Άδης, Κέρβερος, Κόλαση, Παράδεισος (34)

Η επιστήμη στην υπηρεσία των αποσυμβολισμών

Γεια σας φίλες και φίλοι
Είναι καιρός τώρα που αναρωτιόμουν γιατί τον Άδη και την κόλαση από τους αρχαίους χρόνους τους θεωρεί ο άνθρωπος σαν μέρος στο οποίο κατεβαίνει για να βρεθεί εκεί, ενώ αντίθετα τον παράδεισο σαν κάποιο μέρος που βρίσκεται ψηλά.

Και σήμερα γράφοντας ένα άρθρο σχετικό με το υποσυνείδητό μας σκέφτηκα πως βρήκα μία πιθανή επιστημονική  απάντηση.

Ο Άδης θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει το υποσυνείδητό μας ("ασυνείδητο" κατ' άλλους), το οποίο βρίσκεται στο σκοτάδι, αφού είναι αδύνατον με τη λογική μας να το εξερευνήσουμε. Και αφού αυτό το υποσυνείδητο βρίσκεται καλά κλεισμένο μέσα μας, φαίνεται πολύ λογική η έννοια της καθόδου προς αυτό. 
Η κόλαση, πάλι, θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει την ταλαιπωρία της ψυχής και της ζωής μας εξ αιτίας αυτού του υποσυνειδήτου και όλων όσων βρίσκονται εκεί καταγεγραμμένα από τότε που γεννηθήκαμε, αλλά και ακόμη παλαιότερα, μέσα από όσα έχουν καταγραφεί στα γονίδια που έχουμε κληρονομήσει από τους προγόνους μας. Είναι λογική λοιπόν η κάθοδος και σε αυτήν.

Ο κέρβερος, ο σκύλος αυτός με τα πολλά κεφάλια, που κατά την μυθολογία φύλαγε την είσοδο του Άδη και νικήθηκε από τον Ηρακλή, θα μπορούσε πολύ καλά να είναι το RAS, το γνωστό τμήμα του εγκεφάλου που περιέχει τα νευρικά κύτταρα που ελέγχουν την είσοδο των διαφόρων ερεθισμάτων του περιβάλλοντος στον εγκέφαλο.

Αυτό το RAS ευθύνεται για το ότι  δεν μπορούμε να αλλάξουμε εύκολα αντιλήψεις και πεποιθήσεις που οφείλονται σε καταγραφές που υπάρχουν στο υποσυνείδητό μας. Καινούργια ερεθίσματα επάνω σε θέματα που έχει ήδη καταγράψει παλαιότερα δεν τα αφήνει να περάσουν, θεωρώντας τα άχρηστα.

Ο λόγος είναι, όπως σας έχω ξαναπεί, πως έχει περιορισμένες ικανότητες, μόνον 2000 ερεθίσματα/δευτερόλεπτο μπορεί να επεξεργαστεί (από τα δισεκατομμύρια που φτάνουν στον εγκέφαλό μας με τις αισθήσεις μας). Είναι υποχρέωσή του να περνάει οπωσδήποτε όσα ερεθίσματα έχουν σχέση με την   αυτοσυντήρησή μας, γι αυτό και  αναγκάζεται να πετάει όσα θεωρεί άχρηστα, μη σημαντικά ή γνωστά.

Κρατάει έτσι την ψυχή μας αιχμάλωτη στο σκοτάδι του υποσυνειδήτου μας, μέσα από το οποίο εξορμώνται τα λόγια και οι πράξεις μας, που δημιουργούν την κόλασή μας. 

