Γεια σας φίλες και φίλοι
Στα εβδομήντα τρία χρόνια της ζωής μου σε τούτο τον πλανήτη,
είναι η πρώτη φορά εφέτος, που αισθάνομαι πως μπορεί μετά από την μεγάλη εβδομάδα
που βιώνουμε να έρθει μία πραγματική ΑΝΑΣΤΑΣΗ και το εύχομαι σε όλες και όλους από την
καρδιά μου.
Το είχαμε καταντήσει και το Πάσχα, όπως όλα στη ζωή μας δυστυχώς,
μία καταναλωτική γιορτή, κάτι σαν την γιορτή των ερωτευμένων. Μόνον που αντί
για σοκολάτες με σχήμα καρδούλας αγοράζαμε σοκολάτες με σχήμα κουνελάκι, λαμπάδες με κολλημένα επάνω τους αυτοκινητάκια
και σούπερμαν…
για τους περισσότερους με πολυκοσμία και συνωστισμό, για επίδειξη και συγκρίσεις…Μία γιορτή ευκαιρία για καταναλωτισμό και κέρδη...
Και στο τέλος θαρρείς και είχαμε όλοι μείναμε πεινασμένοι για
χρόνια πολλά, φτάναμε στην Κυριακή, την μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης,
μόνον με την έγνοια πόσα κιλά να είναι το αρνί που θα σουβλίσουμε και τα έντερα
για το κοκορέτσι…
Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια, ακούγοντας ψαλμωδίες μόνον
από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση θα είμαστε μόνοι με τους δικούς μας ανθρώπους
και τον εαυτό μας… Μας δίνεται η ευκαιρία να σκεφτούμε ποιο μπορεί να είναι το
νόημα της ζωής, πέρα από την καλοπέραση και την υλική αφθονία… Μας δίνεται η
ευκαιρία να σκεφτούμε ποιο μπορεί να είναι το πραγματικό νόημα του Θείου δράματος… Του δράματος
της κάθε ανθρώπινης ζωής που όλοι με ευλάβεια προσπαθούμε να παραβλέπουμε
επιμελώς και να το ξορκίζουμε, όπως ακριβώς κάνουμε και με τον θάνατο, που δεν
θέλουμε ούτε να τον αναφέρουμε στις κουβέντες μας, σαν να είναι κάτι που
μπορούμε να αποφύγουμε…
Εποχή περισυλλογής εφέτος, το πιο χριστιανικό Πάσχα απ΄ όσα
έχω ζήσει. Με μία άνοιξη γύρω που οργιάζει με χρώματα και μυρωδιές, υπενθυμίζοντάς
μας το θαύμα της ζωής, με συνοδεία το πέταγμα και το κελάηδισμα των μικρών πουλιών
να μας θυμίζουν την ευθραυστότητα, συνάμα, ετούτης της θαυμαστής ζωής…
Ίσως κάποιοι βιώσουν πραγματικά μία Ανάσταση εφέτος! Μας δίνεται,
νομίζω, μία μοναδική ευκαιρία…
Να σκεφτούμε το δράμα της κάθε ανθρώπινης ζωής,
το γιατί αυτή η ζωή είναι ένα δράμα και ποιο το νόημα αυτής της ταλαιπωρίας…Να
σκεφτούμε τι σημαίνει Ανάσταση και Ανάληψη για το ανθρώπινο είδος…
Και δίχως φανφάρες και εορτασμούς να απολαύσουμε την ύπαρξή μας
σε τούτο τον μαγικό πλανήτη-παράδεισο που μας έχει χαριστεί, ευγνωμονώντας και ευχαριστώντας
της φύση (Θεό) για την μοναδική ευκαιρία που
μας έχει δώσει, να είμαστε εμείς (η ανθρωπότητα) οι τυχεροί που θα οδηγήσουμε
τη ζωή πάνω σ΄αυτόν τον πλανήτη στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ και την ΑΝΑΛΗΨΗ…
Έχει, πραγματικά, πλησιάσει άραγε αυτή η ώρα για την ανθρωπότητα;
Έχει, πραγματικά, πλησιάσει άραγε αυτή η ώρα για την ανθρωπότητα;
ΓΕΝΟΙΤΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου