Αντικειμενικότητα και συγχώρεση...

Έχω δύο φίλους, που ενώ αγαπιούνται κατά βάθος, στην καθημερινότητά τους

παιδεύονται να μείνουν νηφάλιοι, όταν είναι μαζί,  γιατί η συμπεριφορά του ενός ενοχλεί την συμπεριφορά του άλλου… Τα καλοκαίρια, λόγω συνθηκών, ζουν πολύ κοντά ο ένας  στον άλλον.

Ο ένας μου έλεγε σήμερα στο τηλέφωνο,  πόση πρόοδο έχει κάνει μετά από τις συμβουλές μου.

-Τα καταφέρνω να μην απαντάω, μου είπε, έστω και αν, βρε παιδί μου, οι κουβέντες και οι συμπεριφορές με βγάζουν από τα ρούχα μου… Ελπίζω πως θα τα καταφέρω μέχρι τέλους, να διατηρήσουμε μια ισορροπία ετούτο το καλοκαίρι.

Και η δική μου απάντηση:

-Τι σε κάνει να πιστεύεις πως έχεις δίκιο; Μπορεί η συμπεριφορά που σε ενοχλεί να μην είναι πραγματικά ενοχλητική αλλά εσύ να την εκλαμβάνεις σαν τέτοια…

-Τι λες τώρα… μου απάντησε. Κάποια πράγματα είναι αντικειμενικά. Κάποιες συμπεριφορές είναι απαράδεκτες…

-Αντικειμενικά για ποιον; Ρώτησα. Για εσένα που βλέπεις τα πράγματα όπως τα βλέπεις (και για όσους συμφωνούν μαζί σου) ή για εκείνον που βλέπει τα πράγματα όπως εκείνος τα βλέπει  (και για όσους συμφωνούν μαζί του)…

Έμεινε βουβός στην άλλη άκρη του τηλεφώνου…

Και η συζήτηση εξελίχτηκε ως εξής: 

Δεν συγχωρούμε προσπαθώντας να καταπνίγουμε τα συναισθήματά μας. Συγχωρούμε επειδή κατανοούμε πως η αλήθεια του καθενός προκύπτει από την δική του αντίληψη για τα πράγματα, που έχει δημιουργηθεί και καταγραφεί στο υποσυνείδητο, από τις συνθήκες της ζωής του.

Συγχωρούμε επειδή κατανοούμε πως η αντίληψη του καθενός δημιουργεί την δική του αλήθεια και χρειάζεται γνώση και συνεχής προσπάθεια για να μην παίρνουμε τις συμπεριφορές των άλλων προσωπικά, ώστε να μας πονούν και να μας δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα.

Πονάμε από την συμπεριφορά κάποιου άλλου, όταν η δική μας αντίληψη γι αυτήν διαφέρει από την αντίληψη εκείνου που έχουμε απέναντί μας. Αλλά ο καθένας μας έχει μεγαλώσει με άλλα βιώματα, που τον έχουν πλάσει και διαμορφώσει σαν προσωπικότητα. 

Το θετικό  θα είναι, όταν μία συμπεριφορά δεν μας αρέσει, αντί να  «ακονίζουμε τα μαχαίρια μας» ή να καταπνίγουμε το αρνητικό μας συναίσθημα, εμείς να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά και καλύτερα (όπως εμείς θα θέλαμε να μας συμπεριφερθούν) ξέροντας πως  έτσι βελτιώνεται η ενέργεια που υπάρχει τριγύρω μας, κάνοντας τη ζωή πιο υποφερτή για όλους. Αυτό μας γεμίζει θετικό συναίσθημα και μας χαρίζει υγεία και καλή ζωή.

Ο Γκάντι έλεγε: Πιπέρι έχουν, πιπέρι μου δίνουν. Ζάχαρη έχω, ζάχαρη τους δίνω…

Με αγάπη