Παιδικοί χαλάρωση και οραματισμοί (11)

Τρώγοντας με αυτοσυγκέντρωση και πλήρη επίγνωση (mindfulness)

Τις ημέρες αυτές φιλοξένησα στο νησί τα εγγόνια μου για λίγες ημέρες. Ο μικρός (μόλις 10 χρόνων) εγγονός μου με εξέπληξε μιλώντας μου για διάφορα θέματα τόσο, που έγραψα ήδη ένα άρθρο στηριγμένη σε κάποιες σκέψεις του και το δημοσίευσα πριν λίγες ημέρες. Σήμερα αποφάσισα να σας μιλήσω για ένα άλλο θέμα που ο μικρός μου "σοφός" έθιξε χθες. Το θέμα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη τροφή μας.

Ήταν κουρασμένος μετά από πολύωρο απογευματινό μπάνιο στη θάλασσα με φίλους και έπινε δίπλα μου το γάλα του αμίλητος, πριν πάει για ύπνο, όταν ξαφνικά μου λέει:

-Ξέρεις γιαγιά, πολλές φορές όταν πίνω το γάλα μου, νιώθω όμορφα να μυρίζω τη μυρωδιά του, να νιώθω τη γεύση του στο στόμα μου, σκέφτομαι τις αγελαδίτσες και τα προβατάκια που μου το χαρίζουν και νιώθω πολύ όμορφα. Έτσι νιώθω και τώρα και είμαι πολύ ευτυχισμένος…

- Ναι αγάπη μου, πολύ καλά κάνεις, του απάντησα εγώ. Είναι πολύ καλό όταν τρώμε να προσέχουμε τη μυρωδιά του φαγητού μας, το χρώμα του, τη γεύση του, να σκεφτόμαστε τη πηγή από όπου προήλθε αυτό και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη που το έχουμε και δεν πεινάμε, όπως δυστυχώς κάποιοι άλλοι άνθρωποι. Γι αυτό και πρέπει να τους βοηθάμε και αυτούς όσο μπορούμε, για να νιώσουν το ίδιο καλά.

-Και με το νεράκι, το κάνω εγώ αυτό γιαγιά. Και με αυτό μπορείς να νιώσεις πράγματα... Μου αρέσει που νιώθω τη δροσιά του στο στόμα μου, που διώχνει τη δίψα μου, σκέφτομαι τα ποταμάκια που κατεβαίνουν από τα βουνά…

Δεν ξέρω αν καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Τα όσα το μικρό αυτό παιδί νιώθει πίνοντας το γάλα ή το νερό του, είναι αυτό ακριβώς για το οποίο σας έχω μιλήσει πολλές φορές, συμβουλεύοντάς σας να ζείτε στο παρόν, με αυτοσυγκέντρωση και επίγνωση. Αυτό που οι ξένοι λένε “mindfulness”.

Είναι αυτό που οδηγεί τον εγκέφαλό μας να λειτουργεί στα «άλφα» κύματα, να είναι δηλαδή χαλαρός, πράγμα που βοηθάει την εναρμόνιση των ενεργειών μας, ιδιαίτερα εάν συνοδεύεται και από θετικό συναίσθημα, όπως η ευτυχία που αυτό το παιδί αισθάνεται όταν κάνει αυτές τις σκέψεις.

Ο τρόπος αυτός αντιμετώπισης του φαγητού μας είναι ο σωστός όχι μόνον για τα παιδιά, αλλά και για εμάς τους ενήλικες, και είναι αυτός που θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε τη παχυσαρκία.

Μυήστε τα παιδιά σας στον τρόπο αυτό παρατήρησης του φαγητού τους. Για να τα βοηθήσετε, ρωτήστε τα εσείς, αν τους αρέσουν τα χρώματα στο πιάτο τους και ζητήστε τους να τα μετρήσουν, ζητήστε τους να σας περιγράψουν όπως μπορούν τη γεύση του, βάλτε τα να μαντέψουν τα συστατικά του με βάση την μυρωδιά και τη γεύση του, και να σκεφτούν τις πηγές απ’ όπου το φαγητό που έχουν εμπρός τους προήλθε…Τα βοηθάτε έτσι να συγκεντρώσουν τη προσοχή τους στο φαγητό τους, δηλαδή στο παρόν. 

Μη δίνετε ένα πιάτο φαγητό στα παιδιά σας και τα αφήνετε να το φάνε μπροστά στη τηλεόραση ή σε ένα κομπιούτερ, όπως γίνεται συνήθως στις ημέρες μας. Μάθετέ τα να τρώνε με συγκέντρωση στο παρόν και επίγνωση. Είναι μία πολύ καλή άσκηση του νου στην αυτοσυγκέντρωση αυτή, που θα οδηγήσει τον εγκέφαλό τους να μάθει να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο και σε άλλες περιπτώσεις, και θα τα βοηθήσει να έχουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα στη μελέτη τους και τις επιδόσεις τους γενικά.

Δεν είμαι παιδοψυχολόγος, η ενασχόλισή μου όμως με το στρες, με έχει οδηγήσει στα μονοπάτια που βοηθούν τα παιδιά να αντιμετωπίσουν τα στρες της ζωής  και αυτές τις γνώσεις σας μεταφέρω. Η άσκηση του εγκεφάλου να μένει στο παρόν και να μην αναλώνεται σε πολλές και σκόρπιες σκέψεις, είναι το πρώτο βήμα για τη χαλάρωση και την αντιμετώπιση του άγχους, που παιδεύει τόσο κόσμο και δυστυχώς όλο και περισσότερα παιδιά, στην εποχή μας. Η άσκηση αυτή είναι πολύ καλή και για τα παιδιά που παρουσιάζουν διάσπαση προσοχής.

Με αγάπη