Γεια σας φίλες και φίλοι
Υπάρχουν δύο νευρικά δίκτυα στον εγκέφαλο, τα οποία συμμετέχουν σε αυτό που λέμε λογική. Το Default Mode Network (δίκτυο βασικής λειτουργίας) και το Saliens Network (δίκτυο σημαντικότητας). Το πρώτο λειτουργεί όποτε κάνουμε διάφορες σκέψεις, ανασύροντας από τις μνήμες μας τους φόβους που έχουμε εκεί συσσωρεύσει, ώστε να μην οδηγηθούμε στα ίδια προβλήματα με τις νέες σκέψεις που κάνουμε. Είναι το δίκτυο που φροντίζει
το βασικό μας ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το δεύτερο είναι αυτό που βοηθάει να αναγνωρίζουμε τα σημαντικά γι εμάς πράγματα και στέλνοντας αυτά στο τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο να παίρνει αποφάσεις, καταφέρνει να κάνει τις πράξεις μας σύμφωνες με τα τωρινά μας ενδιαφέροντα.Τα δύο αυτά νευρικά δίκτυα όμως, δεν λειτουργούν ταυτόχρονα. Το ένα αναιρεί, ή μειώνει κατά πολύ, την λειτουργία του άλλου. Όταν βρισκόμαστε λοιπόν χαμένοι στις σκέψεις
μας και θέλουμε να πάρουμε κάποια απόφαση σημαντική για τη ζωή μας, η λογική
μας συσχετίζει τις σκέψεις μας αυτές με τους φόβους που έχουμε αθροίσει στη
μνήμη μας από το παρελθόν, για να μας προφυλάξει, ωστόσο αυτή η λογική δεν
οδηγεί πάντα στην καλύτερη γι εμάς απόφαση στη παρούσα μας κατάσταση, γιατί δεν
είναι σύμφωνη με τα όσα σε τούτη τη φάση της ζωής μας θεωρούμε σημαντικά.
Στηρίζεται απλά στους φόβους από τις παιδικές κυρίως εμπειρίες μας που έχουν
καταχωρηθεί στο υποσυνείδητό μας. Φόβοι οι περισσότεροι από τους οποίους είναι
άχρηστοι και κάποιοι είναι και επιζήμιοι στη τωρινή ζωή μας .
Αν λοιπόν παίρνουμε αποφάσεις για τη ζωή μας στηριγμένοι
μόνον στους φόβους του παρελθόντος, οι αποφάσεις αυτές όσο και αν τις θεωρούμε
«λογικές» δεν θα λειτουργούν πάντα προς όφελός μας σε κάθε κατάσταση. Οι αντιδράσεις μας δηλαδή μετά από πολύωρες σκέψεις δεν οδηγούν πάντα
σωστά και προς το συμφέρον μας τις πράξεις μας. Στηρίζονται κυρίως στο ένστικτο
της αυτοσυντήρησης και όχι στη λογική, με την έννοια που συνηθίζουμε να δίνουμε
σ΄ αυτήν. Αυτή η «λογική» δεν λειτουργεί πάντα υπέρ μας, και τις περισσότερες
φορές καταλήγει να είναι βλαπτική για τη ζωή μας.
Όταν λειτουργούμε έχοντας όλη την προσοχή μας στο παρόν,
απόλυτα συνειδητά δηλαδή, τότε το DMN σταματάει να λειτουργεί κι έτσι η
λογική μας, κατευθυνόμενη από το άλλο δίκτυο το Saliens, οδηγεί τις αντιδράσεις μας
σωστά, σύμφωνα με το συμφέρον μας αφού συλλέγει τις σημαντικές γι εμάς
πληροφορίες και τις στέλνει στο μέρος του εγκεφάλου που παίρνει αποφάσεις για
τις πράξεις μας.
Είναι καλό δηλαδή να σταματάμε τη φλυαρία του νου μας, όταν
θέλουμε να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις προκειμένου η λογική μας να είναι σύμφωνη
με τα τωρινά μας ενδιαφέροντα. Δεν πρέπει να αφήνουμε τους παλιούς φόβους μας
να κυβερνούν τη ζωή μας. Αυτό μπορούμε να το πετύχουμε με μερικά προσποιητά χασμουρητά
ή λίγες αργές αναπνοές με παράταση της εκπνοής μας. Αυτά μπορούν να οδηγήσουν τον
εγκέφαλό μας σε χαλάρωση και να σταματήσουν τη λειτουργία του δικτύου DMN, σταματώντας τις άσκοπες σκέψεις
μας και αφήνοντας την ευκαιρία στο άλλο δίκτυο το Saliens να
οδηγήσει τις αντιδράσεις σύμφωνα με τη λογική που στηρίζεται στα τωρινά μας
ενδιαφέροντα. Αυτή είναι η λογική που βοηθάει τη ζωή μας.
Όσο πιο πολύ εξασκούμαστε στο να φέρνουμε το νου μας στο παρόν, τόσο πιο εύκολα μπορούμε να ελέγξουμε τις σκέψεις και τις αντιδράσεις μας, ενώ ταυτόχρονα σταματώντας την αντίδραση του στρες βελτιώνουμε και την υγεία μας. Εκτός από την γνωστή τεχνική «mindfulness – ενσυνειδητότητα» με την οποία διδάσκεται αυτό, τρόπους σας έχω δώσει πολλούς κι εγώ, τόσο σε αυτή εδώ την ιστοσελίδα, όσο και στα βιβλία και στο κανάλι μου. Όλοι οι τρόποι χαλάρωσης, όπως και οι ασκήσεις της ενεργειακής εναρμόνισης βοηθούν στο σταμάτημα της αντίδρασης του στρες και στην επαναφορά του νου μας στο παρόν. Ασκηθείτε όσο περισσότερο μπορείτε αν θέλετε να ελέγχετε τις αντιδράσεις σας και να τις κάνετε να λειτουργούν προς όφελός σας.
Ο
εγκέφαλός μας είναι φτιαγμένος για να βοηθάει πάντα τη ζωή μας. Το θέμα είναι
πως δεν μας έχει μάθει δυστυχώς κανένας πώς να τον χρησιμοποιούμε σωστά.
Με αγάπη
2 σχόλια:
Αποκλείοντας το DMN δεν διατρεχουμε τον κίνδυνο να μην επωφελουμεθα από τα λάθη και τις εμπειριες του παρελθόντος;
Τελικά, τίποτα δεν μας "προφυλάσσει"... Ότι έχουμε προγραμματίσει να ζήσουμε θα το ζήσουμε, αρκεί να είμαστε "παρόντες". Δηλαδή αν ζούμε στο "τώρα" μας, γιατί μόνον τότε γνωρίζουμε τι ακριβώς επιθυμούμε και μπορούμε να το πετύχουμε. Σε αυτή τη περίπτωση η ενέργειά μας μπορεί και υλοποιεί γιατί είναι αρμονική (δυνατή) αφού δεν την αποδιοργανώνει η αντίδραση του στρες που δημιουργούν οι φόβοι του παρελθόντος.
Αν ασχολούμαστε με τους παρελθοντικούς μας φόβους, απλά καθυστερούμε τη ροή της ζωής μας και αντιμετωπίζουμε δυσκολίες.
Δημοσίευση σχολίου