Αγάπη και Ανάσταση

Φίλες και φίλοι μου

Η αντίδραση του στρες που έχει δημιουργηθεί στα θηλαστικά κάθε φορά που κάτι τα φοβίζει, είναι η αντίδραση που τους προσφέρει ενέργεια για να ζήσουν και να δημιουργήσουν καινούργια πράγματα, να παλέψουν με τους εχθρούς τους ή να τρέξουν μακριά τους να γλυτώσουν.

Δίχως την ενέργεια που παράγεται στον οργανισμό από τις ορμόνες και τις άλλες χημικές ουσίες που εκκρίνονται κατά την αντίδραση αυτή, δεν έχει δύναμη το κάθε ζώο να δημιουργήσει κάτι, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ικανότητές του και να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που κρύβει η ζωή.

Αυτό που βλάπτει τον κάθε οργανισμό δεν είναι η ίδια η αντίδραση του στρες,
αλλά, όπως πολλές φορές σας έχω πει, η μειωμένη αντοχή σε αυτή την αντίδραση που μπορεί να έχει κάποιος, γι αυτό και πρέπει να φροντίσουμε να αυξήσουμε αυτή την αντοχή με όλους τους τρόπους που επανειλημμένα σας έχω εξηγήσει σε βίντεο, αναρτήσεις και τα βιβλία μου.

Ως υλικά όντα, δεν γίνεται να ζούμε σε μία μόνιμα ήρεμη ζωή δίχως δύσκολες καταστάσεις και ταλαιπωρίες. Όπως στο καρδιογράφημα η ισοηλεκτρική γραμμή δηλώνει θάνατο, έτσι και στη ζωή. Μόνιμη ηρεμία δεν μπορεί να βρει κάποιος παρά μόνον όταν φύγει από την ύλη… Η ύλη χαρακτηρίζεται από την δυαδικότητα, γι αυτό και η υλική μας ζωή χαρακτηρίζεται από εναλλαγές χαράς ή ευδαιμονίας και λύπης ή φόβου. Δεν γίνεται αλλιώς. Πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτό και να φροντίσουμε να αυξήσουμε την αντοχή μας στις δυσκολίες της ζωής αν θέλουμε να μην μας ταλαιπωρούν αυτές πολύ.

Είναι ουτοπία να πιστεύει ή να επιθυμεί κάποιος να ζήσει δίχως ταλαιπωρία, σωματική ή ψυχική. Και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα ανθρώπων που ασχολούνται με διάφορα πνευματικά μονοπάτια… Πιστεύουν πως κατανοώντας, γνωρίζοντας κάτι περισσότερο, κ.λπ θα καταφέρουν αυτοί να ζήσουν δίχως τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι «κοινοί θνητοί» όπως τους θεωρούν… Πλανώνται πλάνη  μεγάλη, όμως.

Η πνευματικότητα δεν μπορεί να μας γλυτώσει από τις ταλαιπωρίες της υλικής ζωής, παράδειγμα δυνατό η ιστορία της ζωής του Ιησού. Ο άνθρωπος θα πάψει να ταλαιπωρείται μόνον όταν καταφέρει να γίνει «αγάπη». Όταν δηλαδή συμπονά, συγχωρεί και αγαπά τόσο τον εαυτό του όσο και κάθε άλλον άνθρωπο, ότι και αν έχει εκείνος κάνει ή πει. 

Ο Ιησούς έφυγε από την ύλη, (άφησε την τελευταία του πνοή) όταν είπε στον Πατέρα του για τους ληστές που είχε δίπλα του αλλά και για εκείνους που τον σταύρωσαν «άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Με αυτή την πρόταση εγκατέλειψε την ύλη και οδηγήθηκε στην Ανάσταση.

Όσο δύσκολο και αν είναι να τον μιμηθούμε, ας το έχουμε κατά νου, μια που πλησιάζει η γιορτή του Πάσχα που είναι αφιερωμένη σε αυτήν ακριβώς την Ανάσταση, στην οποία οδηγεί η ΑΓΑΠΗ.

Με αγάπη