Ο καραγκιόζης και ο καραγκιοζοπαίχτης (30)

Υπήρξα καραγκιόζης για μεγάλο διάστημα στη ζωή μου, πρέπει να το παραδεχθώ...

Σχετικά πρόσφατα όμως συνειδητοποίησα πως είμαι τώρα πια ο καραγκιοζοπαίχτης και αυτό μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά.

Επάνω στο πανί της ζωής παίζονται πολλές ιστορίες, γλυκές και πικρές… Ο καραγκιόζης πότε γελάει και πότε κλαίει και καταριέται τη μοίρα του… Είναι και νιώθει μικρός, ο πασάς, ο βεζίρης και άλλοι τον παιδεύουν και τον κοροϊδεύουν και αυτός προσπαθεί με την φτωχή του εξυπνάδα ή με κουτοπονηριές να ξεφύγει από τα προβλήματα και να τα καταφέρει…

Η ιστορία όμως εξελίσσεται όχι όπως την θέλει ο καραγκιόζης, αλλά όπως την θέλει ο καραγκιοζοπαίχτης…  Αυτός είναι που αποφασίζει αν ο καραγκιόζης θα φάει ξύλο ή αν θα ξεφύγει με πονηριά ή χωρίς…  Το αποφασίζει αυτό δίχως προσωπική συναισθηματική συμμετοχή στο δράμα ή την κωμωδία που εξελίσσεται στο πανί… Το κάνει ανάλογα με το κείμενο που κάποιος άλλος έχει γράψει… Αυτός απλά κουνάει τις φιγούρες πίσω από το φως και δίνει ζωή στην ιστορία…

Είμαι ο καραγκιοζοπαίχτης εγώ, εδώ και αρκετό καιρό στη ζωή μου, δεν χωράει καμιά αμφιβολία. Το θέμα είναι τώρα πια εάν τα έργα που βάζω τον εαυτό μου να παίζει στη ζωή μπορώ να τα γράφω κάθε φορά μόνη μου και όχι να παίζω έργα γραμμένα από άλλον ή άλλους…  
Σπουδαία ικανότητα αυτή του συγγραφέα και ενώ για κάποιους είναι έμφυτη, για άλλους χρειάζεται πολλή μελέτη και εξάσκηση, ξέρετε… 
Έχω αποφασίσει να εξασκηθώ!

Παραμένει όμως πάντα το ερώτημα : Υπάρχει κάποιος που βάζει όρια στη θεματολογία και την πλοκή αυτής της συγγραφής; Μήπως τα όρια έχουν μπει ήδη με τις "συγγραφικές" ικανότητες που μου έχουν δοθεί με τη γέννησή μου και τον βαθμό που μου έχει επιτραπεί να τις αυξήσω εγώ με τις προσπάθειές μου;
Αλλά γιατί να υπάρχουν τέτοια όρια, όταν είναι βέβαιο πως στο βάθος της ύπαρξης όλων μας καίει η ίδια δημιουργική παντοδύναμη φωτιά που μας κρατάει όλους, όλες και όλα, στη ζωή; Μήπως η φωτιά αυτή έχει διαφορετική ενέργεια μέσα στο κάθε πρόσωπο, ζώο ή φυτό, που έχει δημιουργήσει;

Υπάρχει άραγε κάτι που θα μπορούσε να λευτερώσει τον κάθε καραγκιοζοπαίχτη και θα του επέτρεπε την χωρίς όρια συγγραφή του έργου που εκείνος επιθυμεί; 
Μήπως για να γίνει αυτό δεν χρειάζεται συγγραφή, αλλά ούτε και τα ξυλάκια του καραγκιοζοπαίχτη, παρά απλή εναπόθεση της φιγούρας του καραγκιόζη στην ενέργεια της παντοδύναμης εσωτερικής φωτιάς του καραγκιοζοπαίχτη ώστε να την κινεί αυτή φτιάχνοντας το έργο κατ' ευθείαν επάνω στο πανί;
Μήπως ο καραγκιοζοπαίχτης χρειάζεται μόνον σαν μεταφορέας της παντοδύναμης αυτής φωτιάς και όχι όπως νομίζουμε οι περισσότεροι για να κινεί τις φιγούρες στο πανί;
Και πώς θα το καταλάβουν αυτό όλοι ο καραγκιοζοπαίχτες, για να λευτερωθούν και να φτιάξουν στο πανί έργα που να αξίζουν πραγματικά;
Διόλου εύκολα ερωτήματα...