Σκέψεις επάνω στα παιδικά τραύματα

Είναι γεγονός, φίλες και φίλοι μου, πως είμαστε όλοι ανεξαιρέτως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, κακοποιημένα παιδιά.

Όλοι οι άνθρωποι βιώνουν ψυχικά τραύματα στην παιδική τους ηλικία. Και αυτά δεν είναι πάντα αποτέλεσμα κάποιας πραγματικής κακοποίησης, αλλά πολλές φορές, αποτέλεσμα των σκέψεων που κάποια κατάσταση δημιουργεί στο παιδί, ώστε να θεωρεί τον εαυτό του κακοποιημένο.

Μπορεί να θεωρεί πως η μητέρα του το εγκατέλειψε, π.χ., εάν αυτή για λόγους αντικειμενικούς έπρεπε να λείψει για λίγο καιρό από κοντά του. Ή να θεωρεί πως οι γονείς του αγαπούν περισσότερο τον αδερφό ή την αδερφή του αν το ίδιο
όντας πιο ατίθασο το  τιμωρούν συχνότερα…

Δυστυχώς, δεν μαθαίνουμε στο σχολείο πώς να γίνουμε καλοί γονείς. Και γι αυτό, δίχως να φταίμε, πολλές φορές, ταλαιπωρούμε τα παιδιά μας και τα αποδυναμώνουμε κάνοντάς τα ανίκανα να απολαύσουν αυτή τη ζωή.

Είτε πραγματική, είτε φανταστική,  η κακοποίηση στην παιδική ηλικία έχει αποτελέσματα, όμως, στην υπόλοιπη ζωή του κάθε παιδιού. Κάποια παιδιά τα δυναμώνει και τα κάνει πιο ανθεκτικά στα στρες της ζωής, και άλλα τα καταστρέφει, κάνοντάς τα αδύναμα, αγχώδη, με ροπή σε εθισμούς.

Πολλοί νιώθουν να μισούν τον γονιό που τα ταλαιπώρησε και συχνά το βρίσκουν πολύ δύσκολο το να μπορέσουν να τον συγχωρήσουν. Ωστόσο κάτω από αυτή την ψυχική ταλαιπωρία, συχνά κρύβεται ένα άλλο μίσος. Το μίσος για τον ίδιο τον εαυτό, που ζει ταλαιπωρημένος και δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το παρελθόν και να αλλάξει με αυτόν τον τρόπο την ενέργειά του και μέσα από αυτή, την υγεία και ολόκληρη τη μίζερη ζωή του.

Γιατί τη ζωή και την υγεία μας τη χτίζουμε εμείς με τις αποφάσεις μας, τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας. Και αυτά όλα στηρίζονται στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας.

Μία άσκηση που οδηγεί στην πραγματική αγάπη και αποδοχή του εαυτού είναι αυτή της Αμερικανίδας συγγραφέα Λουίζ Χέι, που συστήνει,  να προσπαθεί να κοιτάει καθημερινά στον καθρέφτη για λίγα λεπτά κάποιος, απόλυτα συγκεντρωμένος,  το ένα του μάτι βαθιά μέσα στην κόρη, σαν να θέλει να δει μέσα εκεί τη ψυχή του. Και κοιτώντας εκεί βαθιά μέσα στο μάτι του να πει στον εαυτό του «σ΄αγαπάω». Μετά να κάνει το ίδιο με το άλλο του μάτι.

Είναι μία άσκηση που βοηθάει πολύ και δεν χρειάζεται πολύ χρόνο για να την κάνει κάποιος. Σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα.

Με αγάπη