Γεια σας φίλες και φίλοι μου
Πολλά και ενδιαφέροντα τα πειράματα που γίνονται όλο και πιο
συχνά, και αφορούν την διαχείριση της λειτουργίας του εγκεφάλου μας.
Το θέμα της μνήμης δεν έχει ακόμη λυθεί. Υπάρχουν πολλές απόψεις
για το πού βρίσκεται αποθηκευμένη αυτή, αλλά τίποτα ακόμη δεν έχει γίνει οριστικά
αποδεκτό επιστημονικά.
Ωστόσο τα κύτταρα ενός τμήματος του εγκεφάλου που λέγεται «ιππόκαμπος»,
και θεωρείτο έδρα της μνήμης παλαιότερα, τώρα είναι αποδεκτό πως χρησιμεύουν
σαν νευρικά κύτταρα με τα οποία έχουμε πρόσβαση στην μνήμη, όπου και αν
βρίσκεται τελικά αυτή. Λέγοντας «πρόσβαση»,
εννοώ ότι με αυτά τα κύτταρα (με τη διέγερσή τους δηλαδή) αποθηκεύονται οι
μνήμες, αλλά και ανασύρονται, από εκεί όπου είναι αποθηκευμένες αυτές, όταν χρειαστεί.
Σε μία πρόσφατη επιστημονική έρευνα που έγινε στην Ιατρική
σχολή του Σαν Ντιέγκο στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, ερευνητές διαπίστωσαν,
πως η πρόσβαση αυτή στην μνήμη μπορεί να
εμποδιστεί αλλά και να επανέλθει στο προηγούμενο επίπεδό της, αλλάζοντας την
συχνότητα των σημάτων με τα οποία προκαλούσαν διέγερση των νεύρων σε
πειραματόζωα.
Σε ποντίκια, κατάφεραν οι ερευνητές αυτοί, να δημιουργήσουν
μνήμη πόνου στέλνοντας υψηλής συχνότητας οπτικά σήματα στον εγκέφαλό τους παράλληλα
με πόνο που τους δημιουργούσαν στο πόδι, κάνοντας τα να φοβούνται πως θα
πονέσουν, κάθε φορά που τους έστελναν τα υψηλής συχνότητας αυτά οπτικά σήματα
(μνήμη φόβου). Στη συνέχεια στέλνοντάς τους χαμηλής συχνότητας οπτικά σήματα,
κατάφεραν να σβήσουν από την μνήμη τους τον φόβο του πόνου.
Τα ποντίκια δηλαδή,
όταν λάβαιναν τα χαμηλής συχνότητας οπτικά σήματα δεν έδειχναν πια φόβο μήπως
πονέσουν.
Και όταν μετά έστειλαν και πάλι υψηλής συχνότητας οπτικά
σήματα στα ποντίκια αυτά, εκείνα έδειξαν να θυμούνται και πάλι τον πόνο, γιατί
αντέδρασαν και πάλι ανάλογα.
Το πείραμα δείχνει για άλλη μια φορά, κατά την άποψή μου, πως η διέγερση των νευρικών κυττάρων χρησιμεύει
για πρόσβαση στη μνήμη, όπου και αν βρίσκεται αυτή. Και πως χειριζόμενοι
ανάλογα αυτή την ικανότητα για πρόσβαση στη μνήμη μπορούμε να απαλείψουμε μνήμες
ή να επαναφέρουμε παλαιές που είχαν χαθεί.
Όπως λένε και οι ερευνητές που έκαναν το παραπάνω πείραμα, η
ανακάλυψη αυτή μπορεί να βοηθήσει πολύ στην αντιμετώπιση νοσημάτων όπως η νόσος
Αλτσχάιμερς, γιατί το β-αμυλοειδές που αθροίζεται στον εγκέφαλο των ανθρώπων που
πάσχουν από την ασθένεια αυτή, κάνει ακριβώς αυτή την δουλειά. Εξασθενεί δηλαδή
τα σήματα της διέγερσης των νεύρων, γι αυτό και δυσκολεύεται η πρόσβαση στη
μνήμη. Εάν βρεθεί τρόπος η διέγερση αυτή να γίνει και πάλι πιο ισχυρή, η μνήμη
των ατόμων αυτών θα επανέλθει.
Εύχομαι σύντομα να προχωρήσει η επιστήμη στον τομέα αυτό, αν
και η διαχείριση της ανθρώπινης μνήμης κρύβει πολλούς κινδύνους, όπως εύκολα
γίνεται κατανοητό, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε έλεγχο του νου.
Ουδέν καλόν αμιγές κακού, είπαν όμως, οι εκπληκτικοί
πρόγονοί μας…
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου