Η "πραγματικότητα" και πώς θα την αλλάξουμε (2ο, τελευταίο)

Γεια  σας φίλες και φίλοι μου

Συνεχίζω σήμερα και ολοκληρώνω το προηγούμενο άρθρο μου με το 2ο μέρος του.

       

Τα σήματα λοιπόν που έχουν σχέση με τους φόβους μας και με όσα εμείς θεωρούμε σημαντικά είναι αυτά που φτιάχνουν την «πραγματικότητα» μέσα στην οποία ζούμε…

Δεν μας φταίει κανένας άλλος, αν η πραγματικότητά μας δεν είναι αυτή που επιθυμούμε. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό,
γιατί μόνον τότε θα μπορέσουμε να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή μας και να την αλλάξουμε.

Το να κατηγορούμε άλλους, (πολιτικούς, μετανάστες, τζιχαντιστές…) είναι εύκολο αλλά δεν λύνει το πρόβλημα της ζωής μας. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνον από εμάς του ίδιους. Εμείς πρέπει να καθαρίσουμε το υποσυνείδητό μας από τους φόβους που έχει αποθηκεύσει με τα χρόνια, από τον τρόπο της ζωής και σκέψης μας, και να αρχίσουμε να «βλέπουμε» με πίστη μπροστά μας τη ζωή που ονειρευόμαστε, ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε συνθήκες.

Αν ονειρευόμαστε, έχοντας βαθιά μέσα μου την πεποίθηση πως αυτό το όνειρο είναι πολύ μεγάλο για να πραγματοποιηθεί, σίγουρα δεν θα το απολαύσουμε ποτέ πραγματοποιημένο.

Το θαύμα εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από την πίστη μας. Αν πιστεύουμε τόσο πολύ στο όνειρό μας ώστε να νιώθουμε ήδη ευτυχισμένοι σαν να το ζούμε πραγματικά, τότε η υλοποίησή θα είναι πολύ σύντομη.

Στη φυσική είναι πολύ γνωστό το πείραμα της διπλής σχισμής. Το έχουμε συζητήσει και σε παλαιότερες αναρτήσεις. Το πείραμα έχει αποδείξει πως η ύλη δημιουργείται όπου υπάρχει παρατηρητής και δεν είναι αυτή τίποτ΄ άλλο, παρά συμπυκνωμένη ενέργεια.

Η ύλη αποτελείται από άτομα, όπως όλοι γνωρίζουμε. Τα σωματίδια που αποτελούν τα άτομα, που ονομάζονται κβάντα (ηλεκτρόνια, πρωτόνια κ.λπ) λειτουργούν σαν υλικά σωματίδια όταν τα παρατηρεί κάποιος, άλλως, υπάρχουν σαν ενέργεια και μόνον.

Είναι και αυτή η διαπίστωση, μία επιστημονική πραγματικότητα, όσο και αν δεν μπορεί να την αντιληφθεί το, σχετικά μικρής ικανότητας, κομπιούτερ του εγκεφάλου μας…

Συνδέοντας λοιπόν την προηγούμενη σχετική ανάρτηση με την σημερινή καταλήγουμε στην πολύ σημαντική διαπίστωση πως η ύλη δημιουργείται όπου υπάρχει παρατηρητής και η δημιουργία της εξαρτάται από το ένστικτο αυτοσυντήρησής του (τους φόβους του) και από το τι θεωρεί αυτός σημαντικό.

Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από τα δεδομένα της επιστήμης, όπως αυτή έχει εξελιχθεί  στις ημέρες μας (φυσική, βιολογία).

Σε οποιεσδήποτε, λοιπόν συνθήκες και αν ζούμε, τη ζωή που επιθυμούμε μπορούμε να τη ζήσουμε, όχι ψάχνοντας ανάμεσα στους άλλους να βρούμε ποιος μας φταίει, αλλά μπαίνοντας μέσα στον εαυτό μας βαθιά και αλλάζοντάς τον. Αλλάζοντας τον τρόπο που σκεπτόμαστε και αισθανόμαστε, γιατί μέσα μας φτιάχνεται ο κόσμος, όσο δύσκολο και αν είναι να το κατανοήσουμε αυτό.

Πρέπει να αντικαταστήσουμε τις σκέψεις  και τα συναισθήματα φόβου και ανασφάλειας με σκέψεις αγάπης, συμπόνιας και κατανόησης των προβλημάτων που κουβαλάει από άγνοια ολόκληρη η ανθρωπότητα και να πιστέψουμε με όλη τη καρδιά μας στην τεράστια δημιουργική δύναμη που κρύβουμε όλοι μέσα μας, ώστε να την εμπιστευθούμε απόλυτα να δημιουργήσει αυτή μέσα από εμάς, για εμάς, τη ζωή που ονειρευόμαστε, όπως ακριβώς ένα μικρό φασόλι εμπιστεύεται απόλυτα τη δύναμη που κρύβεται μέσα του και το κάνει να βγάζει ρίζες, φύλλα, βλαστούς, λουλούδια και καρπούς.

Δύσκολο! το ξέρω... Όχι όμως ακατόρθωτο, σας βεβαιώνω. 

Με αγάπη