Το στρες της χαράς ! (35)

Σας έχω πολλές φορές μιλήσει για τα αρνητικά συναισθήματα και το πόσο κακό κάνουν αυτά στην υγεία μας επειδή λειτουργούν επάνω μας σαν στρες, έχοντας σαν βάση τους τον φόβο. 

Αντίθετα, τα θετικά μας συναισθήματα θεωρούνται πως μας απαλλάσσουν από τις αρνητικές για την υγεία μας επιδράσεις του στρες και ομαλοποιούν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της καρδιάς μας ομαλοποιώντας έτσι την ροή όλων των ενεργειών στο σώμα και χαρίζοντάς μας υγεία.

Πρόσφατες έρευνες των ψυχολόγων, όμως , δείχνουν πως ακόμη και τα θετικά μας συναισθήματα όταν είναι πολύ δυνατά, φαίνεται να μην τα αντέχει ο οργανισμός, γι αυτό και αντιδρά σε αυτά με εκδηλώσεις που συνοδεύουν συνήθως αρνητικά συναισθήματα.

Μία τέτοια αντίδραση είναι τα δάκρυα χαράς, όπως και τα ουρλιαχτά από ευχαρίστηση που ακούγονται από νέους και νέες σε συναυλίες ροκ μουσικής ή στα ποδοσφαιρικά γήπεδα όταν μπαίνει κάποιο γκολ.

Μπορούμε άραγε να μην αντέχουμε τα πολύ θετικά μας συναισθήματα, όσο και τα πολύ αρνητικά;

Ναι, λένε οι ψυχολόγοι. Ο οργανισμός χρειάζεται συναισθηματική ισορροπία. Και την βρίσκει με το να αντιδρά με εκδηλώσεις αρνητικών συναισθημάτων όταν καταλαμβάνεται από υπερβολική χαρά, ή και το αντίθετο, παράδειγμα του οποίου είναι το νευρικό γέλιο.

Αυτό το τελευταίο το έχω ζήσει προσωπικά, όταν πριν χρόνια πολλά, μέσα σε ένα αυτοκίνητο, μαζί με τέσσερις άλλους συναδέλφους, που μας πήγαινε στην Πελοπόννησο να παραστούμε στην κηδεία ενός νεότατου και πολύ αγαπημένου συναδέλφου, δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να γελάμε νευρικά χωρίς ιδιαίτερο λόγο, με απλές και συνηθισμένες εκφράσεις, που δεν έκρυβαν κανένα στοιχείο χιούμορ… Γελούσαμε τόσο πολύ σε όλη την διαδρομή, που αναρωτιόμασταν τι μας συνέβαινε, αφού όλοι ξέραμε ότι «πονούσαμε» πάρα πολύ γι αυτόν τον χαμό.

Διαβάζοντας σήμερα αυτό το άρθρο θυμήθηκα το γεγονός, και έστω και μετά από πολλά χρόνια, νιώθω καλύτερα, που βρήκα μια απάντηση σε αυτή την αντίδραση που επί τόσο καιρό θεωρούσα απρεπή. Τώρα ξέρω πως ήταν τόσο μεγάλος ο πόνος, που δεν μπορούσε να τον αντέξει το κορμί μας...

Αυτό το άρθρο, νομίζω, ερμηνεύει και την Βουδιστική «νιρβάνα». 
Η συναισθηματική ισορροπία, δηλαδή, ούτε πολλή θλίψη ούτε πολλή χαρά, είναι μάλλον η καλύτερη κατάσταση για τον οργανισμό μας.

Με αγάπη