Πόσες αισθήσεις έχουμε; (4ο τελευταίο) (58)

Συνέχεια …

Όταν λοιπόν είναι κάποιος χαλαρός (λειτουργία του εγκεφάλου σε ελαφριά ύπνωση) και αισθάνεται ένα πολύ θετικό συναίσθημα, τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία της καρδιάς και του εγκεφάλου του βρίσκονται σε συνοχή, λειτουργούν απόλυτα αρμονικά μεταξύ τους, ενώ το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του εγκεφάλου μας ενισχύεται κατά πολύ, λόγω συντονισμού του με το γήινο μαγνητικό πεδίο (φαινόμενο Schuman), το οποίο μπορεί να έχει την ίδια συχνότητα με αυτή του εγκεφάλου που βρίσκεται σε χαλάρωση, αλλά είναι περίπου 1000 φορές δυνατότερο σε ένταση.

Υποθέτω πως αυτή είναι η κατάσταση κατά την οποία διεγείρεται η επίφυση για την παραγωγή παραισθησιογόνων, τα οποία διευρύνουν τις ικανότητες των αισθήσεών μας, οδηγώντας μας ένα βήμα παραπέρα, στην εξέλιξη του είδους μας.

Στις διάφορες θρησκείες, ο ρόλος της προσευχής είναι αυτός ακριβώς. Να οδηγήσει, δηλαδή, το άτομο σε αυτή την κατάσταση.

Η επανάληψη των φράσεων μιας προσευχής, κρατάει τον νου σε αυτοσυγκέντρωση, που οδηγεί τον εγκέφαλο σε χαλάρωση (ελαφριά ύπνωση), ενώ η ανάγκη της πνευματικής επαφής με το Ανώτερο Ον, όπως το αντιλαμβάνεται αυτό ο κάθε λαός, δημιουργεί ένα θετικό συναίσθημα, το οποίο εάν γίνει πολύ έντονο, μπορεί να οδηγήσει τον οργανισμό στην κατάσταση που ανέπτυξα πιο πάνω.

Ήχοι, όπως τυμπάνων ή άλλων οργάνων, ή ψαλμωδίες, βοηθούν επίσης στην χαλάρωση του εγκεφάλου, ενώ ακόμη και ο χορός που κάποιοι λαοί χρησιμοποιούν, παίζει τον ίδιο ρόλο. 
Το θέμα των ήχων, ιδιαίτερα, έχει αρκετά μελετηθεί από ερευνητές επιστήμονες και έχει διαπιστωθεί πως, ορισμένες συχνότητες, όχι μόνον χαλαρώνουν και οδηγούν σε συνοχή τις ενέργειες του σώματος, αλλά επιδρούν επίσης, βελτιωτικά, στα γονίδιά μας.  

Καταλαβαίνουμε έτσι, πως τόσο οι Χριστιανοί που παρακολουθούν την  Θεία λειτουργία μέσα σε ένα Χριστιανικό ναό μυρίζοντας λιβάνι και ακούγοντας κλασική μουσική ή ψαλμωδίες, όσο και οι Μουσουλμάνοι που κάνουν μετάνοιες ακούγοντας στον μιναρέ την μονότονη φωνή ενός Χότζα,  αλλά και οι ιθαγενείς της Αφρικής που χορεύουν ακούγοντας τα ταμ-ταμ γύρω από κάποιο ξύλινο ομοίωμα κάποιας Θεότητας,  όλοι προσπαθούν, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα να έρθουν σε μία κατάσταση τέτοια, που θα νιώσουν την μυστικιστική εκείνη έκσταση που θα τους κάνει να βιώσουν τις καταστάσεις που δημιουργούν στον νου τα παραισθησιογόνα της επίφυσης.

Οι  ιθαγενείς μάλιστα χρησιμοποιούν και φυτά που περιέχουν τέτοια παραισθησιογόνα, για να αυξήσουν αυτήν την εμπειρία τους, πράγμα που έμμεσα δείχνει, ότι αυτό είναι που προσπαθούν να πετύχουν οι άνθρωποι μέσα από αυτές τις τελετές ή προσευχές…

Η άποψή μου είναι πως αν οι άνθρωποι μπορούσαν να ζήσουν με αγάπη μόνον στη καρδιά τους, για όλους και όλα, συναισθανόμενοι την ενότητα της φύσης, και απολάμβαναν με όλες τους τις αισθήσεις το θαύμα της κάθε στιγμής σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη, δεν θα είχαν ανάγκη από τελετουργίες και μυστικιστικές εμπειρίες. Θα έφταναν πολύ γρήγορα στο επόμενο στάδιο εξέλιξης με διευρυμένες τις αισθήσεις τους.

Δεν το βλέπω όμως να γίνεται γρήγορα αυτό, δυστυχώς. Δύσκολα ο λογικός άνθρωπος, μπορεί να ξεφύγει από τον φόβο που του δημιουργεί η πλάνη του «εγώ» και της δυαδικότητας της ύλης. Θα χρειαστούμε, φοβάμαι, αρκετά χρόνια ταλαιπωρίας ακόμη, μέχρι να το καταφέρουμε…

Και μέχρι τότε, τα ιερατεία των διαφόρων θρησκειών, αντί να φροντίζουν να μας ενώνουν, θα συνεχίσουν να φροντίζουν να  μας χωρίζουν, πείθοντάς μας πως είμαστε διαφορετικοί, αφού αυτό ενισχύει την δική τους εξουσία, με όλα τα οφέλη που αυτή τους παρέχει.

Δυστυχώς…