Το στρες μειώνει τη ζωή και των ζώων...

Γεια σας φίλες και φίλοι

Εδώ και αρκετά χρόνια σας μιλάω για την αντίδραση του στρες και τις βλάβες που αυτή δημιουργεί στον οργανισμό μας όταν παρατείνεται περισσότερο από την αντοχή μας.

Είναι πια αναγνωρισμένο από την επιστημονική κοινότητα πως το 90 – 95% όλων των γνωστών ασθενειών οφείλονται σε αυτή την παρατεταμένη αντίδραση. Σας το έχω πει αυτό πάρα πολλά φορές. Παρ΄ όλα αυτά στην ιατρική σχολή αυτό ακόμη δεν διδάσκεται στους μέλλοντες γιατρούς., όχι μόνον στον τόπο μας αλλά και παγκόσμια… Γι αυτό και οι περισσότεροι γιατροί

που δεν είχαν την τύχη να ενημερωθούν γι αυτό το θέμα από κάποια εξω-πανεπιστημιακή πηγή, θεωρούν όλους τους τρόπους σωστής διαχείρισης αυτής της αντίδρασης «εναλλακτικές θεραπείες»…

Στερούν έτσι από τους ασθενείς τους, πληροφορίες απαραίτητες για την καλή υγεία και προσπαθούν να τους θεραπεύσουν κυρίως με φάρμακα, αφού αυτό έχουν μάθει στις πανεπιστημιακές σπουδές τους οι οποίες ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τις φαρμακευτικές εταιρείες, που χρηματοδοτούν πολλές από τις έρευνες που διενεργούνται στα πανεπιστήμια.

Ο οργανισμός μας όμως είναι φτιαγμένος σοφά. Έχει όλες τις δυνατότητες αυτοίασης και το μόνο εμπόδιο σ΄ αυτό, είναι η παρατεταμένη αντίδραση του στρες, με τις ορμόνες (αδρεναλίνη και κορτιζόλη) και τις φλεγμονώδεις ουσίες που παράγονται κατ΄ αυτήν.

Η σωστή διαχείριση του στρες, είναι δηλαδή, το πρώτο πράγμα που κάθε ασθενής θα έπρεπε να μαθαίνει παράλληλα με την όποια φαρμακευτική θεραπεία του και ακόμη καλύτερα, θα έπρεπε αυτή να είναι το πρώτο πράγμα που θα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο από τις πρώτες τάξεις, αν θέλουμε μία πραγματική μείωση των ασθενειών παγκόσμια.

Το ξέρω πως σας κουράζω λέγοντας τα ίδια και τα ίδια, αλλά είναι πολύς ο κόσμος που υποφέρει επειδή δεν γνωρίζει αυτές τις πληροφορίες. Το αντιλαμβάνομαι κάθε φορά που μιλάω σε καινούργιο κοινό στα σεμινάριά μου και γι αυτό επιμένω να επαναλαμβάνω συχνά αυτές τις πληροφορίες θεωρώντας τες πολύ σημαντικές.

Σε πρόσφατο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Science Advances αναφέρεται πως σε έρευνα που έγινε σε μπαμπουίνους, βρέθηκε πως οι θηλυκοί μπαμπουίνοι που είχαν τις ψηλότερες τιμές κορτιζόλης στη ζωή τους είχαν και τη μικρότερη σε διάρκεια ζωή…

Η αντίδραση του στρες είναι ίδια, ξέρετε, σε όλα τα θηλαστικά. Και όσο και αν δεν έχουν οι πίθηκοι αυτοί τα ίδια προβλήματα να αντιμετωπίσουν με εμάς τους ανθρώπους (οικονομικά, κοινωνικά κ.λπ), ωστόσο η ζωή των θηλυκών αυτών ζώων είναι αρκετά στρεσογόνος, όπως λένε οι ερευνητές. Αντιμετωπίζουν προβλήματα στην ανεύρεση τροφής και νερού, πρέπει συνεχώς να βρίσκονται σε επιφυλακή για την προφύλαξη από εχθρούς, παράσιτα κ.λπ. ενώ ταυτόχρονα ανατρέφουν παιδιά και συμμετέχουν στη κοινωνική ζωή του είδους τους.

Επί 20 χρόνια ερευνητές μετρούσαν την κύρια ορμόνη του στρες (κορτιζόλη) στα κόπρανα μπαμπουίνων σε ένα πάρκο της Κένυας. Και παρατήρησαν τελικά πως τα ζώα που είχαν τα μεγαλύτερα επίπεδα της ορμόνης έζησαν κατά μέσο όρο 5,4 χρόνια λιγότερα από τα ζώα που είχαν χαμηλά επίπεδα ορμόνης.

Για τους μπαμπουίνους, που  εάν φτάσουν στην ενηλικίωση έχουν περίπου 19 χρόνια ζωής μπροστά τους, λένε οι ερευνητές, αυτό το ποσοστό αντιπροσωπεύει ένα 25% μικρότερη ζωή. Ένα διάστημα κατά οποίο τα ζώα θα είχαν αρκετό χρόνο να μεγαλώσουν 1-2 ακόμη παιδιά.

Όπως βλέπετε, δεν έχουμε μόνον εμείς οι άνθρωποι προβλήματα με την παρατεταμένη αντίδραση του στρες. Ωστόσο εμείς έχουμε τη λογική να το αντιλαμβανόμαστε αυτό, το έχουμε πια διαπιστώσει πολλές φορές ερευνητικά, και επομένως δεν δικαιολογούμαστε να μην κάνουμε κάτι ώστε να αποφύγουμε τις επιπτώσεις που αυτή η αντίδραση έχει στην υγεία και τη ζωή μας.

Με αγάπη