Ο εγκέφαλος της καρδιάς μας (22)

Μέσα από το αχανές πεδίο ενέργειας και πληροφορίας που μας περιτριγυρίζει,  έχει δοθεί στον άνθρωπο μέσω των αισθήσεών του η δυνατότητα να ζει αυτός σε έναν παράδεισο. Αυτόν που οι αισθήσεις του δημιουργούν. 

Του δόθηκε όμως (προϊόν της εξέλιξης των ειδών) και ένα κομπιούτερ μέσα στο κρανίο του, το οποίο εκτός από την επεξεργασία των πληροφοριών που εισπράττει από το περιβάλλον για τη δημιουργία αυτού του παραδείσου, έχει και την ικανότητα να δημιουργεί συνειρμούς και σκέψεις, οι οποίες με τη σειρά τους ως ενέργειες επηρεάζουν αυτό το περιβάλλον…

Οι δυνατότητες των αισθήσεών μας είναι δεδομένες και έτσι ο παράδεισος είναι ο τόπος της κατοικίας μας στη γη, αφού μέσα σε αυτόν (μέσα σε όλα όσα θαυμαστά υπάρχουν για τις αισθήσεις μας στην φύση που μας περιτριγυρίζει) ζούμε και πράττουμε.

Το τι πράττουμε όμως, εξαρτάται από τους συνειρμούς και τις σκέψεις που δημιουργεί το κομπιούτερ μας… (ελεύθερη βούληση…).  Η ενέργεια που παράγεται από τις σκέψεις μας, (ο όφις της Χριστιανοσύνης, λόγω του σχήματος που αποδίδει την ροή της ενέργειας) έχει μετατρέψει αυτόν το παράδεισο σε κόλαση.

Ο λόγος είναι, πως οι σκέψεις αυτές δημιουργούνται μέσα στον ίδιο εγκέφαλο, όπου κατασκηνώνει και ο αρχικός εγκέφαλος των ζώων, αυτός που κρατάει το κλειδί των βασικών λειτουργιών τους (αναπνοής και κυκλοφορίας) και το πολύ σημαντικό «ένστικτο αυτοσυντήρησης» αυτή την λειτουργία που κάνει όλους τους "απέναντι" να φαίνονται "δυνητικοί εχθροί" και να προκαλούν φόβο (αντίδραση στρες).

Έτσι οι σκέψεις δεν μπορούν εύκολα να αποδεσμευτούν από την συνύπαρξη αυτή και ελέγχονται συνήθως από τον αρχικό αυτόν εγκέφαλο, δημιουργώντας αντιπαλότητες, πολέμους και καταστροφές, μέσα από αντιδράσεις εγωιστικές. Πόσο λοιπόν πρέπει να τις εμπιστευόμαστε; 
Το άσχημο είναι πως ο εγκέφαλος αυτός του κρανίου μας, ελέγχει μέχρι τώρα και την επιστήμη, αφού αυτή είναι δικό του δημιούργημα. Έτσι γίνεται ακόμη πιο δύσκολο να πεισθεί κάποιος για την πιθανότητα η λογική του να μην είναι τόσο «λογική» όσο νομίζει…

Έφτασε όμως η ώρα που αυτή η επιστήμη διαπίστωσε πως η καρδιά μας έχει και αυτή έναν εγκέφαλο, ο οποίος όπως δείχνουν διάφορες έρευνες έχει ικανότητες που δεν διαθέτει ο  εγκέφαλος που οι άνθρωποι έχουν χρήσει μέχρι τώρα «αρχηγό»,  εκείνος δηλαδή που κατοικεί στο κρανίο μας. Μια τέτοια είναι αυτή της διαίσθησης. Έχει αποδειχθεί πειραματικά πως η καρδιά μας αντιδρά σε ερεθίσματα πριν αυτά γίνουν αντιληπτά από τον εγκέφαλο του κρανίου μας. Πριν δηλαδή αυτά γίνουν αντιληπτά από τις πέντε γνωστές αισθήσεις μας. Και έχει επίσης διαπιστωθεί πως τα σήματα που ο εγκέφαλος της καρδιάς μας στέλνει σε εκείνον του κρανίου μας, είναι πολύ περισσότερα από όσα στέλνει εκείνος στη καρδιά μας.

Αυτό, κατά την ταπεινή μου άποψη,  δείχνει πως μάλλον η καρδιά μας είναι η αντένα που μας συνδέει μεταξύ μας και με το σύμπαν με τρόπο αμεσότερο από αυτόν των πέντε αισθήσεών μας, και πως τα σήματά της στη συνέχεια επεξεργάζεται ο εγκέφαλος που κατοικεί στο … «ρετιρέ» του κορμιού μας και, ως κεντρικός συντονιστής, στέλνει αυτός ανάλογα σήματα στα διάφορα όργανα του σώματος, κανονίζοντας έτσι τη λειτουργία όλου του οργανισμού.

Η λύση, νομίζω, για μια καλύτερη ζωή είναι να αρχίσουμε να δίνουμε και πάλι (επιστήμονες και μη) σημασία  στον εγκέφαλο της καρδιάς μας, και σιγά-σιγά να αλλάξουμε συμπεριφορές.  Να ξεφύγουμε από την μίζερη εγωκεντρική, την στηριγμένη στην τετράγωνη λογική του κομπιούτερ του κρανίου μας,  που μας χαρακτηρίζει έως τώρα και να πετάξουμε προς την θαυματουργή εκείνη συμπεριφορά που στηρίζεται στην αίσθηση της ενότητας και της αγάπης, μαθαίνοντας να εμπιστευόμαστε τα σήματα που δέχεται η καρδιά μας.

Αυτό νομίζω θα βοηθήσει να εξελιχθεί γρηγορότερα και το μέρος εκείνο του εγκεφάλου που δημιουργεί τις σκέψεις και οδηγεί σε συμπεριφορές, ώστε να γίνει αυτό περισσότερο ανεξάρτητο από το αρχικό εκείνο τμήμα του εγκεφάλου που κυβερνάται από τον φόβο. Έτσι πιστεύω θα προχωρήσει και η επιστήμη σε ...θαύματα.

Θα αργήσει άραγε πολύ ακόμη η ώρα που όσοι σκεφτόμαστε με  αυτόν τον τρόπο θα πάψουμε να θεωρούμαστε «γραφικοί» ή «αιθεροβάμονες»;