Μοναξιά και στρες

Γεια σας φίλες και φίλοι

Όπως τα εκατομμύρια των κυττάρων μας αποτελούν το σώμα μας, έτσι και τα εκατομμύρια των ανθρώπων αποτελούν την ανθρωπότητα. Είμαστε δηλαδή κύτταρα ενός μεγαλύτερου οργανισμού, ο καθένας μας μοναδικός και ανεπανάληπτος για να προσφέρει αυτό που η ανθρωπότητα χρειάζεται για την εξέλιξή της.

Ωστόσο ως κύτταρα ενός οργανισμού δεν είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε απομονωμένοι. Η κοινωνικότητα και η συνεργασία μας με τους υπόλοιπους ανθρώπους είναι απαραίτητη για την καλή λειτουργία της ανθρωπότητας. Η φύση μας έχει ετοιμάσει γι αυτό, ενώνοντας με ίνες του νεύρου της χαλάρωσης (πνευμονογαστρικό) την καρδιά με

τα κρανιακά νεύρα (μάτια, χείλη, αυτιά, φωνή). Η κοινωνικοποίηση δηλαδή, μας χαλαρώνει, μειώνει την αντίδραση του στρες  και νιώθουμε ασφαλείς.

Γι αυτό η αίσθηση της μοναξιάς, ξέρουμε όλοι πως είναι ένα αρνητικό συναίσθημα. Και σαν αρνητικό συναίσθημα διεγείρει την αντίδραση του στρες και δημιουργεί προβλήματα στην υγεία μας. Ερευνητές διαπίστωσαν πρόσφατα ότι η μοναξιά οδηγεί σε αλλαγές του εγκεφάλου (μείωση του όγκου του με μεγαλύτερη βλάβη στη λευκή ουσία και φτωχότερη εκτελεστική λειτουργικότητα). Σε βάθος δεκαετίας η εμφάνιση άνοιας βρέθηκε 50% μεγαλύτερη στα άτομα που ένιωθαν μοναξιά.

Ενώ σε άλλη πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο  Jama Network Open διαπιστώθηκε σε γυναίκες που ένιωθαν μοναξιά 27% μεγαλύτερος κίνδυνος για την εμφάνιση καρδιαγγειακού επεισοδίου.

Οι ερευνητές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, ιδιαίτερα στην εποχή μας με την ταλαιπωρία και την απομόνωση του κόσμου λόγω του γνωστού Covid-19…

Σε πρόσφατο άρθρο του Γερμανικού περιοδικού Spiegel αναφέρεται μελέτη από τον καθηγητή της ψυχολογίας Maike Luhmann, στην οποία διαπιστώθηκε πως 1 στους 5 άνω των 85 ετών Γερμανών αισθάνεται μοναξιά. Ενώ στην ηλικία 45-65 το ποσοστό είναι 1 στα 7 άτομα. Και όπως αναφέρεται, αναμένεται να επηρεάζονται όλο και περισσότεροι. Μιλάνε για μία πιθανή θανατηφόρο "επιδημία"...

Σχεδιάστηκε άραγε τόσο καλά το σατανικό παγκόσμιο παιχνίδι της αντιμετώπισης ετούτης της "πανδημίας" της εποχής μας;;;;

Είναι προσωπικό θέμα όμως η αίσθηση της μοναξιάς. Άλλος προτιμάει να είναι μόνος του και αποζητάει την μοναχικότητα για να ασχοληθεί με την ησυχία του με τα πράγματα που αγαπάει, και άλλος υποφέρει ακόμη και αν μείνει λίγη ώρα μόνος με τον εαυτό του. Αυτό που έχει σημασία είναι το συναίσθημα και μόνον. Αν είναι αρνητικό (αίσθηση μοναξιάς) οδηγεί σε νόσο. Αν είναι θετικό (αίσθηση μοναχικότητας και ελευθερίας) οδηγεί σε υγεία και ευεξία.  

Και μία παρατήρηση: Η δημιουργία (από την πιο μικρή έως την πιο μεγάλη) είναι ένα καλό όπλο κατά της μοναξιάς.

Με αγάπη