Το ονειρο που γίνεται εφιάλτης (20)

Γεννιέσαι φίλε μου για να ζήσεις το όνειρο της ζωής επάνω στη γη και οι πέντε πλανεύτρες νεράιδες, οι αισθήσεις σου, υφαίνουν για σένα γύρω σου έναν παράδεισο, όσο μεγαλώνεις, για να είσαι ευτυχής.

Το κομπιούτερ όμως του εγκεφάλου σου δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Πιστεύει πως τα σήματα που του στέλνουν οι νεράιδες σου είναι και τα μόνα πραγματικά.
Δεν αντιλαμβάνεται πως είναι τόσα, απλά και μόνον γιατί τόσα χρειάζονται για να επιβιώνει ο άνθρωπος στην γη και να είναι ευτυχισμένος μέσα στο όνειρό του.  Ούτε είναι ακόμη τόσο εξελιγμένο, ώστε να μπορεί να φτιάξει την ολοκληρωμένη εικόνα, μέσα από αυτά τα ελλιπή σήματα που οι νεράιδες του στέλνουν.  

Άλλωστε αυτή η εικόνα μάλλον δεν έχει ολοκλήρωση… Γίνεται τόσο καλύτερη και πληρέστερη όσο εξελίσσεται η ζωή επάνω στη γη. Υπάρχουν τόσα σήματα εκεί έξω... που μπορούν να κάνουν την εικόνα της ζωής όλο και πιο πλουμιστή, αν μείνουν ελεύθερες οι νεράιδες να διαλέγουν... Να γίνεται το όνειρο όλο και καλύτερο...

Το κομπιούτερ όμως, ψηλά στο κεφάλι σου, θεωρεί τον εαυτό του αρχηγό! δεν ξέρει πως εκείνες, οι νεράιδες, έχουν το πάνω χέρι... Πιστεύει πως μπορεί αυτό, με τις δικές του ικανότητες, να φτιάξει μια καλύτερη εικόνα.

Γι αυτό και αρχίζει να κάνει υποθέσεις… Αντί να απολαμβάνει τα όσα παραδεισένια οι νεράιδες αισθήσεις σου του δείχνουν, εκείνο κάνει υποθέσεις, και βγάζει … ανόητα συμπεράσματα. Συμπεράσματα που στηριζόμενα στις δικές του υποθέσεις (λογική) δημιουργούν φόβους, και δεν σε αφήνουν να απολαύσεις τον παράδεισο (έστω και φανταστικό) στον οποίο ζεις. Κι έτσι το όνειρο γίνεται σιγά-σιγά εφιάλτης…  ένας εφιάλτης στον οποίο πρωταγωνιστούν οι φόβοι, καθώς και η βία και η καταστροφή στην οποία αυτοί οδηγούν.

Θα μπορέσει άραγε να ξυπνήσει έγκαιρα η ανθρωπότητα από τον εφιάλτη της και να ξαναδεί το όνειρο από την αρχή, με μία καλύτερη έκβαση, πριν καταστρέψει με τα ίδια της τα χέρια ολοκληρωτικά ετούτον τον φανταστικό παράδεισο της γης ;