ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ/ΥΓΕΙΑ (53)

Η νόσος Αλτζχάιμερς είναι ένα ακόμη είδος διαβήτη!

Γεια σας φίλες και φίλοι μου

Τα αποτελέσματα μιας πολύ ενδιαφέρουσας μελέτης ανακοινώθηκαν πριν λίγους μήνες από το νοσοκομείο Rhode Island και δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Journal of Alzheimer’s Disease.

Στην μελέτη αυτή, διαπιστώθηκε, πως η νόσος Αλτζχάιμερς είναι ένα ακόμη είδος διαβήτη. 
Δεν αυξάνει σε αυτήν το σάκχαρο του αίματος,  υπάρχει όμως και πάλι αντίσταση στην ινσουλίνη, (την ορμόνη αυτή που κάνει το σάκχαρο να μπαίνει μέσα στα κύτταρα για να μεταβολισθεί), μόνον που αυτή η αντίσταση εκδηλώνεται στα κύτταρα του εγκεφάλου, στην προκειμένη περίπτωση. Έτσι, το σάκχαρο, που είναι η κύρια ενεργειακή πηγή των κυττάρων του εγκεφάλου, δεν μπορεί να μπει μέσα στα κύτταρα αυτά και να μεταβολισθεί, στερώντας τα από τη κυριότερη ενεργειακή τους πηγή.

Ωστόσο δεν αρκεί η χορήγηση ινσουλίνης, για να διορθωθούν οι βλάβες των κυττάρων του εγκεφάλου, όταν η νόσος έχει πια αναγνωρισθεί. Γιατί αυτή η αντίσταση στην ινσουλίνη μαζί με την αντίσταση σε μια άλλη ορμόνη που παράγεται μαζί με την ινσουλίνη και λέγεται «αυξητικός παράγων που μοιάζει με την ινσουλίνη» (IGF), προκαλεί διαταραχές μεταβολικές στον εγκέφαλο, αποδιοργανώνοντας τον μεταβολισμό των λιπών και δημιουργώντας εκεί φλεγμονή και τοξίνες οι οποίες βλάπτουν τα νευρικά κύτταρα. Με άλλα λόγια δημιουργούνται στον εγκέφαλο συνθήκες στρες, οι οποίες με τη σειρά τους πρέπει να αντιμετωπισθούν, προκειμένου να βελτιωθεί και να διατηρηθεί η υγεία του εγκεφάλου.

Δεν ξέρω πώς θα μπορέσουν με τα φάρμακα να το καταφέρουν αυτό, είμαι όμως βέβαιη για άλλη μια φορά, πως η σωστή αντιμετώπιση του στρες με τους πέντε τρόπους που επανειλημμένα σας υποδεικνύω σε αυτή την ιστοσελίδα, μπορεί για άλλη μια φορά να συμβάλει στην καλύτερη αντιμετώπιση και ίσως και την  πρόληψη μιας νόσου, όπως αυτή.

Το βασικό ερώτημα είναι βέβαια τι είναι αυτό που προκαλεί την αντίσταση του οργανισμού στην ινσουλίνη που εμφανίζεται στη νόσο αυτή. Γιατί μόνον όταν αυτό ανακαλυφθεί, θα μπορούμε να μιλάμε για ουσιαστική θεραπευτική προσέγγιση της νόσου. 
Ξέροντας όμως με βεβαιότητα τώρα, μετά τις τελευταίες έρευνες,  πως τα στρες της ζωής οδηγούν στην αντίσταση στην ινσουλίνη που σχετίζεται με τον διαβήτη των ενηλίκων (διαβήτης τύπου 2) και στο μεταβολικό σύνδρομο με το οποίο αυτός συνδυάζεται (παχυσαρκία, υπερλιπιδαιμία, αυξημένη πηκτικότητα, υπέρταση), φαίνεται πολύ πιθανό και η αντίσταση στην ινσουλίνη μαζί με την μεταβολική διαταραχή που εμφανίζεται στην νόσο Αλτζχάιμερς να έχει τις ίδιες ρίζες.

Μένει να ερευνηθεί…

Με αγάπη

Πηγή: http://www.rhodeislandhospital.org/wtn/Page.asp?PageID=WTN000249