Γιατί πιέζουμε έτσι τα παιδιά μας;

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Η κατάθλιψη και το άγχος κυριαρχούν στην εποχή μας ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, όχι μόνον στους μεγαλύτερους, όπως θα ήταν φυσικό.

Από τις τελευταίες ήδη τάξεις του λυκείου, νέες και νέοι παραπονιούνται για πολύ άγχος και πανικούς. Το γεγονός με έχει εντυπωσιάσει. Μιλώντας με αρκετά από αυτά τα παιδιά διαπίστωσα πως όλο αυτό το άγχος προέρχεται, κυρίως, από την κοινωνική πίεση για επιτυχία…

Γονείς, συγγενείς, δάσκαλοι, αλλά και η κοινωνία ολόκληρη, περιμένει από αυτά τα παιδιά να «πετύχουν» στη ζωή τους… Η επιτυχία αυτή μεταφράζεται σε είσοδο
σε μία σχολή πανεπιστημιακού (κατά προτίμηση) επιπέδου, μετά το τέλος του σχολείου και η εύρεση μιας «αξιοπρεπούς» δουλειάς στη συνέχεια, που να βγάζει αρκετά χρήματα.

Αυτό είναι και το όνειρο των περισσότερων παιδιών με τα οποία έχω μιλήσει μέχρι τώρα.  Τους το έχει επιβάλει η κοινωνία και μεγαλώνουν κάτω από το βάρος αυτού του ονείρου με τα φτερά τους κακοποιημένα από αυτό και ανήμπορα να τους επιτρέψουν να πετάξουν, όπως θα έπρεπε…

Προχθές όμως, ήρθε από την Αθήνα, κοντά μου για διακοπές, ο δεκατετράχρονος εγγονός μου. Σε μια συζήτηση σχετική που κάναμε τον άκουσα με έκπληξη να μου λέει..

-         - Εγώ γιαγιά μου, θέλω να κάνω αυτό που μου αρέσει στη ζωή και να είμαι ήρεμος και ευτυχισμένος… Δεν με νοιάζει να κάνω  μια μεγάλη δική μου εταιρεία ή να γίνω διευθυντής… Με νοιάζει να εργάζομαι κάπου που θα με αφήνουν να κάνω αυτό που μου αρέσει (η μανία του είναι τα ηλεκτρονικά και τα κομπιούτερ), να έχω  κάποια λεφτά που να μου επιτρέπουν να ζω αξιοπρεπώς και χρόνο για να ξεκουράζομαι…

Κοιτούσα αυτό το σοφό παιδί και σκεφτόμουν πόσο καλύτερη θα ήταν η κοινωνία μας αν όλοι σκεφτόντουσαν με αυτόν τον τρόπο. Αν ο σκοπός  της ζωής όλων ήταν να κάνουν αυτό που τους αρέσει στη ζωή και να έχουν χρόνο να ξεκουράζονται  για να την απολαμβάνουν, εκτός από το να βγάζουν αρκετά λεφτά.

Σίγουρα το άγχος και οι πανικοί θα ήταν πολύ λιγότερα ανάμεσα στους νέους ανθρώπους και η επιτυχία τους στη ζωή εξασφαλισμένη. Γιατί όταν κάποιος κάνει αυτό που αγαπά, δίχως άγχος και αγωνίες, διατηρεί εκτός από την υγεία του και μία πολύ καλή ενεργειακή κατάσταση (εξ αιτίας της πολύ καλής λειτουργίας της καρδιάς του) που τον βοηθάει να πετυχαίνει τους στόχους του με πολύ μεγαλύτερη άνεση και ευκολία σε σχέση με αυτούς που ταλαιπωρούνται ψυχικά για να τους πετύχουν…*

Γιατί δεν μαθαίνουμε, λοιπόν, τα παιδιά μας να ανακαλύψουν από νωρίς αυτό που αγαπούν να κάνουν στη ζωή αντί να τα ωθούμε σε ασθένειες και ταλαιπωρίες σπρώχνοντάς τα προς επαγγέλματα που κατά την δική μας άποψη βγάζουν λεφτά;;;

Γιατί κάνουμε αυτό το τεράστιο λάθος;;;


*Σας έχω μιλήσει πολλές φορές για τις σχετικές έρευνες του Αμερικανικού Ινστιτούτου "heartmath".