Πόσο μόνοι είμαστε στην μοναξιά μας; (43)

Νιώθεις  μοναξιά φίλε μου γιατί κάθεσαι μόνος στο σπίτι σου; Πιστεύεις πως είσαι μόνος επειδή δεν βλέπεις γύρω σου και δεν ακούς κανέναν;

Έχεις όμως σκεφθεί πόσες ώρες κουραστικής δουλειάς χρειάστηκαν κάποιοι για να κτίσουν αυτούς του τοίχους που σε τριγυρίζουν; Πόση ενέργεια ανθρώπινη κρύβουν αυτοί οι τοίχοι; Όλοι αυτοί που
κουβάλησαν τα υλικά, αυτοί που τα συναρμολόγησαν, αυτοί που έβαψαν, αυτοί που έφτιαξαν τα ηλεκτρικά, τα υδραυλικά κ.ο.κ. Συνειδητοποίησες ποτέ πως μέσα σε αυτό το σπίτι που νιώθεις μόνος υπάρχει  κατατεθειμένη η ενέργεια και ο κόπος τόσων συνανθρώπων σου;

Έχεις ποτέ σκεφτεί πόσοι δούλεψαν για το τραπέζι επάνω στο οποίο ακουμπάς το φαγητό σου; για τα ρούχα ή τα παπούτσια που φοράς; την πολυθρόνα στην οποία αναπαύεις το κορμί σου;

Το χρήμα μας έχει κάνει να ξεχάσουμε το πόσο ενωμένοι είμαστε οι άνθρωποι μεταξύ μας. Κανένας δεν είναι μόνος. Μπορεί να ανταλλάσσουμε με τα άψυχα χρήματα τα αντικείμενα του κόπου μας, όμως αυτός ο κόπος μας τα έχει δημιουργήσει. Αυτός ο ανθρώπινος κόπος είναι κρυμμένος μέσα στο κάθε τι που χρησιμοποιούμε ή γευόμαστε. Αν το συνειδητοποιούσαμε αυτό πιο συχνά, ίσως να νιώθαμε περισσότερο ευτυχείς. Είμαστε κομμάτια ενός συνόλου, που λέγεται ανθρωπότητα. Κομμάτια όμοια και όμως το καθένα με την απαραίτητη για το καλό του συνόλου διαφορετικότητα, που μας κάνει μοναδικούς και ανεπανάληπτους.

Δεν υπάρχει μοναξιά. Η ενέργεια που εκπέμπεται από τους άλλους ανθρώπους, όσο και μακριά και αν βρίσκονται αυτοί, μας τριγυρίζει, γιατί η ενέργεια δεν έχει όρια, ούτε μπαίνει σε κουτάκια. Βρίσκεται παντού.  Μέσα από την δημιουργικότητα, αυτή η ενέργεια διοχετεύεται σε κατασκευές, τις οποίες εμείς χρησιμοποιούμε ασυνείδητα, στην καθημερινότητά μας, χωρίς να νιώθουμε την απαραίτητη ευγνωμοσύνη, που θα έπρεπε να νιώθουμε.

Αυτό το αίσθημα της ευγνωμοσύνης προς όλους αυτούς του ανθρώπους που συμβάλουν με τον κόπο τους στην διατήρηση της καθημερινής ζωή μας, είναι ένα αίσθημα που εάν το καταλάβουμε και αρχίσουμε να το αισθανόμαστε, θα αντικαταστήσει στην καρδιά μας τα αισθήματα της απαισιοδοξίας και της μοναξιάς, και θα μας χαρίσει υγεία και ευημερία. 

Ένα ευχαριστώ σε όσους ανθρώπους με τον κόπο τους έχουν συμβάλει σε ότι έχουμε γύρω μας, γευόμαστε ή χρησιμοποιούμε, θα ήταν ένα πολύ καλό φάρμακο για οποιαδήποτε ασθένεια. Πόσοι όμως το χρησιμοποιούμε; 

Είχα αναφερθεί και σε προηγούμενη ανάρτηση στην ευτυχία που φέρνει στον άνθρωπο, σύμφωνα με τις έρευνες, το αίσθημα της ευγνωμοσύνης .

Με αγάπη