Χαλάρωση (57)

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Βρέθηκα την προηγούμενη εβδομάδα στα Γιάννενα για να διδάξω το θέμα του στρες και της αντιμετώπισής του σε ένα μεταπτυχιακό που κάνει κάθε χρόνο εκεί η ιατρική σχολή του πανεπιστημίου για τον πόνο.

Ο καιρός ήταν πολύ καλός, και μία βόλτα περπατώντας πρωί γύρω από την λίμνη, μου έδωσε κάποια εκπληκτικά μηνύματα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.  Περιγράφοντας με λίγα λόγια αυτά που οι αισθήσεις μου έφερναν στον νου μου, για να έχετε και εσείς μια εικόνα, θα σας πω πως με περιτριγύριζε μία κατακάθαρη ξερή ατμόσφαιρα, απέναντι υπήρχαν επιβλητικές χιονισμένες βουνοκορφές, ψηλά στον ουρανό αραιά σύννεφα έφτιαχναν και χάλαγαν συνεχώς περίεργες φιγούρες παίζοντας κρυφτό με έναν παιχνιδιάρη ήλιο, η λίμνη ήταν γαλήνια με ένα πολύ ασθενικό κυματισμό που έμοιαζε να είναι η ήρεμη ανάσα της, πάπιες κολυμπούσαν επάνω στο ήσυχο νερό και έμοιαζαν ακίνητες και στην όχθη πάνω σε πέτρες και γυμνά κλαριά δέντρων αναπαυόντουσαν γλάροι…

Το τοπίο ήταν μαγευτικά και επιβλητικά ήρεμο και σου μετέδιδε αυτή την ηρεμία, όταν ξαφνικά κάποια πάπια αποφάσιζε να σηκωθεί και να πετάξει χαμηλά πάνω από το νερό, φωνάζοντας με την ιδιόμορφη φωνή της κάποιες φιλενάδες της να την ακολουθήσουν. Για μια στιγμή η χαλαρότητα του τοπίου αναστατωνότανε, μικροί κυματισμοί ανατάραζαν την ήρεμη ανάσα του νερού και μετά από λίγα λεπτά, η ηρεμία ξαναγύριζε, οι πάπιες κολυμπούσαν και πάλι ακίνητες και βουβές, και όλα έμοιαζαν σαν τίποτα να μην τα είχε επηρεάσει.

Μετά από λίγο κάποιοι γλάροι αποφάσιζαν να ξεμουδιάσουν λίγο και φωνάζοντας και αυτοί κάποιους φίλους τους να τους ακολουθήσουν άρχιζαν παιχνιδιάρικα πετάγματα  πετώντας χαμηλά πάνω από το νερό. Λίγο κρατούσε όμως και αυτό. Σύντομα οι γλάροι ησύχαζαν καθισμένοι πάνω σε κάποιες πέτρες της όχθης και όλα αποκτούσαν και πάλι μια μαγική ηρεμία και απόλυτη ησυχία βασίλευε τριγύρω…

Έμεινα μαγεμένη για αρκετή ώρα να παρατηρώ το τοπίο και τις αλλαγές στην κατάστασή του που σας περιέγραψα πιο πάνω, όταν ξαφνικά συνειδητοποίησα την ομοιότητα αυτών των σκηνών με την κατάσταση του νου κατά την διάρκεια της χαλάρωσης.

Ασκούμενος κάποιος να αναπνέει αργά και να παρατηρεί με αυτοσυγκέντρωση την είσοδο και έξοδο του αέρα από τα ρουθούνια του, φέρνει τον νου του σε μία κατάσταση χαλάρωσης που θυμίζει την ηρεμία της λίμνης που σας περιέγραψα στην αρχή. Τις διάφορες σκέψεις που διακόπτουν αυτή την ηρεμία μου θύμισαν καθώς πετούσαν για λίγο και φώναζαν οι πάπιες και οι γλάροι… Δεν κρατούσε όμως αυτό πολύ. Όλα ηρεμούσαν γρήγορα και πάλι. 
Κάπως έτσι θα πρέπει να βλέπουμε τις σκέψεις που έρχονται στο νου μας κατά την ώρα της χαλάρωσης. Σαν μικρές αναταράξεις της γαλήνης το νου μας που θα τελειώσουν γρήγορα, αφήνοντας και πάλι το τοπίο μέσα στον εγκέφαλό μας γαλήνιο και ήρεμο σαν αυτό της πρωινής Γιαννιώτικης λίμνης που σας περιέγραψα πριν λίγο.

Ελπίζω να βοηθήσει αυτή η περιγραφή κάποιους ανάμεσά σας να κατανοήσουν καλύτερα την άσκηση της αναπνευστικής χαλάρωσης που σας έχω δώσει στο αντίστοιχο βίντεο και να την απολαύσουν περισσότερο, μετά από ετούτη την ανάρτησή μου.  

Με αγάπη