Συνέχεια…
Σήμερα θα προσπαθήσω να σας δώσω μία δική μου εξήγηση για
τον τρόπο με τον οποίο πιστεύω πως «ανοίγει» αυτή η ικανότητα που υπάρχει σε
όλους τους ανθρώπους, να αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους και τη ζωή σαν μέρος της
Ολότητας, να διευρύνουν την αντίληψή τους πέρα από τα όρια των γνωστών πέντε
αισθήσεών μας και να απολαμβάνουν την μακαριότητα και την ησυχία της ένωσης με
το Όλο. Να πετυχαίνουν, δηλαδή, αυτό που με άλλα λόγια λέμε «φώτιση».
Για αρχή, θα πρέπει να πω, πως όλοι οι τρόποι προσευχής και
λατρείας (όλων των θρησκειών),
περιέχουν κοινές τεχνικές που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση. Παρ’ ότι τα ιερατεία των διαφόρων θρησκειών ισχυρίζονται πως ο δικός τους τρόπος προσευχής και λατρείας είναι διαφορετικός και καλύτερος ή σωστότερος από αυτούς των υπολοίπων θρησκειών, η αλήθεια είναι πως μόνον σε τύπους και λεπτομέρειες διαφέρουν.
περιέχουν κοινές τεχνικές που οδηγούν σε αυτή την κατάσταση. Παρ’ ότι τα ιερατεία των διαφόρων θρησκειών ισχυρίζονται πως ο δικός τους τρόπος προσευχής και λατρείας είναι διαφορετικός και καλύτερος ή σωστότερος από αυτούς των υπολοίπων θρησκειών, η αλήθεια είναι πως μόνον σε τύπους και λεπτομέρειες διαφέρουν.
Αυτοί οι τύποι έχουν διαφοροποιηθεί, για να ταιριάζουν στους πολιτισμούς
στους οποίους αναπτύχθηκαν κατά καιρούς οι διάφορες θρησκείες, αλλά και για να
δίνουν την δυνατότητα στα διάφορα ιερατεία να ασκούν την δική τους εξουσία.
Στην βάση τους, όμως, χρησιμοποιούν όλοι τις ίδιες τεχνικές
για να βοηθήσουν τους συμμετέχοντες να κάνουν την υπέρβαση της εξόδου από την
υλική πραγματικότητα που θα τους οδηγήσει
στην αίσθηση της ενότητας με το Όλο.
Οι τεχνικές αυτές, όπως έχω συμπεράνει σύμφωνα
με τις ανακαλύψεις των νεοτέρων επιστημονικών ερευνών, στηρίζονται στην
επίτευξη ενός συντονισμού της λειτουργίας καρδιάς-εγκεφάλου τέτοιου, που να δημιουργεί
τις κατάλληλες συνθήκες έκκρισης κάποιων χημικών μορίων από έναν κεντρικό αδένα του εγκεφάλου, την επίφυση. Τα χημικά αυτά μόρια, έχουν ονομαστεί «παραισθησιογόνα», επειδή
δημιουργούν μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας από αυτή που είναι σε
όλους μας γνωστή, μέσω των πέντε μας αισθήσεων.
Γιατί όμως ο ανθρώπινος εγκέφαλος να παράγει μόρια που
δημιουργούν «παραισθήσεις» και να έχει μάλιστα στα κύτταρά του υποδοχείς
(ειδικές κεραίες, δηλαδή) που προσλαμβάνουν αυτά τα μόρια, αν δεν τα χρειάζεται;
Όπως ξέρουμε από την βιολογία, όλα λειτουργούν τέλεια στον οργανισμό. Δεν υπάρχει
τίποτα άχρηστο, ούτε μία βλεφαρίδα μας. Όλα εξυπηρετούν κάποιο σκοπό. Ποιος
είναι λοιπόν ο σκοπός των παραισθησιογόνων ουσιών και των υποδοχέων τους μέσα
στον εγκέφαλό μας; Υπάρχει κάποιος λόγος, να μας δημιουργούν την αίσθηση μιας
διαφορετικής πραγματικότητας από αυτή στην οποία είμαστε συνηθισμένοι;
Προσωπικά πιστεύω πως ΝΑΙ.
Συνεχίζεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου