Η ελεύθερη βούληση...

Είναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι…

Αυτή είναι η αρχή ενός παλαιότερου Ελληνικού τραγουδιού. Δηλώνει η φράση αυτή την ελεύθερη βούληση που έχει ο άνθρωπος. Είναι υπεύθυνος της ζωής του. Πόσο όμως αληθινό είναι αυτό;

Η αμφιβολία ξεκινάει από την σύλληψη του εμβρύου… Υπάρχει μία δέσμη ενέργειας που είμαι εγώ και αποφασίζω να υλοποιηθώ; Αν ναι, αποφασίζω εγώ ποιους γονείς θέλω και επομένως με τι γονίδια θα έρθω στον κόσμο… Και αυτή είναι μόνον η αρχή του νήματος…

Στη συνέχεια, μέχρι τα 6-7 χρόνια του το παιδί, «ρουφάει» κυριολεκτικά όλες τις
ενέργειες του περιβάλλοντος, γιατί ο εγκέφαλός του λειτουργεί σε κατάσταση ύπνωσης. Τα παιδιά αυτής της ηλικίας είναι πραγματικά «υπνωτισμένα» συνεχώς, γι αυτό δεν υπακούουν εύκολα στις εντολές. Οι γονείς θα έπρεπε να είναι ενημερωμένοι, ώστε να μην γίνεται αυτή η κατάσταση αιτία να μαλώνουν συνεχώς τα παιδιά τους . Προσλαμβάνουν εκείνα συνεχώς πληροφορίες από το περιβάλλον και φτιάχνουν τον δικό τους κόσμο. Αυτόν μέσα στον οποίο εκείνα θα λειτουργήσουν…

Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία όμως είναι, ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία αντιλαμβάνονται τις καταστάσεις γύρω τους ακριβώς όπως είναι, ενεργειακά και όχι όπως οι γονείς τους προσπαθούν να τα πείσουν. Αν δηλαδή το ζευγάρι των γονέων δεν έχει καλή σχέση, ή ο ένας ή και οι δύο γονείς είναι πολύ αγχώδεις και νευρικοί, όσο και αν προσπαθούν μπροστά στο παιδί να μην εκδηλώνουν το άγχος τους και η σχέση τους να φαντάζει αρμονική,  το παιδί δεν μπορεί να ξεγελαστεί. Εκείνο εισπράττει την διαταραγμένη ενέργεια που υπάρχει γύρω του και επηρεάζεται ψυχικά. Γίνεται έτσι όλο και πιο «δύσκολο» και ατίθασο , μη έχοντας άλλον τρόπο να δείξει την ενόχλησή του.

Δεν είναι «παιδιά» τα παιδιά, όπως νομίζουμε. Είναι πολύ πιο ικανά, απ’ όσο φαντάζονται οι ενήλικες, να αντιλαμβάνονται τις καταστάσεις γύρω τους και αυτό οι γονείς πρέπει να το γνωρίζουν. Τα παιδιά όμως δεν έχουν την δυνατότητα επιλογής και απομάκρυνσης από όποια κατάσταση τα ενοχλεί ή τα φοβίζει, αφού δεν μπορούν να ζήσουν ανεξάρτητα, ώστε να εκφραστεί η ελεύθερη βούλησή τους. Μένουν, λοιπόν, και καταπιέζονται, ανέχονται ή ευτυχούν μέσα στην οικογένεια στην οποία υλοποιήθηκαν. Αυτή η μικρή, σε χρονική διάρκεια, περίοδος, καθορίζει στη συνέχεια  τις αποφάσεις που με την «ελεύθερη» βούλησή τους θα παίρνουν σε ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή τους…

Πόσο ελεύθερη είναι λοιπόν  αυτή η ελεύθερη βούλησή μας;;;;

Με αγάπη