Η κόλαση της παραδεισένιας γης

Γεια σας φίλες και φίλοι

Εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθώ να κάνω τον κόσμο να καταλάβει την τεράστια σημασία που έχει η αντίδραση του στρες του οργανισμού του για την υγεία του αλλά και για την ζωή του ολόκληρη. Έχω γράψει και εκδώσει τρία βιβλία γι αυτό το θέμα και έχω κάνει άπειρα σεμινάρια, μικρά βίντεο και αναρτήσεις στο διαδίκτυο.

Ωστόσο η ανταπόκριση του κόσμου δεν είναι αυτή που θα έπρεπε. Δεν έχουν βοηθηθεί τόσοι πολλοί όσοι θα ήθελα. Οι γνώσεις που εμένα με ενθουσίασαν και με έκαναν να αλλάξω τον τρόπο που
σκέφτομαι και δρω, δεν είναι εύκολα κατανοητές από πολλούς και ακόμη περισσότεροι είναι αυτοί που παρ΄ότι τις κατανοούν, ωστόσο δυσκολεύονται να κάνουν πράξη ακόμη και τις πιο απλές οδηγίες μου, όπως το να προσπαθήσουν κατά τη διάρκεια της ημέρας τους να κάνουν, αρκετές φορές, μερικές ήρεμες αργές αναπνοές…

Απλούστατη άσκηση που βοηθάει πολύ την υγεία και τη ζωή.

Συνειδητοποίησα, γρήγορα ευτυχώς, πως δεν φταίνε ούτε εκείνοι, ούτε εγώ. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση.

Στον «όφι» και το μήλο της γνώσης του καλού και του κακού που έδωσε στον άνθρωπο, βρίσκεται το πρόβλημα. Στην ανάπτυξη της λογικής μας δηλαδή. 

Ο άνθρωπος έδωσε την πρωτοκαθεδρία στον εγκέφαλό του, επειδή αυτός τον βοήθησε να φτιάξει εργαλεία που έκαναν τη ζωή του μέσα στην άγρια φύση ευκολότερη. Τον εμπιστεύθηκε, λοιπόν, τυφλά, πιστεύοντας πως με την δική του καθοδήγηση θα ζήσει καλά, μη συνειδητοποιώντας πως, οι δικές του συμβουλές στηρίζονται στους φόβους που το άγνωστο στη ζωή μας είχε προκαλέσει. Έτσι, με τον εγκέφαλό του οδηγό, ο άνθρωπος αναβιώνει συνεχώς φόβους, πολλοί από τους οποίους είναι ανύπαρκτοι, αλλά παραμένουν στη μνήμη του, για να μπορεί να κάνει ο εγκέφαλός του συνειρμούς, που θα προστατέψουν τη ζωή του (ένστικτο της αυτοσυντήρησης).

Οι φόβοι επάνω στους οποίους στηρίζεται όλη η λειτουργία της λογικής μας όμως, είναι αυτοί που έδιωξαν τον άνθρωπο από τον παράδεισο…  Γιατί αυτοί, δημιουργώντας την αντίδραση του στρες στον οργανισμό, τον οδηγούν σε ασθένειες, ενώ παράλληλα, κάνοντας χαοτική τη λειτουργία της καρδιάς του, αποδιοργανώνουν όλο το ενεργειακό του πεδίο, κάνοντας πολύ δυσκολότερη τη ζωή του μέσα στο ενεργειακό πεδίο του σύμπαντος.

Με τη λογική του εγκεφάλου του, δηλαδή, ο  άνθρωπος, μετέτρεψε τον παράδεισο που του δόθηκε να ζει, την γη δηλαδή, σε κόλαση μέσα στην οποία ταλαιπωρείται και αρρωσταίνει…

Αυτό περιγράφεται με το παραμύθι του όφι και του μήλου στη Χριστιανοσύνη.

Πόσο εύκολο είναι να κάνει κάποιος τους συνανθρώπους του να το κατανοήσουν; πόσο εύκολο είναι να τους πείσει να στηρίξουν τη ζωή τους περισσότερο στη καρδιά τους, να πιστέψουν την τεράστια δύναμη που κρύβουν μέσα τους και να προχωρήσουν στη ζωή τους δίχως φόβους, ώστε να απελευθερώσουν αυτή τη δύναμη και να την αφήσουν να οδηγήσει τη ζωής τους;

Κάποιους τους έχει βοηθήσει η εκκλησία με τις δικές της διδασκαλίες. Κάποιους άλλους, επιστήμονες που, όπως και εγώ, έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και προσπαθούν μέσα από την επιστήμη τους να δείξουν την αλήθεια και τους λόγους για τους οποίους έχει γίνει κόλαση αυτός ο παραδεισένιος πλανήτης μας.

Δύσκολο το έργο όλων… Αλλά, θα μείνουμε εδώ για όσους μας χρειάζονται…