Άτακτες σκέψεις... (27)

Καλοκαιριάτικο πρωινό, καθισμένη στον κήπο αγναντεύω ψηλά, φυλλώματα και λουλούδια. Θαυμάζω τον κατασκευαστή τους και ξαφνικά συνειδητοποιώ πως είμαι …ΕΓΩ…

Τα μάτια μου είναι  οι δέκτες  που παίρνουν από την αστείρευτη δεξαμενή ενέργειας και πληροφορίας κάποιες  πληροφορίες και με την βοήθεια του κομπιούτερ του εγκεφάλου μου φτιάχνουν εικόνες. Και τι εικόνες… μαγικές… Εγώ, ο άνθρωπος, λοιπόν φτιάχνω όλα αυτά τα θαυμαστά γύρω μου!

Όμως τις πληροφορίες δεν τις έχω φτιάξει εγώ…  ΥΠΑΡΧΟΥΝ παντού… έτσι απλά… ΥΠΑΡΧΟΥΝ… Και  εγώ είμαι προγραμματισμένη να παίρνω ορισμένες από αυτές και να τις χρησιμοποιώ. Θεωρώ πως είμαι «προγραμματισμένη, όπως και όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, γιατί όλα τα μέλη κάθε ζωικού είδους έχουν την ίδια αντίληψη για τη φύση και το περιβάλλον. Μπορεί να διαφέρει αυτή από είδος σε είδος, τα μέλη όμως κάθε είδους έχουν την ίδια αντίληψη για την φύση και τη ζωή, σαν να αποτελούν έναν και μόνον οργανισμό.

Τα μάτια μας λοιπόν (τα μάτια όλων των ανθρώπων) και ο εγκέφαλός μας φτιάχνουν τις ίδιες εικόνες και έτσι μπορούμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας, ως κύτταρα του οργανισμού αυτού που λέγεται ανθρωπότητα.

Είμαστε όμως, στην ουσία, προγραμματισμένα ρομπότ, χωρίς αμφιβολία… όπως κάθε έμβιο ον. Ο προγραμματισμός αυτός άραγε σταματάει στην επιλογή και διαχείριση των πληροφοριών που δημιουργούν τον «κόσμο» μας ή επεκτείνεται και στον τρόπο που διαχειριζόμαστε την ζωή μας;;; 
Σε ένα βαθμό βέβαια, ο τρόπος αυτός περιορίζεται από τις ικανότητες και τα ιδιαίτερα ταλέντα που ο καθένας έχει, ή που του έχουν δοθεί, (για να είμαστε πιο ακριβείς), άρα είναι κατά κάποιο τρόπο και αυτός προγραμματισμένος ή καλύτερα οριοθετημένος... 
Πόσο ελεύθερη είναι τελικά η ελεύθερη βούλησή μας;;; Τι ή ποιος μας προγραμματίζει;;; και... Ποιος είναι τελικά ο ρόλος μας επάνω στον πλανήτη αυτόν;;;

Είναι οι σκέψεις μας όλες προϊόν της λειτουργίας του εγκεφάλου μας ή κάποιες από αυτές απλά τις προσλαμβάνει αυτός και πάλι από το αχανές πεδίο ενέργειας και πληροφορίας; Και τα αισθήματά μας; Κάποια δημιουργούνται από σκέψεις, άλλα από μνήμες που διεγείρονται από κάποιο γεγονός και άλλοτε δημιουργούνται αυτά χωρίς εμφανή λόγο, όπως λέει η ψυχολογία.  
Πόσο συνδέονται άραγε αυτά τα τελευταία με καταστάσεις που "υπάρχουν" γύρω μας αλλά δεν γίνονται αντιληπτές από τις δικές μας αισθήσεις, αφού αυτές μόνον ορισμένες πληροφορίες από το περιβάλλον είναι προγραμματισμένες να αντιλαμβάνονται;

Ατέλειωτες αυτού του είδους οι ερωτήσεις, αλλά δεν θέλω να σας κουράσω άλλο… Μπορεί κάποιοι ανάμεσά σας να έχουν ήδη τις απαντήσεις, ή τουλάχιστον κάποιες από αυτές... Πολύ θα με ενδιέφερε να τις ακούσω.
Εγώ πάντως, για μερικές ημέρες θα πάψω και να σκέφτομαι και να γράφω... Θα βάλω τον εγκέφαλό μου μαζί με το υπόλοιπο κορμί μου να απολαύσουν μερικές ημέρες διακοπών και θα τα ξαναπούμε σύντομα...