Άσκηση/ Κηπουρική/ Λαχανόκηπος (25)

Μπήκε η άνοιξη στον κήπο...
Γεια σας φίλες και φίλοι ερασιτέχνες κηπουροί

Δαμασκηνιά

Επιτέλους ο καιρός μου επέτρεψε να βγω να συμμαζέψω λίγο τον κήπο μου… Είπαμε: η άσκηση είναι μια πολύ καλή άσκηση για το σώμα και τον νου και ένα πολύ καλό φάρμακο για το στρες. 
Μεγάλες δυσκολίες συνάντησα όμως. Τα πάντα έχουν χορταριάσει από τις πολλές βροχές, και το χειρότερο, τα οπωροφόρα  δεντράκια μου, άνθισαν πριν προλάβω να τα κλαδέψω.  Δεν πειράζει βέβαια αν δεν κλαδευτούν μία χρονιά, μόνον που θα ανέβουν ψηλά και δεν θα μπορώ τότε να μαζεύω τους καρπούς τους.

Ελπίζω δηλαδή να έχουν αρκετούς καρπούς και να μην με απογοητεύσουν…  Είναι δύσκολο να έχει κανείς σε καλή κατάσταση και με πολλούς καρπούς οπωροφόρα, χωρίς ψεκάσματα και λιπάσματα, όπως κάνω εγώ. Δοκίμασα πολλά και διαφορετικά δέντρα, μέχρι τώρα. Τα πιο ευαίσθητα από όλα ήταν οι ροδακινιές και οι κερασιές. Αυτά τα δέντρα, τουλάχιστον στο μικροκλίμα του δικού μου κήπου, ήθελαν συνεχή ψεκάσματα, ιδιαίτερα για μύκητες. Έτσι τελικά τα άφησα να ξεραθούν και τα αντικατέστησα με άλλα, προσπαθώντας να βρω ποια τελικά θα φανούν ανθεκτικά και θα μου δίνουν καρπούς χωρίς πολλά ψεκάσματα και φάρμακα.

Kατέληξα λοιπόν σε μερικά οπωροφόρα που μου χαρίζουν τους καρπούς τους χωρίς να απαιτούν από εμένα ιδιαίτερες φροντίδες, ενώ συγχρόνως ομορφαίνουν τον κήπο με την ανθοφορία και τους καρπούς τους.

Αγριοδαμασκηνιά

Ένα από αυτά είναι η μικρή ήμερη δαμασκηνιά μου που στολισμένη νυφούλα αυτή την εποχή, ετοιμάζεται να μου χαρίσει σε λίγο καιρό τους μικρούς μωβ χρώματος καρπούς της με τους οποίους γεμίζουν τα ντουλάπια της κουζίνας μου βαζάκια με νοστιμότατη μαρμελάδα.

Υπάρχει και η άγρια εκδοχή της στον κήπο, αλλά μόνον για διακοσμητικούς λόγους. Αυτή γεμίζει ροζ λουλουδάκια τώρα την άνοιξη και στη συνέχεια σπάει την  μονοτονία του πράσινου στον κήπο με το κόκκινο φύλωμά της.

Κοντά σε αυτά στολισμένο στα λευκά και πάλι, στέκει αυτή την εποχή και το δεντράκι που μου χαρίζει το καλοκαίρι μεγάλες νοστιμότατες βανίλιες, που είναι η αδυναμία των εγγονιών μου. Και με αυτές γίνεται πολύ ωραία μαρμελάδα, την οποία χρησιμοποιώ και σε κινέζικες συνταγές  σε συνδυασμό με ξύδι ρυζιού, αντί για άλλες γλυκόξινες σάλτσες αμφιβόλου περιεχομένου.

Κοντά στα ανθισμένα αυτήν την εποχή δέντρα του κήπου όμως, εμφανίστηκαν και τα μπουμπούκια κάποιων πλατύφυλλων φυτών που τρώγονται σαν καρποί και είναι νοστιμότατα. Πρόκειται για τις αγκινάρες μου… Μάζεψα ήδη και μαγείρεψα τα πρώτα τους μπουμπούκια, που ήταν γλυκά και μαλακά σαν μέλι…  Είναι και οι αγκινάρες ένα φυτό με πολύ λίγες απαιτήσεις και πολύ καλή απόδοση. Αξίζει να υπάρχουν σε κάθε κήπο, γιατί τα μεγάλα και εντυπωσιακά τους φύλλα που μοιάζουν ασημένια, τον ομορφαίνουν σε όποια γωνιά του και αν βρίσκονται. Χρειάζονται όμως αραίωμα κάθε χρόνο για να έχουν περισσότερα μπουμπούκια.

Με αγάπη