό).

Η άσκηση αυτή της αργής και συνειδητής αναπνοής, «χορταριάζει» τον δρόμο του στρες με δύο τρόπους. 1) Η αραίωση των αναπνοών σε 6 /λεπτό σταματάει την αντίδραση του στρες και 2) η συγκέντρωση του νου στην αναπνοή σταματάει τις άσκοπες σκέψεις και σταματάει και πάλι την αντίδραση του στρες.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πω πως η άσκηση στην συνειδητή αργή αναπνοή είναι το καλύτερο φάρμακο για όλες τις περιπτώσεις. Γι αυτό μην σας φαίνεται παράξενο αν για κάθε πρόβλημα, σας συστήνω αυτές σαν την καλύτερη λύση. Όταν η αντίδραση του στρες σταματάει στον εγκέφαλο, μπορεί αυτός και βελτιώνει όλες τις λειτουργίες του (δεν χρειάζεται υποδείξεις), οδηγώντας τον οργανισμό σε σωστή λειτουργία.

Βάλτε της αργές συνειδητές αναπνοές στη ζωή σας και θα με θυμηθείτε, βλέποντας τα πράματα να πηγαίνουν όλο και καλύτερα για σας, όποιο πρόβλημα και αν σας απασχολεί. Αναπνέετε αργά και απόλυτα συνειδητά από την μύτη πάντα, κρατώντας λίγο την αναπνοή σας μεταξύ εισπνοής και εκπνοής,  λέγοντας μέσα σας «εισπνέω»… «κρατάω»… «εκπνέω»………….. Φροντίστε η εκπνοής σας να είναι λίγο πιο μεγάλη από την εισπνοή σας και στο τέλος κάθε αναπνοής μετράτε τις αναπνοές σας (1,2,3 κ.λπ)

10 Τέτοιες αργές συνειδητές αναπνοές, αν συνηθίσετε να τις κάνετε συχνά μέσα στην ημέρα σας (κάθε δύο ώρες αν είναι δυνατόν) θα αλλάξουν τελείως την υγεία και τη ζωή σας προς το καλύτερο. Δοκιμάστε το, δεν έχετε να χάσετε τίποτα, άλλωστε. Και ενημερώστε με.

Με αγάπη