Γιατί κάνω δίαιτα και μετά ξαναπαχαίνω; (79)

Είχατε σκεφτεί ποτέ πως το πολύ στρες, (ψυχικό και περιβαλλοντικό) μειώνει την αιμάτωση των οργάνων του πεπτικού συστήματος, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η πέψη και η καλή απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων των τροφών και να οδηγούνται τα άτομα σε ελλείψεις που με τη σειρά τους οδηγούν σε πολυφαγία;

Ένας από τους λόγους, δηλαδή, της πολυφαγίας στην οποία οδηγεί
το μακράς διάρκειας στρες είναι η κακή απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων των τροφών.

Ένας άλλος είναι η υπερβολική έκκριση κορτιζόνης, (της κύριας ορμόνης του στρες) η οποία διαταράσσει τον μεταβολισμό και οδηγεί σε αύξηση της όρεξης.

Και ένας τρίτος λόγος είναι πως το στρες και οι ορμόνες του διαταράσσουν την σωστή αναλογία των μικροβίων του εντέρου μας που είναι υπεύθυνα για την πέψη αλλά και για την παραγωγή της μεγαλύτερης ποσότητας σεροτονίνης του οργανισμού, επηρεάζοντας, έτσι, αρνητικά τόσο την πέψη όσο και τον ψυχισμό μας.
Εκτός από τις γνωστές ορμόνες του στρες (αδρεναλίνη και κορτιζόνη) όμως, μία ακόμη ορμόνη που παράγεται στο στομάχι έχει σχετικά πρόσφατα συσχετισθεί με την αυξημένη όρεξη που δημιουργείται από το στρες και οδηγεί στην παχυσαρκία. Ονομάζεται γκρελίνη και οι ερευνητές θεωρούν πως φάρμακα που θα στοχεύουν στη μείωση αυτής της ορμόνης μπορεί να βοηθήσουν την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.

Είναι φανερό, από όσα αναφέρθηκαν, πως όσο και αν προσπαθεί κάποιος με δίαιτες να αδυνατίσει, εάν δεν μάθει να αντιμετωπίζει σωστά τα στρες της ζωής του, μάλλον ματαιοπονεί και θα απογοητεύεται, γιατί το στρες σε συνδυασμό με τη δίαιτα, που στερεί επιπλέον διατροφικά στοιχεία από τον οργανισμό, οδηγεί στη συνέχεια σε πολυφαγία για την αναπλήρωση των θρεπτικών στοιχείων που έχουν λείψει και έτσι, διαιωνίζεται ένας φαύλος κύκλος δίαιτας και πολυφαγίας.

Είναι απαραίτητη, δηλαδή, η εκπαίδευση στην σωστή συνολική αντιμετώπιση των στρες της ζωής προκειμένου να αδυνατίσει κάποιος σωστά και να διατηρήσει στη συνέχεια ένα σωστό βάρος.

Δοκιμάστε το.

Με αγάπη