Σιωπή...

Γεια σας φίλες και φίλοι

Όποτε ταξιδεύω με το αεροπλάνο στην Αθήνα, συνηθίζω να ψάχνω στο βιβλιοπωλείο του αεροδρομίου της Αθήνας για κάποιο μικρό και "έξυπνο" βιβλιαράκι. Αγαπώ αυτά τα μικρά βιβλία, στα οποία ο συγγραφέας δεν πλατειάζει, δεν ασχολείται με την επίδειξη των λογοτεχνικών του ικανοτήτων, δεν επιζητεί την αναγνώριση των γνώσεών του, απλά καταθέτει σκέψεις και εμπειρίες του με απλό και κατανοητό τρόπο.

Το απόκτημά μου στο τελευταίο ταξίδι έχει τον τίτλο "Σιωπή". Γραμμένο από τον Νορβηγό Αρλιν Καγγε ο οποίος αυτοχαρακτηρίζεται στο εξώφυλλο του μικρού βιβλίου ως "εκδότης" και "τυχοδιώκτης"...

Είμαι λάτρης της σιωπής. Την θεωρώ πηγή υγείας, ευημερίας και δημιουργίας. Το μικρό βιβλίο με τον παράξενο τίτλο και τον παράξενο συγγραφέα του, τράβηξε, όπως ήταν επόμενο, αμέσως την προσοχή μου.

Σε αυτό διάβασα με έκπληξη πως έρευνες έχουν καταδείξει ότι τα πουλιά, λόγω της αύξησης των θορύβων στις κατοικημένες περιοχές, αλλάζουν σιγά-σιγά το τραγούδι τους. Οι χαμηλοί τόνοι εξαφανίζονται και αντικαθίστανται από
υψηλότερους ήχους που ξεχωρίζουν πάνω από την ανθρωπογενή φασαρία... Συνέπεια αυτού είναι πως τα πουλιά δυσκολεύονται να προσελκύσουν άλλα πουλιά για ζευγάρωμα και αυτό οδηγεί σε μειωμένο αριθμό αυγών.

Οι θόρυβοι που έχουν κατακλείσει τη ζωή μας στα αστικά κέντρα δεν βλάπτουν μόνον εμάς τελικά, αλλά ολόκληρο το οικοσύστημα.

Η σιωπή, απαραίτητη για την ισορροπία μας, ψυχική και σωματική, είναι κάτι που βιώναμε μικροί, όταν επί ώρες ονειρευόμασταν με τα μάτια ανοιχτά ορθοί ή ξαπλωμένοι. Απομακρυνθήκαμε όμως από αυτήν μεγαλώνοντας σιγά-σιγά και γίναμε τελικά οι περισσότεροι, "ώριμοι" ενήλικες που δεν την αντέχουν πια ούτε λεπτό...

Γιατί;

Γιατί η σιωπή μας φέρνει σε επαφή με την αλήθεια μας... Και αυτή η "αλήθεια" μας γίνεται όλο και πιο πικρή, όσο μεγαλώνουμε. Ιδιαίτερα αν μεγαλώνουμε αφήνοντας τη ζωή μας στον αυτόματο πιλότο δίχως προσπάθεια αυτογνωσίας.

Και όμως η σιωπή είναι ευεργετική και θεραπευτική, αν της δώσουμε την ευκαιρία να λειτουργήσει στη ζωή μας. 

Αρκούν λίγα λεπτά σιωπής την ημέρα για να αρχίσουμε να νιώθουμε καλύτερα τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Φτάνει να μείνει κάποιος ήσυχος,  σε μία αναπαυτική θέση (καθιστός ή ξαπλωμένος), να κλείσει τα μάτια του και να αρχίσει να παρατηρεί το πώς αισθάνεται τα διάφορα σημεία του σώματός του, πώς κουνιέται το στήθος και η κοιλιά του με την αναπνοή του, πώς χτυπάει η καρδιά του στέλνοντας ζωή σ΄ολόκληρο τον οργανισμό του... 

Δεκαπέντε λεπτά τέτοιας ήρεμης και σιωπηρής αυτοπαρατήρησης την ημέρα, δίχως σκέψεις, θυμούς και αγωνίες μπορούν να προσφέρουν πολλά στην υγεία και τη ζωή μας. Σταματούν την συνεχή αντίδραση του στρες και δίνουν την ευκαιρία στον οργανισμό να ισορροπήσει και πάλι.

Βάλτε τη σιωπή στη ζωή σας! Μην την φοβάστε! Κλείστε τα τηλέφωνα, δεν θα προλάβει να χαθεί όλος ο κόσμος αν αφιερώσετε ένα δεκαπεντάλεπτο στον ίδιο σας τον εαυτό. Δώστε του λίγα λεπτά σιωπής κάθε μέρα. Δεν θα το μετανιώσετε...

Με αγάπη