Ο Ηρακλής, σύμφωνα με την μυθολογία νίκησε τον κέρβερο, προφανώς δηλαδή μυήθηκε στον τρόπο εισόδου στο υποσυνείδητο (για τον καθαρισμό του στη συνέχεια με διάφορες τεχνικές), αλλά ο Βασιλιάς που του είχε ζητήσει τον άθλο αυτό, μόλις είδε τον κέρβερο, τον φοβήθηκε και τον έστειλε πίσω στον Άδη. 
Είναι φανερή και εδώ η αλληγορία: η  είσοδος στο υποσυνείδητο τρομάζει τους περισσότερους, δυστυχώς, γι αυτό και δύσκολα αποφασίζουν να μάθουν να χαλαρώνουν και να έρχονται σε επικοινωνία με τον εσωτερικό τους εαυτό. 
Το διαπιστώνω και εγώ αυτό καθημερινά με τον κόσμο που έρχομαι σε επαφή. Οι περισσότεροι επιθυμούν να χαλαρώνουν στιγμιαία, με επαφή με φίλους, με μουσική, ή με την φύση, παρά να προσπαθήσουν να μάθουν να μπαίνουν και να καθαρίζουν το υποσυνείδητό τους. 
Μόνον που, δυστυχώς, οι τρόποι απαλλαγής από τις επιδράσεις του στρες, όταν δεν συνοδεύονται και από διαχείριση των συναισθημάτων μας, δεν αρκούν για να μας απαλλάξουν από νοσήματα, γιατί το στρες που δημιουργείται από τους φόβους του υποσυνειδήτου είναι συνεχές. Αν δεν μάθει ο καθένας μας να νικάει τον κέρβερό του και να κατεβαίνει άφοβα στον Άδη της ψυχής του για να διαχειριστεί τις καταγραφές που υπάρχουν εκεί, δεν μπορεί να βρει πραγματική γαλήνη και ηρεμία στη ζωή του. Ιδιαίτερα για όσους έχουν ήδη νοσήσει, αυτό φαίνεται να είναι απαραίτητο, προκειμένου να βελτιωθεί η νόσος τους.

Η κόλαση, που βιώνει η ψυχή μας εξ αιτίας όλων των φόβων και των υπολοίπων αρνητικών συναισθημάτων που βρίσκονται καταγεγραμμένα στο υποσυνείδητό μας, περιγράφεται πολύ παραστατικά, νομίζω, και στην περίφημη "Θεία κωμωδία" του Δάντη. Οι κύκλοι της κόλασης, τους οποίους περιγράφει ο ποιητής, που μικραίνουν όλο και περισσότερο σε διάμετρο όσο κατεβαίνουν προς το κέντρο της γης (καθαρτήριο), ταιριάζουν και αυτοί πολύ καλά με την κάθοδο στο υποσυνείδητό μας. Όσο πιο βαθιά κατεβαίνει μέσα του κανείς, τόσο στενεύει ο κύκλος των επιδράσεων που έχει υποστεί από τους γύρω.  

Διάγραμμα της Κόλασης, έργο του Μποτιτσέλι (1480-1490)

Και όταν καταφέρει να φτάσει στο κέντρο του κανείς, βρίσκεται, σύμφωνα με τον ποιητή, μπροστά σε ένα βουνό (καθαρτήριο) το οποίο πρέπει να ανεβεί με πολλή προσπάθεια και κόπο, για να του συγχωρεθούν οι αμαρτίες του. 

Είναι πράγματι πολύ δύσκολη η αποδοχή των αρνητικών καταγραφών του υποσυνειδήτου (όταν τελικά τις διαπιστώσει κανείς) και ακόμη δυσκολότερη η επεξεργασία και η διαγραφή τους. 

Όποιος όμως αποφασίσει να παλέψει με αυτές τις καταγραφές και νικήσει τους καλά κρυμμένους στο υποσυνείδητό του φόβους, θα ανεβεί, σύμφωνα πάντα με τον ποιητή, καινούργιος άνθρωπος στην επιφάνεια της γης, όπου θα απολαμβάνει πια μια γαλήνια χωρίς ταλαιπωρίες ζωή (επίγειος παράδεισος), ενώ στη συνέχεια (προφανώς μετά θάνατό του) θα ανεβεί στους ουρανούς όπου τελικά θα ενωθεί με το Θείο.

Δεν ξέρω τι άλλα νοήματα έχει κρύψει μέσα στο ποίημά του αυτό ο ποιητής (πολλές ερμηνείες του έχουν γίνει), ωστόσο νομίζω πως το θέμα αυτό του υποσυνειδήτου και της ψυχικής κάθαρσης πρέπει να είναι ένα από τα σημαντικότερα. 

Και είναι φανερό πως ο παράδεισος είναι ψηλά, έξω από την γη, εκεί που δεν υπάρχει η βαρύτητα της ύλης και όλα όσα αρνητικά την συνοδεύουν, εκεί όπου όλα είναι Ένα. Καθαρή ενέργεια…

Πολύ θα με ενδιέφερε να ακούσω τη γνώμη σας

Με αγάπη