Περί...Ανάστασης

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Ο Χριστός, όπως λέει η θρησκεία μας, δεν απέφυγε την γήινη ταλαιπωρία του. Έφτασε στο τέλος του μαρτυρίου του, αγόγγυστα. Ζώντας μια ανθρώπινη ζωή, άνθρωπος μεταξύ των ανθρώπων, σταυρώθηκε,  διαλέγοντας, όμως, να συγχωρέσει όλους όσους τον ταλαιπώρησαν (πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ
οίδασι τι ποιούσι) προκειμένου να εγκαταλείψει την υλική του υπόσταση  και να αναληφθεί, καθαρό πνεύμα, στους ουρανούς…

Το μήνυμα σαφέστατο! Πόσο, όμως, μας το έχουν εξηγήσει σωστά ώστε να το καταλάβουμε;

Ο Γολγοθάς, περιμένει κάθε άνθρωπο στη γη, αφού ο ίδιος ο Θεός, κατά την θρησκεία, ζώντας εδώ με ανθρώπινη μορφή δεν τον απέφυγε...

Συμπέρασμα : Στην ζωή, την σταύρωση με διάφορους και ποικίλους τρόπους, κανείς δεν θα την αποφύγει…

Ωστόσο η αναγνώριση της βαθύτερης ενότητας των πάντων κάτω από έναν κοινό «Πατέρα»* στην γαλήνη της αγκαλιάς του οποίου μπορεί να βρεθεί όποιος καταφέρει να συγχωρέσει τόσο τον εαυτό του όσο και όσους, κατά καιρούς, τον πίκραναν ή τον ταλαιπώρησαν, λυτρώνει από το μαρτύριο της γήινης ζωής και οδηγεί στην πνευματικότητα…

Για μένα, αυτό είναι το νόημα της «σταύρωσης» της Χριστιανοσύνης και όχι τα χρυσοποίκιλτα άμφια, οι τυμπανοκρουσίες, οι αιματηρές  θυσίες αθώων αρνιών, και τα ψεύτικα Φώτα…

Συγχώρεση ζητούν με την «καρδιακή προσευχή» τους οι ασκητές του Αγίου Όρους, (Κύριε ημών Ιησού Χριστέ ελέησόν με) το ίδιο ζητάει και ο Χαβανέζος ψυχίατρος Hew Len με τον περίφημο διαλογισμό του, το «Ho’ oponopono», κατά τον οποίο το μόνο που προτείνει να λέει κάποιος, για να λυτρωθεί από τα προβλήματά του είναι «σ’ αγαπώ, σε ευχαριστώ, συγγνώμην»…

Ο κόσμος ολόκληρος με τα προβλήματά του είναι κατασκεύασμα των αισθήσεών μας, σύμφωνα με την φυσική και την βιολογία. Φτιάχνεται μέσα από εμάς για εμάς…  Η ευθύνη μας λοιπόν για ότι βιώνουμε και ότι υπάρχει γύρω μας  είναι μεγάλη. Όσο δεν μπορεί να το αντιληφθεί αυτό κάποιος, δύσκολα καταλαβαίνει γιατί πρέπει να ζητήσει συγγνώμη, προκειμένου να λυτρωθεί ψυχικά και κατά συνέπεια και σωματικά.

Όσο η ανάληψη προσωπικής ευθύνης για τη ζωή που βιώνει η ανθρωπότητα στη γη δεν γίνεται κατανοητή, τόσο δυσκολότερο γίνεται το να βελτιωθεί αυτή η ζωή για όλους μας…

Μπορεί να γιορτάζουμε κάθε χρόνο την Ανάσταση, δεν θα την βιώσουμε όμως, πραγματικά, αν δεν αντιληφθούμε την ευθύνη που έχουμε όλοι για την σταύρωση που υφίσταται η ανθρωπότητα στη γη και δεν μάθουμε να συγχωρούμε όσους μας πίκραναν, αλλά και να ζητάμε συγγνώμη από όσους ταλαιπωρούνται, τόσο τον  ίδιο μας τον εαυτό, όσο και όλους τους άλλους…

Γι αυτό και εγώ εφέτος, αντί για «Καλό Πάσχα» θα σας πω...

«Σας αγαπώ, σας ευχαριστώ που υπάρχετε στη ζωή μου και επικοινωνούμε και συγγνώμη για ότι αρνητικό έχω δημιουργήσει σε τούτο τον κόσμο (μέρος του οποίου είστε και εσείς) από άγνοια, άθελά μου, έως τώρα»

Να είστε καλά!

*Είμαστε όλοι κύματα ενός απέραντου ωκεανού ενέργειας, ο καθένας διαφορετικός και ανεπανάληπτος, λόγω των συνθηκών που τον δημιούργησαν, ωστόσο ουσιαστικά είμαστε ο ίδιος ο ωκεανός...