Η μαγική θεατρική παράσταση της ζωής!

 

Ω Θεέ μου πόσο μικρός είναι ο χρόνος του ανθρώπου σ΄ αυτή τη μαγική θεατρική παράσταση της ζωής! Πολλές φορές αναρωτιέμαι, γιατί δεν μας δίνεται περισσότερος, ώστε να προλάβουμε να καταλάβουμε αυτό που ζούμε… Και μετά συνέρχομαι απότομα, γατί σκέφτομαι πως δεν μας χρειάζεται παραπάνω χρόνος, χρειάζεται να τον χρησιμοποιήσουμε μόνον πιο σωστά... Αφού άλλωστε είναι αυτός (ο χρόνος) δημιούργημα του νου μας, του οποίου οι απίστευτες ικανότητες δεν μπορεί να αμφισβητηθούν.

Όταν, στην αρχή της ανθρώπινης παρουσίας στη γη, ζούσαμε σε άμεση επαφή με τη  φύση, δεν χρειαζόμασταν χρόνο για να κατανοήσουμε τη ζωή… Όσο όμως σιγά-σιγά

αποκοπήκαμε από την επαφή μας αυτή, τόσο απομακρυνθήκαμε και από την ικανότητα της κατανόησής της. Η ύλη που εμείς αποφασίσαμε να φτιάξουμε, μας τύλιξε στα δίχτυα της… Ο όφις της Χριστιανοσύνης μας έδιωξε από τον παράδεισο…Καταλήξαμε να κλείνουμε σε σχολειά με τέσσερες τοίχους τα παιδιά μας και να τα ταλαιπωρούμε γεμίζοντας το μυαλό τους με γνώσεις που αποσκοπούν στην δημιουργία οικονομικής ευμάρειας και όχι με γνώσεις που έχουν σχέση με την έννοια της ζωής και τη λειτουργία του πλανήτη σαν ένα νοήμον σύνολο.

Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε μεγάλο αριθμό δυστυχισμένων και άρρωστων ανθρώπων όπως και μεγάλη αύξηση της βίας (πόλεμοι στρατιωτικοί και οικονομικοί, εγκλήματα κ.λπ) αφού ο μελλοντικός στόχος όλων είναι η «καλύτερη» υλική ζωή και όχι μία ζωή γαλήνια, σε αρμονία με όλα όσα υπάρχουν επάνω στον πλανήτη.

Έναν πλανήτη που έχει και πάλι δημιουργήσει ο νους μας για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε… Τι ;;;;;

Πως η ύλη, ίσως, δεν είναι παρά δημιούργημα του νου μας και πως δεν αξίζει να χαραμίζουμε ενέργεια γι αυτήν; Μα δεν το ξέραμε αυτό πριν αποφασίσουμε να την δημιουργήσουμε; Μήπως έχουμε φτιάξει αυτή τη παράσταση και παίρνουμε μέρος σ΄ αυτήν μόνο και μόνο για να ελέγξουμε την δύναμή μας να την αρνηθούμε;;; Ή μήπως για να ελέγξουμε τη δύναμή μας στο να δημιουργήσουμε κάτι υλικό (σώμα, εγκέφαλος) που θα κατορθώσει να κατανοήσει την προέλευσή του;;;

Είναι δυνατόν σαν αιώνιες ψυχές να έχουμε ανάγκη τέτοιου είδους παιχνίδια;

Αναπάντητα ερωτήματα και μπερδεμένες οι σημερινές μου σκέψεις ίσως σας κούρασαν, όμως αποφάσισα να σας τις καταθέσω, γιατί μπορεί κάποιοι ανάμεσά σας να έχουν απόψεις ενδιαφέρουσες πάνω στο θέμα αυτό που θα ήταν καλό να ακουστούν. 

Αιτία της δημιουργίας τους είναι ένα άρθρο που πρόσφατα διάβασα για τον κόσμο των φυτών, στο οποίο αναφέρεται πως τα φυτά διαθέτουν μηχανισμό με τον οποίο μπορούν να χρησιμοποιούν το φως σαν κυτταρική μνήμη και ότι είναι πολύ πιο "έξυπνα" απ΄ όσο εμείς νομίζαμε μέχρι τώρα... Το άρθρο αυτό μου θύμισε παλαιότερα διαβάσματά μου (Η μυστική ζωή των δέντρων του Peter Woholleben). Και ασχολούμενη λίγο περισσότερο με το θέμα, έπεσα  σε μία ενδιαφέρουσα σχετική ιστοσελίδα http://www.damanhur.org , όπου μπορεί κανείς να ανακαλύψει πολλές πληροφορίες για την μυστική ζωή των φυτών, όπως το ότι τα ηλεκτρομαγνητικά σήματα που αυτά εκπέμπουν έχουν καταγραφεί σαν μουσική από ειδικά μηχανήματα...

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα, πραγματικό θαύμα, ετούτη η παράσταση που ο νους μας έχει φτιάξει και τη λέμε "ζωή"! 

Με αγάπη