Πώς δημιουργούμε τη ζωή μας

 Γεια σας φίλες και φίλοι

Την άποψή μου για το πώς δημιουργούμε τη ζωή μας θα ήθελα να καταθέσω σήμερα. Δεν ξέρω πόσους θα ξενίσει, αλλά είναι η άποψη που έχω διαμορφώσει μετά από την πολυετή μελέτη του στρες, της φυσικής και της βιολογίας. Αποδέχομαι κάθε διαφωνία, αφού και εγώ ή ίδια πριν λίγα χρόνια δεν είχα την ίδια άποψη, και πιθανόν, να συμβεί το ίδιο και στο μέλλον… Να αλλάξω και πάλι άποψη, δηλαδή.

Θεωρώ λοιπόν, πως το πρώτο όργανο που αντιδρά στα σήματα (ερεθίσματα) του περιβάλλοντος είναι η καρδιά μας, όπως έχει ήδη αποδειχθεί από τις έρευνες του Ινστιτούτου heartmath της Αμερικής. Η αλλαγή της λειτουργίας της, ανάλογα με το ερέθισμα, προηγείται κλάσματα δευτερολέπτου έως δευτερόλεπτα της αντίστοιχης αντίδρασης του εγκεφάλου.

Το αίσθημα της καρδιάς μας είναι «ευχαρίστηση» ή «δυσαρέσκεια». Αυτό το αίσθημα μεταφέρεται στη συνέχεια

στον εγκέφαλο, απ΄ όπου μέσω των αμυγδαλών (δύο αδένες του εγκεφάλου, ένας σε κάθε πλευρά) ακολουθεί δρόμο είτε προς το κέντρο του στρες (δυσαρέσκεια) είτε προς το κέντρο της ανταμοιβής (ευχαρίστηση). Ο εγκέφαλος στη συνέχεια ανάλογα με το είδος του ερεθίσματος που έχει φτάσει σε αυτόν από την καρδιά, συντονίζεται με σκέψεις που υπάρχουν στο ανθρώπινο μορφογενετικό πεδίο.

Οι σκέψεις δεν είναι «δικές μας» όπως νομίζουμε. Είναι πανανθρώπινες. Κυκλοφορούν ελεύθερες στο ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο. Ο εγκέφαλός μας συντονίζεται με όσες από αυτές ταιριάζουν στο μήνυμα που του στέλνει η καρδιά μας. Και οι σκέψεις μας αυτές, στη συνέχεια, οδηγούν στην δημιουργία συναισθημάτων μέσω νευροπεπτιδίων που παράγονται στον εγκέφαλο και σε άλλα όργανα και επηρεάζουν τα κύτταρά μας… Αλλάζουν δηλαδή επιγενετικά τη λειτουργία των γονιδίων μας, αλλάζοντας έτσι την υλική μας κατάσταση.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία, υπάρχουν στάδια στα οποία μπορούμε να παρέμβουμε και να αλλάξουμε την επίδραση που κάποιο ερέθισμα του περιβάλλοντος θα έχει επάνω μας.

Κατά την άποψή μου τα στάδια αυτά είναι τα εξής:

• 1.       Να συνηθίσουμε να σταματάμε τακτικά (κάθε 2 -3 ώρες) την αντίδραση του στρες στον εγκέφαλό μας με 10-15 αργές αναπνοές  (κάτω από 6/λεπτό), ώστε να μην αφήνουμε τις ορμόνες του στρες να αποδιοργανώνουν την λειτουργία του οργανισμού μας.
• 2.       Να μάθουμε να παρατηρούμε τις σκέψεις μας και να γνωρίζουμε πως όταν αυτές είναι αρνητικές, θα οδηγήσουν σε αρνητικά συναισθήματα που θα καταστρέψουν την υγεία μας. Να καταλάβουμε πως είμαστε εμείς που δίνουμε δύναμη στις σκέψεις μας να μας καταστρέψουν… Αν τις δούμε σαν απλές σκέψεις με τις οποίες συντονίζεται ο εγκέφαλός μας και τις αφήσουμε να φύγουν δίχως να δώσουμε σ΄ αυτές μεγάλη βαρύτητα, θα ωφελήσουμε πολύ την υγεία μας, μειώνοντας τα παραγόμενα νευροπεπτίδια.
• 3.       Αν δεν καταφέρουμε να σταματήσουμε τη διαδικασία πριν από το αρνητικό συναίσθημα και φτάσουμε να το νιώσουμε, και τα νευροπεπτίδια κυκλοφορούν πια στο αίμα μας, θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε, να το ονομάσουμε αν είναι δυνατόν και να το εκφράσουμε με τρόπο που να μην βλάψει ούτε εμάς ούτε κάποιον άλλον (να φωνάξουμε, να κλάψουμε, να κλωτσήσουμε κάποιες πέτρες κ.λπ)*. Στη συνέχεια πρέπει να σκεφτούμε πως εκτός από αυτό το αρνητικό συναίσθημα έχουμε και θετικά συναισθήματα, όπως η αγάπη μας για κάποιο δικό μας πρόσωπο, ζώο ή φυτό κ.λπ.
• 4.   Να σκεφτούμε, τέλος, πως τίποτα δεν μένει ίδιο στη ζωή… Τα πάντα εναλλάσσονται… Καλά και κακά, άσχημες και όμορφες στιγμές… Αυτές οι εναλλαγές είναι που κάνουν ενδιαφέρουσες τις ώρες και τις μέρες μας. Πρέπει να νιώθουμε ευτυχείς που ζούμε!!!  

Με αγάπη

* Με τον τρόπο αυτόν τα νευροπεπτίδια μεταβολίζονται και δεν "κλειδώνουν" επάνω στους υποδοχείς των κυττάρων μας ώστε να αλλάξουν την λειτουργία των γονιδίων μας.